Ο Μουρίνιο έδειξε χθες ότι στην καπατσοσύνη δεν υπάρχει άλλος!

• Την στιγμή που πολλοί φοβόντουσαν μία συντριβή του Ολυμπιακού στο Λονδίνο από την Τότεναμ των εννιά γκολ επί του Ερυθρού Αστέρα, εγώ χθες έγραψα εδώ ότι, «ακόμη κι όταν χάνει στην Ευρώπη, ‘στέκεται’ ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς». Και είδατε ότι στάθηκε και…παραστάθηκε, όσο άντεξε.

• Είχα σημειώσει παράλληλα κι ότι το παρελθόν του Ολυμπιακού του Μαρτίνς στα εκτός έδρας παιχνίδια του στην Ευρώπη μας παρέπεμπε σε αξιοπρεπή εμφάνιση, αλλά ήττα με δύο γκολ διαφορά, κι όντως έτσι έληξε το ματς…Μόνο που σκεπτόμενος όχι μόνο καθαρά Ολυμπιακά, καταλαβαίνεις ότι έρχονται κάποια παιχνίδια σαν το χθεσινό στο Λονδίνο, που βλέπεις έναν προπονητή και λες ότι τελικά, «ό,τι πληρώσεις παίρνεις».

• Ο Μουρίνιο έδωσε μία φοβερή παράσταση χθες, τόσο από κοουτσάρισμα, όσο κι από εξυπνάδα στη διαχείριση σχεδόν κάθε στιγμής του αγώνα. Βρέθηκε να αιφνιδιάζεται πλήρως από μία εκπληκτική δουλειά που εμφάνισε επί 45 λεπτά ένας συμπατριώτης του καλός τεχνικός, όπως ο Πέδρο Μαρτίνς κι από εκεί που ήταν κοντά σε έναν πιθανό ταπεινωτικό αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, κατάφερε να το γυρίσει με ένα τρόπο θριαμβευτικό.

• Κατ΄ αρχάς, έδειξε τι σημαίνει να είσαι προπονητής με καρύδια, κάνοντας αλλαγή από το 28’. Έβαλε και πέμπτο επιθετικογενή παίκτη στην ενδεκάδα (!), τον Έρικσεν, βγάζοντας έναν κόφτη (Ντάϊερ) και παίρνοντας τον έλεγχο του ματς. Διότι ακόμη και πριν την γκάφα του Μεριά και το 1-2, μπορεί να μην απειλούσε ιδιαίτερα η Τότεναμ, αλλά έχοντας την κατοχή της μπάλας, πλέον δεν απειλούνταν καθόλου κι όλο και άρχιζε να παίρνει το παιχνίδι στα χέρια της, άσχετα που ο Ολυμπιακός έκανε πολύ καλά τη δική του δουλειά.

• Κι όταν έγινε το 2-2 και είδε τον Ολυμπιακό για δέκα λεπτά, από το 50’ έως το 60’, να βγαίνει στην επίθεση και να δείχνει ικανός και για το 2-3, ο Μουρίνιο έκανε δεύτερη κίνηση ματ. Έβγαλε τον ένα από τους πέντε επιθετικογενείς παίκτες (Μόουρα), περνώντας έναν χαφ και με ανασταλτικά προσόντα (Σισοκό) και δη βάζοντας τον πάνω στον Τσιμίκα, που σε εκείνο το δεκάλεπτο είχε τσακίσει την δεξιά πλευρά της άμυνας της Τότεναμ με τις κούρσες του.

• Ξέροντας ο Μουρίνιο ότι και το 2-2 του αρκεί για την πρόκριση, φρόντισε να ‘κλειδώσει’ το αποτέλεσμα, να σβήσει τη φωτιά που έδειχνε έτοιμος να ανάψει ο Ολυμπιακός. Ήθελε να ασφαλίσει την Τότεναμ πίσω κι από εκεί και πέρα περίμενε να βρει τις ευκαιρίες, βλέποντας ότι ο Ολυμπιακός έβγαινε μπροστά, αφού το 2-2 δεν του έκανε. Γιατί κι έτσι να έμενε το σκορ, πάλι εκτός Τσάμπιονς Λιγκ θα ήταν, πάλι νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα θα χρειάζονταν για την τρίτη θέση. Και όντως βρήκε τις ευκαιρίες, τις οποίες οι παίκτες της Τότεναμ, άλλης ποιότητας σε σχέση με του Ολυμπιακού, τις αξιοποίησαν.

• Και δεν ήταν μόνο το κουτσάρισμα, στο οποίο έδωσε ρεσιτάλ ο Μουρίνιο. Ήταν κάθε κίνηση του. Από τον έντονο τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να ηρεμήσει την ομάδα του μετά το 0-2, καταλαβαίνοντας ότι οι παίκτες του τα είχαν χάσει και ήταν σε κατάσταση «τα κάνω πάνω μου», μέχρι τη φασαρία που έκανε στον 4ο διαιτητή γιατί δήθεν ήταν μόνο δύο λεπτά ο χρόνος των καθυστερήσεων του α΄ ημιχρόνου. Με την γκρίνια του ξέρετε τι κέρδισε; Ένα κόρνερ μετά το δίλεπτο της καθυστέρησης. Ναι, δεν σκόραρε η Τότεναμ από εκείνο το κόρνερ, αλλά ο Πορτογάλος το πήρε και ήταν πάνω στο μομέντουμ της ομάδας του, με το που είχε σκοράρει από το τσαφ του Μεριά και με τον Ολυμπιακό σοκαρισμένο. Δεν ήθελε πολύ να γίνονταν από εκεί το 2-2!

• Ο Μουρίνιο δεν ξέρω αν είναι προπονητής που μπορεί να χτίσει ομάδες να παίξουν το καλύτερο και πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά στην καπατσοσύνη δεν νομίζω να υπάρχει δεύτερος. Μα με εξυπνάδα, μα με πονηριά, θα πάρει αυτό που θέλει. Δεν τον είδατε πώς έκανε στο αράουτ της ισοφάρισης της Τότεναμ; Σαν τρελός άρχισε να φωνάζει στον παίκτη του να παίξει γρήγορα παίρνοντας την μπάλα από το μπολ μποϊ για να πιάσει στον ύπνο τους παίκτες του Ολυμπιακού, όπως κι ακριβώς έγινε…

• Μόνο αυτή η στιγμή αρκεί! Γιατί το ματς εκεί το έχασε ο Ολυμπιακός, από το μπολ μπόϊ! Την έκανε την κουταμάρα πάλι ο Μεριά στο 45+1, αλλά αν δεν γίνονταν τόσο γρήγορα στο β΄ ημίχρονο, στο 50’, το 2-2 κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελίσσονταν το ματς. Αν και πάλι, μάλλον κάτι θα κατέβαζε η κούτρα του άτιμου Πορτογάλου.