Ο προπονητής της εξέδρας: Τι άλλο φταίει για το κάζο της ΑΕΚ εκτός από την αποβολή

Αναμφίβολα σε παιχνίδι όπου ομάδα αγωνίζεται με παίκτη λιγότερο από το 36’, έχει διαμορφωθεί ένας παράγοντας που δεν γίνεται να μην παίξει ρόλο στο ματς.

Παρόλο που η ΑΕΚ με δέκα παίκτες κατάφερε να βάλει τα δυο από τα τρία γκολ της επί του ΟΦΗ, το αριθμητικό μειονέκτημα αποτελεί σοβαρή δικαιολογία για την πολιορκία που δέχθηκε στο τέλος.

Όταν όμως, έστω κι έτσι, μια ομάδα χάνει αβαντάζ τριών τερμάτων σε διάστημα ενός τετάρτου φταίνε κι άλλα πράγματα (εκτός φυσικά του ψυχωμένου αντιπάλου).

Ο προπονητής της εξέδρας τα αναλύει:

Οι λάθος αλλαγές του Μιλόγεβιτς

Σύμφωνοι, η είσοδος των Ανσαριφάρντ-Σάκχοφ δικαιώθηκε (αφού οι δυο τους συνδυάστηκαν για το τρίτο γκολ). Η έξοδος όμως κάποιων απ’ αυτούς που απέσυρε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς αποδείχθηκε καθοριστική. Ο Άμραμπατ σίγουρα θα μπορούσε να κρατήσει μπάλα και να βοηθήσει στις στημένες φάσεις στο τέλος. Ο Τσούμπερ ήταν καταλυτικός στην κυριαρχία της ΑΕΚ ως τότε και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι τρία λεπτά μετά την αλλαγή του άρχισε το… τσουνάμι. Και κερασάκι στην τούρτα η είσοδος του Σβάρνα στο τέλος αντί του Σιμάνσκι, που συνέβαλε στην οπισθοχώρηση της «Ένωσης».

Το πρώτο γκολ του ΟΦΗ (και το διαιτητικό λάθος)

Μετά από 78 λεπτά που δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι υπέφερε από την ΑΕΚ, ο ΟΦΗ βρήκε ένα γκολ από στημένη φάση. Από το πουθενά -με βάση την εικόνα του αγώνα ως τότε και το γεγονός ότι ακόμα και οι ίδιοι οι Κρητικοί φαίνονταν συμβιβασμένοι με την ήττα- πίστεψαν ότι αξίζει να κυνηγήσουν την ανατροπή. Κι αυτή η ψυχολογική ανάταση αποδείχθηκε καθοριστική στο τέλος. Βέβαια οι «κιτρινόμαυροι» δικαιούνται να φωνάζουν ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν σφυριζόταν το καθαρό επιθετικό φάουλ του Ντουρμισάι στον Βράνιες.

Τα ψυχολογικά κατάλοιπα της ΑΕΚ

Μπορεί να άλλαξαν σχεδόν τα πάντα, μπορεί να ήρθαν 14 καινούργιοι παίκτες, αλλά κάποια πράγματα θέλουν τον χρόνο τους μέχρι ν’ αλλάξουν. Ειδικά αν μιλάμε για τόσο βαθιά ριζωμένα ψυχολογικά… κόμπλεξ της ΑΕΚ, που έπιασαν ταβάνι την περασμένη σεζόν. Εκεί που έλεγες λοιπόν πόσο καλά διαχειρίστηκε την αποβολή και πόσο ανεπηρέαστη έμεινε από το αριθμητικό μειονέκτημα, μόλις δέχθηκε ένα γκολ στο τέλος (που θα μπορούσε να είναι της τιμής), εκείνη πανικοβλήθηκε. Ταμπουρώθηκε στην περιοχή. Και φαινόταν από μακριά -ακόμα και στις καθυστερήσεις- ότι είναι πολύ πιθανό να πάθει τη ζημιά.

Ο Χουάν Νέιρα

Δεν περιμέναμε το αποψινό παιχνίδι για να διαπιστώσουμε ότι ο Αργεντινός είναι καλός παίκτης. Σήμερα όμως επιβεβαιώσαμε ότι διαθέτει και ψυχολογικά χαρίσματα -πέρα από τεχνικά. Σ’ ένα χρονικό σημείο που οι περισσότεροι συμπαίκτες του είχαν παραιτηθεί, ο Νέιρα πίστευε στην ανατροπή. Το έδειξε εμπράκτως με τα δυο γκολ που πέτυχε και άνοιξαν τον δρόμο για το come back. Και δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού της προπονητικής για να επισημάνεις ότι οι Κρητικοί πρέπει ν’ ανάψουν μια λαμπάδα στο μπόι του για τον πόντο που απέσπασαν απόψε.

Η παρουσία του κόσμου

Ανέκαθεν η εξέδρα έπαιζε ρόλο στη διακύμανση αγώνων και αποτελεσμάτων. Μόνο που 1,5 χρόνο τώρα κοντέψαμε να το ξεχάσουμε. Και το θυμηθήκαμε για τα καλά απόψε βλέποντας το φινάλε στο «Γεντί Κουλέ». Ένα γήπεδο να βράζει μετά το πρώτο (και κυρίως μετά το δεύτερο) γκολ. Μια βοή και ένα καπνισμένο τοπίο που έκανε τους φιλοξενούμενους να νιώθουν ακόμα πιο ευάλωτοι στο τέλος. Μια ώθηση που αποδείχθηκε καταλυτική -όπως έσπευσε να παραδεχθεί μετά τη λήξη ο Νίκος Νιόπλιας- για να γυρίσει ένα παιχνίδι φαινομενικά χαμένο.