Οι επιλογές για «Φορτούνη-Μάριν στην ενδεκάδα» είναι δύο!

• Είναι σαφές ότι στο μυαλό του Χάσι από την πρώτη στιγμή της προετοιμασίας, υπήρχε ένα πράγμα: να «κουμπώσει» μαζί στην ενδεκάδα τον Φορτούνη και τον Μάριν. Γι' αυτό, άλλωστε, και δεν υπήρξε φιλικό, που να μην τους βάλει και τους δύο μαζί!

• Έγινε, όμως η κέντα στο Βελιγράδι, με το πρόβλημα της τελευταίας στιγμής του Φορτούνη, που δήλωσε αδυναμία να παίξει λόγω θέματος υγείας, και ξεκίνησε ο Ολυμπιακός το πρώτο επίσημο παιχνίδι του στη σεζόν με διαφορετικό σχήμα, αφού λίγη ώρα πριν το ματς ο Χάσι αναγκάστηκε να αλλάξει την σύνθεση, περνώντας τον Μάριν 10άρι και φέρνοντας από τον πάγκο στην ενδεκάδα, σαν έξω αριστερά, τον Σεμπά.

•Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, με το 3-1 επί της Παρτιζάν. Όμως, ο προπονητής επέμεινε στο αρχικό του πλάνο και στη ρεβάνς με τους Σέρβους είχε τον Φορτούνη κανονικά στην ενδεκάδα, στο κέντρο, και τον Μάριν στα αριστερά, όπως έκανε σε όλη την προετοιμασία. Το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν ένα κολακευτικό για τον Ολυμπιακό 2-2, αλλά η απόδοση, όλης της ομάδας, ήταν πάρα πολύ φτωχή.

•Προφανώς, ο Χάσι «μέτρησε» πολύ την εικόνα εκείνη και στα δύο παιχνίδια με την Ριέκα, είχε τον Φορτούνη στον πάγκο. Στο 2-1 εδώ ήταν δεκάρι ο Μάριν κι αριστερά ο Σεμπά και στο 1-0 έξω ήταν δεκάρι ο Οτζίτζα και αριστερά ο Μάριν. Τα ματς ήταν νικηφόρα, με τη διαφορά ότι στο πρώτο έπρεπε να μπει ο Φορτούνης και να κάνει τη διαφορά, ενώ στο δεύτερο το αποτέλεσμα το αρχικό πλάνο βγήκε και κρίθηκε ακριβώς από ένα γκολ του Μάριν σε μία ασίστ του Οτζίτζα.

• Αμέσως μετά, στο ματς με τη Λαμία στο Περιστέρι, ο Χάσι επανέφερε το σχήμα με Φορτούνη και Μάριν στην αρχική ενδεκάδα, αλλά για δεύτερη φορά, όπως και στο 2-2 με την Παρτίζαν, η εικόνα όλης της ομάδας ήταν πολύ μέτρια-κι οι δύο έγιναν αλλαγή προς το τέλος, όπως και στο ματς με τους Σέρβους.

• Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1-1 στην Ξάνθη, όπου ο Ολυμπιακός με Φορτούνη και Μάριν πάλι μαζί στην ενδεκάδα, γνώρισε την πρώτη ουσιαστικά φετινή γκέλα του (αφού το 2-2 με την Παρτίζαν δεν πείραξε σε τίποτα την υπόθεση πρόκριση). Κάποιος μπορεί να επισημάνει, δικαιολογημένα, ότι η ομάδα θα μπορούσε να κερδίζει με 4-1 στο α΄ ημίχρονο. Εξίσου αλήθεια όμως είναι ότι θα μπορούσε και να χάσει με 1-2 στο β΄ ημίχρονο. Λεπτομέρεια: κι οι δύο έγιναν ξανά αλλαγή προς το τέλος και αυτού του αγώνα.

• Πού θέλω να καταλήξω: αποδεικνύεται ένα υπαρκτό θέμα, όπως είχε διαφανεί άλλωστε από την αρχή, η συνύπαρξη Φορτούνη και Μάριν στην ενδεκάδα. Μοιάζει να μην είναι η καλύτερη επιλογή, τουλάχιστον για ένα σημαντικό αριθμό αγώνων.

• Από την άλλη, είναι άδικο να μην παραδεχθούμε ότι πρόκειται για δύο προικισμένους παίκτες, που ήδη έχουν κάνει τη διαφορά κι έχουν δώσει πολύτιμες βοήθειες, με γκολ κι ασίστ. Όταν ο Φόρτου παίρνει την μπάλα και φεύγει μπροστά είναι ό,τι πιο όμορφο μπορείς να δεις στον Ολυμπιακό κι ο κατ΄εξοχήν παίκτης, με τη δυνατότητα να αλλάξει ένα ματς με μία ενέργεια. Ο δε Μάρκο είναι μάστορας στις κοντινές μεταβιβάσεις γύρω από την αντίπαλη περιοχή, που μπορούν εύκολα να παράξουν φάσεις..

• Κατά την γνώμη μου, για να παίξουν μαζί σε ματς επιπέδου, η επιλογή είναι μία-θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και να βοηθήσουν την ομάδα και σε άλλους τομείς: να τρέξουν περισσότερο, να μαρκάρουν με μεγαλύτερη συνέπεια, να χάνουν την μπάλα λιγότερο από τα πόδια τους, να κερδίζουν πιο πολλές μονομαχίες.

• Αν δεν μπορούν να το κάνουν η, οι δυνάμεις κι οι αντοχές τους (κακώς, κάκιστα) δεν το επιτρέπουν, η άλλη επιλογή είναι απλή: στον πάγκο ο ένας από τους δύο κι αλλαγή αν χρειαστεί ο άλλος στη διάρκεια του αγώνα η, κι οι δύο στον πάγκο (με επίθεση Καρσελά, Τζούρτζεβιτς, Σεμπά η, Πάρντο και με χαφ Ζιλέ, Οτζίτζα κι έναν εκ των Ανδρούτσου, Ζντιέλαρ η, Ταχτσίδη, όταν κάποια στιγμή βρεθεί αυτός σε καλή κατάσταση).

• Παρεμπιπτόντως, ο Μάριν δείχνει να έχει ξεκάθαρα ένα προβάδισμα (γενικά κι όχι ειδικά ενόψει Σπόρτινγκ) για την ενδεκάδα στα μάτια του προπονητή. Ίσως με το αβαντάζ ότι παίζει σε δύο θέσεις, δεκάρι και πλάγια, ενώ ο Φορτούνης θέλει να παίζει μόνο στον άξονα-λάθος κατά την γνώμη μου, αφού παίζοντας από τα πλάγια και συγκλίνοντας θα μπορούσε να πλησιάσει πολύ πιο κοντά στο γκολ, το οποίο άλλωστε το «έχει» περισσότερο από κάθε άλλο επιθετικογενή συμπαίκτη του…