Ο Ανδρούτσος του Ατρόμητου, η απόφαση του Ολυμπιακού και το πλεονέκτημα που δίνει

· Ο Ολυμπιακός κι ο Ανδρούτσος αποφάσισαν το περασμένο καλοκαίρι ότι το καλύτερο για τον παίκτη, μετά από μία σεζόν πέρσι με πολύ μικρή, έως ελάχιστη, συμμετοχή, να δοθεί δανεικός για ένα χρόνο, προκειμένου να πάρει πάλι παιχνίδια στα πόδια του.

· Η επιλογή του Ατρόμητου φάνηκε καλή-ομάδα που επί σειρά ετών τερμάτιζε στις ψηλές θέσεις της βαθμολογίας και μέσα στην Αθήνα, άρα πολύ εύκολη η παρακολούθηση από κοντά του παίκτη. Ατυχώς, ο Ατρόμητος έκανε μία από τις χειρότερες σεζόν της δεκαετίας! Και δεν βοήθησε κανένα παίκτη του, ούτε τον Ανδρούτσο.

· Τουλάχιστον ο νεαρός μέσος έπαιξε αρκετά (18 ματς βασικός κι έξι αλλαγή) σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, αν συνυπολογίσουμε ότι άργησε να πάει στο Περιστέρι κι είχε κι ένα τραυματισμό, με συνέπεια να χάσει συνολικά τέσσερα παιχνίδια (και δεν έπαιξε και στα δύο με Ολυμπιακό, καθώς κρίθηκε σκόπιμο να «προστατευθεί»). Επέστρεψε σε μία σεζόν αρκετά γεμάτη, ουσιαστικά μετά όχι από ένα, αλλά από δύο χρόνια, αφού και πρόπερσι δεν είχε παίξει πολύ. Στην πραγματικότητα, ο Ανδρούτσος έπαιξε στον Ολυμπιακό πολύ (30 παιχνίδια) την πρώτη του κιόλας σεζόν, στα 19 προς 20 χρόνια του, αλλά στη συνέχεια έπαιζε ολοένα και λιγότερο επί δύο σεζόν!

· Πώς έπαιξε στο Περιστέρι; Όσο τον είδα εγώ, νομίζω ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα για τον φετινό Ανδρούτσο, που σημειωτέον αγωνίστηκε στις θεωρητικά καλύτερες θέσεις του (μεσοκυνηγός κι οκτάρι).

Πρώτον, είχε πολύ ωραίες στιγμές. Τρία ωραία γκολ, ένα κερδισμένο πέναλτι κι αρκετές πραγματικά καλές πάσες για γκολ, που για ένα κλικ δεν έγιναν γκολ από τους συμπαίκτες του και δη σε σημαντικά παιχνίδια, όπως με την ΑΕΚ και τον Άρη.

Δεύτερον, δεν είχε διάρκεια σε αυτές τις πολύ καλές στιγμές, δεν ήταν δηλαδή αριθμητικά τόσες όσες έπρεπε να είναι, με βάση τον χρόνο που πήρε, επί της ουσίας κάπου 20 ενενηντάλεπτα. Δεν είχε τη διάρκεια που έπρεπε στα ωραία πράγματα που έκανε, ενίοτε μάλιστα χανόταν στο παιχνίδι.

· Για να είμαι ειλικρινής, εγώ σαν fun του Ανδρούτσου (κι επηρεασμένος ίσως κι από τον Τάκη Λεμονή, για τον οποίο πιστεύω ότι έχει πολύ καλό «μάτι»-και τον είχε περί πολλού στον Ολυμπιακό), περίμενα περισσότερα από αυτό το παιδί παίζοντας τόσο πολύ φέτος στον Ατρόμητο. Περίμενα περισσότερη δράση, να το πω έτσι, από έναν παίκτη που τον λατρεύει κι ο Αντώνης Νικοπολίδης, που τον είχε αρχηγό στην πολύ καλή εκείνη εθνική Ελπίδων, με Τσιμίκα, Νικολάου, Γαλανόπουλο, Λημνιό, Μανθάτη, Κουλούρη).

· Πάνε παρακάτω, όμως: ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει μία απόφαση για τον Ανδρούτσο. Να δει τι θα κάνει μαζί του, πώς θα τον διαχειριστεί. Τον άλλο μήνα γίνεται 23. Δεν είναι πιά… μικρός. Πρέπει ο σύλλογος να κάνει κάτι με τον Ανδρούτσο, να δει αν τον υπολογίζει και πόσο η, αν πρέπει να τον δώσει με μεταγραφή, όπως έγινε με τον Νικολάου στην Έμπολι (παρεμπιπτόντως, η ομάδα του είναι 9η στη Β΄ κατηγορία και μάχεται για να μπει στα μπαράζ της ανόδου, ο δε 22χρονος στόπερ έχει 11 ματς βασικός και τρία αλλαγή στο πρωτάθλημα).

· Και ας έχουμε δε υπόψιν μας και την παράμετρο ότι με τον Ανδρούτσο στο ρόστερ, ο Ολυμπιακός έχει ένα παίκτη παραπάνω στην ευρωπαϊκή του λίστα, καθότι γηγενής. Για να το κατανοήσουμε πρακτικά: αυτή την στιγμή η ομάδα έχει στο όριο καρτών και τους τρεις βασικούς της μέσους (Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκη, Καμαρά), όπερ σημαίνει ότι όποιος η, όποιο πάρουν κίτρινη με τη Γουλβς και περάσει ο Ολυμπιακός, δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στον πρώτο προημιτελικό του Γιουρόπα Λιγκ κι επειδή ο Καφού δεν χωρούσε στη λίστα, δεν θα υπάρχει άλλος διαθέσιμος κεντρικός χαφ…