· Ο Πέδρο Μαρτίνς σε όλη την προετοιμασία δεν έβαλε ποτέ μαζί στην προετοιμασία τον Βαλμπουενά και τον Ποντένσε, τους δύο «κοντούς» του Ολυμπιακού. Δεν σχεδίαζε ενδεκάδα, έχοντας και τους δύο εξτρέμ με τα χαρακτηριστικά τους, τη σωματοδομή τους κλπ.
· Μέχρι που τραυματίστηκε σοβαρά ο Φορτούνης. Και άλλαξε θέση στον Βαλμπουενά, που από πλάγια πέρασε στον άξονα, σαν δεκάρι. Και έτσι μπήκαν για τα καλά στην ίδια ενδεκάδα και οι δύο «κοντοί», ο Γάλλος κι ο Πορτογάλος! Κάπως έτσι φτάσαμε στο τελευταίο παιχνίδι, με την Κράσνονταρ, να δούμε αυτή την ωραία παράσταση γενικά όλης της ομάδας κι ειδικά των δύο βραχύσωμων άσων, με την φοβερή τεχνική.
· Με τον Βαλμπουενά για πρώτη φορά να μας θυμίζει τον Ιμπαγάσα, τον παίκτη-μαέστρο της διετίας του Βαλβέρδε. Κι ο Αργεντίνος, αν θυμάστε, είχε έρθει στα 34. Ο Γάλλος τώρα ήρθε λίγο ακόμη πιο μεγάλος! Αλλά κι αυτός είναι Ιμπαγάσα, όχι μόνο είναι στόφα φοβερή, είναι και παίκτης τρελός με το ποδόσφαιρο. Λατρεύει να παίζει μπάλα, «σκίζεται» σε κάθε φάση.
· Και προσέξτε: σε κάθε παιχνίδι, αντί να παίζει λιγότερο, παίζει και περισσότερο (!): με την Πλζεν στο 0-0 έγινε αλλαγή στο 56’, με την Πλζεν στο 4-0 έγινε αλλαγή στο 65’, με την Μπασάκσεχιρ στο 1-0 έγινε αλλαγή στο 72’, με την Μπασάκσεχιρ στο 2-0 έγινε αλλαγή στο 81’ και με την Κράσνονταρ έγινε αλλαγή στο 87’!!!
· Πολύ απλά, γιατί παίζει τόσο καλά που ο προπονητής δεν τον βγάζει. Ποιόν να βγάλει; Έναν από τους καλύτερους του παίκτες; Αυτόν που βρίσκεται μέσα στη δημιουργία σχεδόν όλων των φάσεων; Που κάθε εκτέλεση φάουλ και κόρνερ μπορεί να φέρει ευκαιρία (θυμηθείτε τις άστοχες κεφαλιές των Γκιγέρμε και Γκερέρο την Τρίτη-λίγο πιο προσεκτικοί να ήταν, θα μπορούσαν να είχαν σκοράρει κι οι δύο από τα κόρνερ του); Που κι ο ίδιος κυνηγάει το γκολ (θυμηθείτε το φαρμακερό του σουτ που έδιωξε σωτήρια με τάκλιν ο αντίπαλος αριστερός μπακ);
· Βέβαια η ποδοσφαιρική ευφυία του Βαλμπουενά φάνηκε σε όλο το μεγαλείο της στη φάση του γκολ του Ραντζέλοβιτς, στο 2-0. Γιατί ο καθένας μπορεί να προσέξει ότι οι περισσότεροι άλλοι παίκτες που θα είχαν την μπάλα στα πόδια και βρίσκονταν στη θέση του Γάλλου, θα έκαναν το απλό, το εύκολο: θα πάσαραν από αριστερά του στον Ποντένσε. Ο Γάλλος, όμως, είναι άλλης ποιότητας ποδοσφαιριστής. Δεν έκανε το εύκολο, αλλά το δύσκολο, να περάσει την πάσα δεξιά, με εξωτερικό φάλτσο.
· Κι ενώ μπορεί κάποιος να πει ότι ρίσκαρε ψάχνοντας το πιο δύσκολο, παρατηρώντας πιο προσεκτικά τη φάση θα δει κανείς ότι γυρίζοντας το κεφάλι δεξιά, δεν είδε μόνο τον Ραντζέλοβιτς να του ζητάει την μπάλα, είδε ότι προς την πλευρά εκείνη ήταν κι ο Γκερέρο, και σκέφθηκε ότι και λίγο να του ξέφευγε η μπάλα και να μην πήγαινε στον Ραντζέλοβιτς, θα πήγαινε στον άλλο συμπαίκτη του! Γατί αυτό σημαίνει ποδοσφαιρικό μυαλό…
· Ο Ποντένσε είναι άλλη περίπτωση: είναι η επιτομή της ντρίμπλας! Τον έρμο τον αριστερό μπακ της Κράσνονταρ τον χάζεψε! Ναι, είναι αλήθεια ότι στις δέκα περιπτώσεις η τελική του πάσα η, σουτ δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Αλλά και οι πέντε φορές που έκανε την σωστή επιλογή δεν είναι και λίγες! Φάσεις ήταν! Και στο τέλος του άξιζε το γκολ-ποίημα!
· Μην νομίζετε δε ότι η «γεμάτη» εμφάνιση του Ολυμπιακού σε αυτό το παιχνίδι (και) στο επιθετικό κομμάτι δεν είχε την σφραγίδα του Ποντένσε. Ανέβηκε σε σε αυτό το παιχνίδι ο Πορτογάλος κι ανέβηκε κι όλος ο Ολυμπιακός. Έστω με τα μειονεκτήματα του, ο Ποντένσε βγάζει μία ενέργεια και μία ένταση στο παιχνίδι που δίνει ρυθμό στην ομάδα, ξεσηκώνει την εξέδρα, αναστατώνει την αντίπαλη άμυνα.
· Μπουκάρει, σεντράρει, σουτάρει, πασάρει, κερδίζει κόρνερ και φάουλ, συνεργάζεται έξοχα με τον Βαλμπουενά και τον Ομάρ! Κι αυτή τη φορά γύριζε και πίσω και βοηθούσε την άμυνα. Τέλειος δεν ήταν ο Ποντένσε, αλλά ήταν μία «σβούρα», που έκανε άνω κάτω τους Ρώσους!