Ο Παναθηναϊκός ψάχνει την υπέρβαση και όχι το ακατόρθωτο

Μπορεί μέσα στη σεζόν να πέρασε από χίλια κύματα, όμως για άλλη μια χρονιά ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στη θέση του, εκεί που ανήκει, στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με τη περασμένη διετία που η διοργάνωση διεξάγεται με τη μορφή κανονικού πρωταθλήματος, είναι ότι φέτος δεν υπάρχει το πλεονέκτημα έδρας. Ήταν όμως στη πραγματικότητα πλεονέκτημα; Αυτό είναι κάτι που δεν αποδείχτηκε στη πράξη, καθώς οι πράσινοι είδαν το Final four από τη τηλεόραση και σαν να μην έφτανε αυτό, παρακολούθησαν τις Φενέρ και Ρεάλ που πέρασαν από το ΟΑΚΑ να σηκώνουν εν τέλει το τρόπαιο.

Φέτος τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Κρίνοντας τον Παναθηναϊκό του Πιτίνο το τελευταίο τρίμηνο και όχι τα όσα προηγήθηκαν, το τριφύλλι δείχνει να μπαίνει στη διαδικασία αυτών των παιχνιδιών στη καλύτερη του φάση. Μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από τους ουδέτερους ως η πιο φορμαρισμένη στην Ευρώπη, ένα σύνολο που είναι μια γροθιά και ένας προπονητής που έχει άγνοια κινδύνου αλλά και τον τρόπο να φτάνει στην επιτυχία.

Ο Αμερικανός τεχνικός έκανε απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα στον Παναθηναϊκό. Ξεσκαρτάρισε τη θέση του σέντερ τελειώνοντας τους Λάσμε και Πέιν. Την ίδια στιγμή εκμεταλλεύτηκε τα προσόντα του Παπαγιάννη και την ποιότητα του Βουγιούκα. Αποφόρτισε τον Γκιστ και του έδωσε χρόνο στο «4». Απαγόρευσε τα αλόγιστα τρίποντα παικτών που σούταραν με 25%, έβαλε τον Τόμας να παίζει σαν τεσσάρι ρακέτας και έκανε τους πάντες να νιώθουν σημαντικοί μέσα στο ροτέισον.

Πολλές φορές λένε ότι ο πάγκος της ομάδας δείχνει την «υγεία» που την διακατέχει και σε αυτό ο Παναθηναϊκός του Πιτίνο παίρνει άριστα, καθώς οι αναπληρωματικοί ζουν το παιχνίδι καλύτερα και από τους πέντε που βρίσκονται μέσα στο παρκε.

Έτσι πρέπει να πορευτεί και στην Μαδρίτη το τριφύλλι, όπου καλείται να πετύχει μια υπέρβαση, αλλά όχι το ακατόρθωτο. Οι πράσινοι δεν μπορούν να αντιπαραθέσουν στο κομμάτι της ποιότητας, καθώς οι Ισπανοί ακόμη και χωρίς τον Γιούλ είναι πιο πλούσια και ταλαντούχα ομάδα. Όμως τις κούπες και τα τρόπαια δεν τις κατακτούν πάντα οι θεωρητικά καλύτεροι, αλλά οι πιο μεθοδικοί, οι διψασμένοι, αυτοί που έχουν κίνητρο και το θέλουν πραγματικά πολύ… Για όλα αυτά φροντίζει ο 66χρονος Αμερικανός προπονητής και οι παικτες εχουν ανταποκριθεί.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να έχει ως πρώτο ζητούμενο να καταστρέψει το παιχνίδι και το μυαλό της Ρεάλ. Να μην της επιτρέψει να βρει ρυθμό, να της χαλάσει τα σχέδια, αλλά όχι με τον τρόπο παιχνιδιού της βασίλισσας, αλλά με τον δικό του. Είναι βέβαια δεδομένο ότι οι πράσινοι δεν πρόκειται να αλλάξουν φιλοσοφία, θα πιέσουν στην άμυνα για να βρουν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Θα εκμεταλλευτούν τη ταχύτητα του Καλάθη και θα σημαδέψουν τις αδυναμίες των Ισπανών στα ατομικά μαρκαρίσματα.Με βάση τα οσα εχουμε δει το τελευταίο διαστημα ο Παναθηναικος δεν προκειται να ακολουθήσει καποια "τακτικη" στη σειρα πράγμα που σημαινει οτι το βραδυ της Τετάρτης θα μπει στο παρκε για να νικήσει και σε αυτη τη προσπαθεια θα συμμετέχει και ο Γκιστ...

Είναι προφανές ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης και να βγάλει παίκτες «κλειδιά» σε αυτή τη δύσκολη σειρά. Το ποίοι θα είναι αυτοί, είναι μια δουλειά του Ρικ Πιτίνο. Πάντως οδηγός για την μεγάλη ανατροπή(σ.σ. γιατί τέτοια θα είναι αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να επιστρέψει στο Final four), είναι το 2011 τότε που οι πράσινοι με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανέτρεψαν το πλεονέκτημα και τα δεδομένα κόντρα στη σπουδαία τότε Μπαρτσελόνα του Ναβάρο.

Κοινός παρανομαστής με τότε, η φόρμα της ομάδας και ο προπονητής, αφού μπορεί ο Πιτίνο να μην είναι Ομπράντοβιτς, αλλά είναι και αυτός μετρ στην εμψύχωση και τόνωση της ψυχολογίας των παικτών. Τα υπόλοιπα στη πράξη…