Ο Παναθηναϊκός δεν επέτρεψε στην ΑΕΚ να παίξει…

Μπορεί το αθηναϊκό ντέρμπι να μην είχε νικητή όσον αφορά στο τελικό αποτέλεσμα, είχε όμως κερδισμένους και χαμένους. Ο Παναθηναϊκός δικαιούται να λέει ότι φεύγει με γλυκόπικρη γεύση από το γήπεδο και με το «γιατί» στα χείλη, απέναντι σε μια ΑΕΚ που αποχώρησε απογοητευμένη και σίγουρα όχι ικανοποιημένη. Όχι, οι πράσινοι δεν σφυροκόπησαν 90 λεπτά την Ένωση, ήταν όμως αυτοί που στη μεγαλύτερη διάρκεια έλεγξαν τον ρυθμό και είχαν τις μεγαλύτερες ευκαιρίες.

Στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ επιβεβαιώθηκε για τον Παναθηναϊκό αυτό που περιμέναμε, ότι είναι μια ομάδα που θα βρίσκεται συνεχώς σε ανοδική τροχεία, θα μαθαίνει και θα προοδεύει. Το τριφύλλι έκανε το πάθημα της Τούμπας μάθημα και αυτό αφορά, τόσο την προσέγγιση του προπονητή, όσο και την συγκέντρωση των παικτών, οι οποίοι πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα, κέρδισαν τις περισσότερες μονομαχίες και αναπόφευκτα επέβαλλαν τον δικό τους ρυθμό.

Η ομάδα του Γιώργου Δώνη έπνιξε με το πρέσινγκ στο πρώτο ημίχρονο την ΑΕΚ, η οποία δυσκολευόταν σε αυτό το διάστημα, όχι να δημιουργήσει κινδύνους, αλλά και να κυκλοφορήσει απλά την μπάλα. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός χτυπούσε μεθοδικά στις αδυναμίες της και αν είχε την ευστοχία των προηγούμενων αγώνων θα είχε προηγηθεί.

Όπως ήταν αναμενόμενο οι κιτρινόμαυροι που είναι μια ομάδα με ποιότητα μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο να αλλάξουν τη ροή του αγώνα και σε ένα βαθμό το κατάφεραν, καθώς μέχρι το 65΄ έκαναν αισθητή τη παρουσία τους, όσο δεν το είχαν καταφέρει για ολόκληρο το πρώτο 45λεπτο. Ο Δώνης διάβασε γρήγορα το σκηνικό και με την διπλή αλλαγή φρέσκαρε σε ιδέες και ανάσες την ομάδα του. Τηνι ίδια ώρα η αποχώρηση του Μπογέ δεν βγήκε για τον Ουζουνίδη και η ΑΕΚ έγινε και πάλι ακίνδυνη.

Συμπερασματικά, από τον Παναθηναϊκό έλειψε μόνο το γκολ που θα αποτελούσε το κερασάκι στη τούρτα στη πράσινη βραδιά του ΟΑΚΑ. Από την άλλη είναι άδικο να λέμε ότι «η ΑΕΚ δεν μπήκε να παίξει»… Για να συμβεί αυτό συνήθως δεν στο επιτρέπει ο αντίπαλος και η πραγματικότητα είναι ότι το τριφύλλι δεν επέτρεψε στην Ένωση να παίξει, κάτι που για παράδειγμα έκανε πρόσφατα ο Άρης.

Για τον Παναθηναϊκό είναι άδικο να ξεχωρίσεις κάποιους παίκτες, γιατί θα αδικήσεις τους υπόλοιπους, απλά μια επισήμανση. Θα έρθει η ώρα που θα τα βάζει ο Μπουζούκης…Άλλωστε όλα τα υπόλοιπα τα κάνει ήδη σωστά!

Υ.Γ. Η ατμόσφαιρά στο ΟΑΚΑ ήταν υπέροχη όπως και η ομάδα, με έναν κόσμο να απολαμβάνει ποδόσφαιρο και να έχει ως προτεραιότητα να στηρίξει τον σύλλογο του και όχι να αποδοκιμάζει στη μεγαλύτερη διάρκεια τον αντίπαλο. Κάποιοι που προσδοκούν να γίνουν πρωταθλητές καλό θα είναι να διδαχθούν.

Υ.Γ. 1 Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή αστειότητα από λίγους με τον Χρήστο Δώνη. Το συγκεκριμένο παιδί ήταν από αυτούς που έβαλαν «πλάτη» πέρσι, τη στιγμή που οι περισσότεροι το έβαλαν στα πόδια, έπαιξε όπου του ζητήθηκε, έπαιξε τραυματίας και αντί για προσφυγή, έκανε κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο. Ο Χρήστος δεν είναι ούτε ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, ούτε ο χειρότερος, όμως πάντα δίνει αυτό που μπορεί. Και σε τελική ανάλυση αυτή η ιστορία αδικεί και τον πατέρα του, ο οποίος μέσα σε ένα τρίμηνο έχει φτιάξει μια ομάδα που χειροκροτεί όλη η Ελλάδα και μοιράζει μαθήματα τακτικής.

Υ.Γ2 Ο Παναθηναϊκός διατήρησε την παράδοση που τον θέλει αήττητο σε εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ από το 2006, όσον αφορά στους αγώνες του πρωταθλήματος. Επίσης, δεν επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση ορισμένων ότι η Ένωση είναι τρεις φορές καλύτερη ομάδα από το τριφύλλι…