• Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην είναι υπερήφανος για τα αποτελέσματα του στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά μπορεί να είναι υπερήφανος για την ποιότητα ποδοσφαίρου που έπαιξε.
• Έχει καμία σχέση αυτός ο Ολυμπιακός του Τσάμπιονς Λιγκ, με την περσινή ΑΕΚ του Τσάμπιονς Λιγκ, που έπαιζε μόνο και μόνο για να μην φάει περισσότερα σε κάθε παιχνίδι η, με τον περσινό ΠΑΟΚ του Γιουρόπα Λιγκ, που δεν μπορούσε να πάρει αποτέλεσμα από τη Βίντι Ουγγαρίας; Και δεν συγκρίνω με τι κάνουν φέτος ΠΑΟΚ κι ΑΕΚ, γιατί δεν παίζουν καν στην Ευρώπη…
• Από εκεί και πέρα, κανείς δεν λέει ότι είναι ευχάριστο για τον Ολυμπιακό, που έχει μόνο ήττες στα εφτά τελευταία παιχνίδια του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτα εκείνο το 0-4 από την Μπάγερν το Νοέμβριο του 2015 κι ύστερα έξι ήττες, όλες με δύο γκολ διαφορά: από Γιουβέντους 0-2, Μπαρτσελόνα 1-3, Σπόρτινγκ 1-3 το φθινόπωρο του κι από Ερυθρό Αστέρα 1-3, Μπάγερν 0-2, Τότεναμ 2-4 φέτος. Στα τέσσερα παιχνίδια (στα τρία φετινά και σε εκείνο με τη Γιουβέντους, με 0-0 έως το 70’) πλησίασε πολύ κοντά στο αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός, αλλά δεν του έκατσε κανένα.
• Κι εκεί ίσως που πρέπει να σταθούμε είναι στην ανάγκη η φετινή ομάδα, που αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της περσινής, δείχνει να έχει δυνατότητες για το κάτι παραπάνω. Μόνο που πρέπει να μάθει από τα λάθη της και να διορθώσει τις αδυναμίες της. Να επικεντρωθεί στο πώς θα είναι καλύτερη στις λεπτομέρειες.
• Πάρτε παράδειγμα το παιχνίδι στο Λονδίνο. Τρεις φορές οι κυνηγοί του Ολυμπιακού, δεν έκαναν την σωστή κίνηση.
Ο Μασούρας στα πρώτα λεπτά συνέκλινε από αριστερά προς τα μέσα και σούταρε πάνω στον γκολκίπερ, την στιγμή που είχε πάσα στον Τσιμίκα, ο οποίος έφευγε μόνος από τα αριστερά στην περιοχή των Άγγλων…
Ο Ποντένσε λίγο μετά έφυγε στην αντεπίθεση με άδεια την αντίπαλη άμυνα κι αντί να την σπάσει αριστερά του στον ολομόναχο Μασούρα, πήγε να τελειώσει μόνος του τη φάση, αποτυγχάνοντας εντελώς…
Ο Αραμπί προς το τέλος του ημιχρόνου ενώ είχε δύο επιλογές την πάσα σε Ποντένσε, που του έδωσε την μπάλα για να παίξουν το ένα-δύο και την πάσα στον αμαρκάριστο στο πέναλτι Μπουχαλάκη, πήγε κι αυτός μόνος του κι άρχισε να μπλέκεται σε ντρίμπλες χωρίς τύχη στην περιοχή…
Εάν θέλεις, σαν κυνηγός, είτε είσαι ο Μασούρας, είτε ο Ποντένσε, είτε ο Αραμπί, να τελειώσεις μόνος σου τη φάση κι έχεις αυτοπεποίθηση, κάνε ένα καλό σουτ. Όπως λόγου χάρη έκανε ο Αραμπί στο γκολ του. Ειδάλλως, παίξε την μπάλα στο συμπαίκτη σου, μην πας να γίνεις σώνει και καλά ήρωας.
• Αυτά τα μικρά μικρά είναι που κάνουν τη διαφορά στο πιο υψηλό επίπεδο.
Δείτε την αμυντική συμπεριφορά των παικτών του Ολυμπιακού στις στημένες φάσεις. Την πρώτη φορά ο Γκιγέρμε δεν πάει καλά πάνω στον Σον, παίρνει αυτός την κεφαλιά και σώζει ο Σα. Την δεύτερη φορά ο Αραμπί αφήνει αμαρκάριστο τον Σάντσεζ, απλά αυτός δεν βρίσκει την μπάλα με το κεφάλι, αλλά με τον ώμο κι έτσι αστοχεί. Ε, την τρίτη φορά, που κι ο Σεμέδο κι ο Μαριά «χάνουν» τον Κέϊν, ήρθε το γκολ, το 4-2. Όταν τρεις φορές κάνεις άσχημη άμυνα στα «στημένα», το αργότερο την τρίτη θα το πληρώσεις.
Παρεμπιπτόντως, στη δεύτερη φάση ο Τσιμίκας κάνει ένα εντελώς αχρείαστο φάουλ, με τον Λούκας Μούρα με γυρισμένη την πλάτη κι εντελώς ακίνδυνο-τα φάουλ πρέπει να γίνονται όταν χρειάζονται, όπως π.χ. με τον Πανιώνιο στο γκολ του Εμμανουηλίδη, όχι όταν δεν χρειάζονται.
• Κι επειδή αναφέρομαι στον Τσιμίκα, που όντως αποτελεί σημαντική μονάδα δημιουργικά για τον Ολυμπιακό, με τις κούρσες και τις σέντρες που βγάζει: πρέπει να παίζει με πιο καθαρό μυαλό. Στο 55’ τον βγάζει όμορφα ο Γκιγέρμε από αριστερά κι ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού αντί να δει ότι υπάρχουν τρεις συμπαίκτες του πλασαρισμένοι στην περιοχή (Αραμπί, Μασούρας και Καμαρά), πάει και κάνει στα τυφλά μία σέντρα σουτ πάνω στο σώμα του πρώτου αμυνόμενου που βρέθηκε μπροστά του. Αν ο Τσίμι μάθει να παίζει σηκώνοντας το κεφάλι και βελτιώσει την τελική του ενέργεια, θα είναι «πυρηνικό όπλο» για τον Ολυμπιακό!
• Αμυντικά έχει κάνει πραγματικά πολύ μεγάλη πρόοδο, με την Τότεναμ έβγαλε πάρα πολλές καλές άμυνες, όμως κι εκεί χρειάζεται πιο καθαρό μυαλό. Στο 2-2 όντως του έγινε φάουλ, αλλά είχε τη δυνατότητα να διώξει πιο γρήγορα, όπως όμως κινήθηκε έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να του κάνει το τάκλιν. Από την στιγμή που ξέρεις ότι η Τότεναμ είναι σε φάση αντεπίθεσης και ο Σεμέδο με τον Μεριά είναι στην αντίπαλη περιοχή για το κόρνερ που είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός, δεν ρισκάρεις τίποτα, ούτε να πας να κερδίσεις φάουλ, ούτε τίποτα άλλο-διώχνεις την μπάλα στο διάολο!