Ο Μασούρας είναι ακατέργαστος, αλλά δείχνει προδιαγραφές για ωραία πράγματα

• Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: δεν έχει καμία σχέση η Γκοζτέπε ούτε με την Γκενκ, που έπαιζε μάλιστα μέσα στο γήπεδο της με τον Ολυμπιακό, ούτε βέβαια με την πρωταθλήτρια Ολλανδίας ΠΣΒ. Επιπλέον κι οι Τούρκοι έχουν πρώτο επίσημο παιχνίδι 12 Αυγούστου, όπως έχει στις 9 ο Ολυμπιακός, σε αντίθεση με τους Βέλγους που ξεκινάνε σήμερα το πρωτάθλημα τους και τους Ολlανδούς, που σε ία εβδομάδα έχουν το Σούπερ καπ με τη Φέγενορντ.

• Άρα, τα όποια συμπεράσματα βγάζουμε από το τελευταίο τεστ του Ολυμπιακού, απέναντι σε μία καλή τούρκικη ομάδα, που τερμάτισε το Μάη 5η στο πρωτάθλημα της, πρέπει να τα αξιολογούμε με τη βαρύτητα που πραγματικά έχουν, σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα πιο δύσκολα φιλικά. Όμως, κάθε παιχνίδι μας δίνει αλήθειες, είτε αυτές είναι ευχάριστες για την ομάδα και τους παίκτες της, είτε είναι δυσάρεστες.

• Στην προκειμένη περίπτωση, αν μη τι άλλο είδαμε ένα Ολυμπιακό με αποφασιστικότητα στο παιχνίδι του. Ένα Ολυμπιακό μαχητή. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή, στη φάση του γρήγορου γκολ, που παρεμπιπτόντως βοήθησε και την ψυχολογία της ομάδας: κι ο Σισέ και ο Νικολάου μπήκαν πολύ δυνατά στις διεκδικήσεις της μπάλας σε φάσεις που πολλές φορές τις λες και χαμένες. Και κάπως έτσι ήρθε το δοκάρι και το γκολ με μία τρίτη κεφαλιά (!) του Λάζαρου, που έσπευσε σαν καμικάζι να την πάρει για να σκοράρει, ενώ όλοι οι άλλοι γύρω γύρω απλά κοιτούσαν…

• Ήταν κακά τα ψέματα μία ανακούφιση αυτό το παιχνίδι για τον Ολυμπιακό, μετά τις δύο απανωτές βαριές ήττες, με τα οκτώ γκολ παθητικό. Το ήθελαν το ματς κι οι παίκτες, αλλά κι ο προπονητής που στο τελευταίο δεκάλεπτο για να ασφαλίσει το αποτέλεσμα πέρασε σαν κόφτη τον (στόπερ) Ευαγγέλου κι έπαιξε χωρίς δεκάρι-με Ανδρούτσο, Χατζισαφί λίγο μπροστά από τον Ευαγγέλου και τους Φετφατζίδη, Μάνο στα άκρα.

• Βέβαια, δεν έχει νόημα να πρέπει ο Ολυμπιακός πρώτα να τρώει τεσσάρες και μετά να παίζει συγκεντρωμένα και σοβαρά, αλλά τέλος πάντων η ανακούφιση ήρθε όχι τόσο για τη νίκη, που θα μπορούσε να ήταν και ένα 3-0, αλλά και μία ισοπαλία, εάν μετρούσε το γκολ των Τούρκων στο 90’, όσο γιατί είδαμε ότι η ομάδα έχει κι άλλες λύσεις εκτός από τους βασικούς 11 που είχε δείξει πάνω κάτω ο Μαρτίνς.

• Ο Νικολάου δεν ξέρω αν ήταν στα πάνω του λόγω Ουντινέζε, αλλά έκανε ίσως το πιο θετικό παιχνίδι του στον Ολυμπιακό! Με αρκετές καλές επεμβάσεις, σωστές σχεδόν όλες τις πάσες και κυρίως χωρίς κανένα λάθος.

• Ο Κούτρης σίγουρα ακόμη δεν πατάει όσο καλά θέλει, όμως δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο τα μείον του. Ναι, πούλησε συχνά την μπάλα, δεν πέρασε κάποια καλή σέντρα, αντίθετα του πέρασαν οι αντίπαλοι μία επικίνδυνη, όμως είχε και πολλές καλές ενέργειες, ιδίως στο αμυντικό κομμάτι.

• Ακόμη κι ο Πάρντο, που όλοι τον έχουμε τελειωμένο, έδωσε πράγματα. Τον είδαμε άμα λάχει να κάνει τάκλιν σε θέση δεξιού μπακ! Δεν λέω ότι μας εντυπωσίασε, αλλά είχε αρκετές καλές ενέργειες και πραγματικά βοήθησε.

• Ο δε Μασούρας νομίζω ότι πραγματικά έχει προδιαγραφές για ωραία πράγματα. Έχει το μειονέκτημα για μπακ ότι του λείπει η καλή σέντρα, όμως όταν βγαίνει μπροστά-και το κάνει με ταχύτητα και συνέπεια και με έξοχα ξεπετάγματα-δημιουργεί πολύ καλές προϋποθέσεις για φάσεις: από δικές του ενέργειες, είτε πάσες, είτε κλεψίματα, ξεκινάνε συνεχώς φάσεις.

• Κι αμυντικά όλο και βελτιώνεται. Οι επεμβάσεις κι οι σωστές καλύψεις που είχε προχθές, ήταν τόσες όσες κανενός άλλου αμυντικού! Του πέρασαν μία σέντρα κι έφαγε μία ήττα, αλλά γενικά κράτησε πολύ καλά τη θέση του. Μοιάζει ακόμη λίγο αγχωμένος-π.χ. ξεκίνησε το παιχνίδι πουλώντας την μπάλα στα πρώτα δευτερόλεπτα, κάνοντας μία κακή πάσα και χάνοντας ένα κοντρόλ! Όμως, βλέπεις μία πρόοδο στο παιχνίδι του.

• Δεν είναι ο καλός χειριστής της μπάλας, όμως η ορμή που βγάζει στο παιχνίδι του δεν είναι μικρό προσόν για μπακ. Απλά είναι κι αυτός ακατέργαστος, όπως κι άλλα νέα παιδιά…