Εκτός όσων ασχολούνται με το στοίχημα, πιθανότατα λίγοι ήξεραν την Μπόντο/Γκλιμτ μέχρι πριν 2-3 χρόνια. Εδρεύουσα σε μία πόλη του νορβηγικού Βορρά στην οποία διαμένουν κάτι παραπάνω από 50.000 άνθρωποι, η Γκλιμτ ήταν μία από τις πρώτες ομάδες που από τα βόρεια της χώρας που έπαιξαν στη μεγάλη κατηγορία τη δεκαετία του ’70.
Με εξαίρεση δύο Κύπελλα (1975, 1993) και τρεις δεύτερες θέσεις στην Eliteserien (1977, 1993, 2003), καθώς και κάποιες σποραδικές εμφανίσεις σε πρώιμους γύρους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να πει.
Μέχρι που το 2020 διέλυσε κάθε αντίπαλο στη μεγάλη κατηγορία της Νορβηγίας, κατακτώντας το πρώτο της πρωτάθλημα με 19 βαθμούς διαφορά από τη Μόλντε. Την επόμενη χρονιά επανέλαβε το κατόρθωμα αυτό, ενώ τη σεζόν που διανύουμε μετέχει στο Europa Conference League, καταφέρνοντας να φτάσει μέχρι τους «16» - και έχοντας σημειώσει αποτελέσματα όπως το 6-1 επί της Ρόμα αλλά και το συνολικό 5-1 εις βάρος της Σέλτικ στα νοκ άουτ!
Όλα αυτά ενώ έχει χάσει μπόλικους βασικούς της ποδοσφαιριστές με μεταγραφή (Χάουγκε, Τσικερνάγκελ, Μπεργκ, Μπότχαϊμ, Μπιόρκαν, Γιούνκερ) και με γνώμονα ένα βασικό σύστημα: Το 4-3-3.
Έναν σχηματισμό που χρησιμοποιεί ο σύλλογος σε όλη, σχεδόν, τη διάρκεια της ιστορίας του και που αποτελεί υποχρέωση κάθε προπονητή βάσει καταστατικού! Σαν να λέμε ότι... απαγορεύεται να παίξει διαφορετικά...
Το sport-fm.gr έψαξε και βρήκε την Νίκλας Γιόνσεν, που εργάζεται στο κλαμπ ως content manager, έχοντας περάσει και από τη θέση του υπεύθυνου Τύπου στο παρελθόν. Έχει μάλιστα υπ’ ευθύνη του, μαζί με τη Ρετζίνα Μπόιμ, το podcast της ομάδας. Η ονομασία του; Μα φυσικά, 4-3-3!
Έχοντας δει για πρώτη φορά την Γκλιμτ να αγωνίζεται όταν ήταν μόλις εννέα ετών, ο Νορβηγός θεωρεί τον εαυτό του ως «ισόβιο οπαδό» του συλλόγου.
Μιλώντας, λοιπόν, στον Γιάννη Πολιά, εξήγησε πώς κατάφερε μία ομάδα με ελάχιστες επιτυχίες στην ιστορία της, να μετατραπεί σε υπερδύναμη εντός συνόρων και... φόνισσα των γιγάντων εκτός αυτών, παραμένοντας σταθερή σε ένα σύστημα.
Όπως λέει, «η ομάδα έπαιζε 4-3-3 από τότε που μπόρεσε επιτέλους να συμμετάσχει σε εθνικό επίπεδο τη δεκαετία του ’70. Μέχρι τότε, οι σύλλογοι από τον Βορρά δεν μπορούσαν να παίξουν στη μεγάλη κατηγορία.
«Το 4-3-3 και η Γκλιμτ είναι σαν τα φεστιβάλ και τη μουσική. Πάνε πακέτο».
Όταν η Γκλιμτ πήρε το Κύπελλο το 1975 με τον σχηματισμό αυτό, ήταν κάτι μεγάλο για τις ομάδες στα βόρεια. Τα χρόνια πέρασαν και στις αρχές του 2000 η διοίκηση είχε πάρει την απόφαση να θεσπίσει ως μόνιμο σύστημα το 4-3-3. Ο λόγος ήταν ότι υπήρχε φόβος μην αλλάξει η ομάδα σε κάτι που δεν την αντιπροσωπεύει. Το 4-3-3 και η Γκλιμτ είναι σαν τα φεστιβάλ και τη μουσική. Πάνε πακέτο».
Από την στιγμή που το formation είναι στάνταρ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι αποτελεί... προαπαιτούμενο για κάθε προπονητή που επιθυμεί να δουλέψει στην Γκλιμτ. Αν κάποιος τεχνικός αρέσκεται σε διαφορετικούς σχηματισμούς, τότε μάλλον δεν θα φτάσει καν στο σημείο να συναντηθεί με τους ανθρώπους του κλαμπ!
Σύμφωνα με τον Νίκλας, «δεν υπάρχει περίπτωση να προσλάβει ο σύλλογος κάποιον ο οποίος δεν παίζει 4-3-3. Όπως κάθε εταιρεία στον κόσμο, προσεγγίζουν ανθρώπους που έχουν αυτό που χρειάζεται για να δουλέψουν εδώ.
Κάποια στιγμή το 2018, η ομάδα είχε παραταχθεί σε κάποια ματς με 4-5-1. Βέβαια ουσιαστικά αποτελούσε παραλλαγή του 4-3-3. Δεν θα βρείτε πολλές περιόδους από το 1975 μέχρι σήμερα που η Γκλιμτ χρησιμοποίησε άλλο σύστημα. Και τα τρία τελευταία χρόνια, τα έχουμε πάει εξαιρετικά με αυτό. Δεν βλέπω λόγο να αλλάξει αυτό.
Ασφαλώς ένας προπονητής μπορεί να αλλάξει σχηματισμό αν θεωρήσει ότι χρειάζεται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Αν για παράδειγμα προκύψει κάποιος τραυματισμός. Αλλά στην Γκλιμτ δεν ρίχνουμε τόσο το βάρος στο αποτέλεσμα. Όλα έχουν να κάνουν με τη βελτίωση.
Δεν αλλάζουμε για να νικήσουμε ένα ματς, αλλάζουμε αν αναγκαστούμε ή αν ο προπονητής αντιληφθεί ότι χρειαζόμαστε την αλλαγή για να βελτιωθούμε και να εξελιχθούμε».
Αφήνοντας λίγο στην άκρη το 4-3-3, η κουβέντα πήγε στο πώς κατάφερε η Γκλιμτ να εξελιχθεί σε αυτό που είναι σήμερα. Όταν είχε προσληφθεί, το 2018, ο άσημος Κγιέτιλ Κνούτσεν (στη φωτογραφία με τον Ζοσέ Μουρίνιο), οι στόχοι της ομάδας ήταν πολύ, πολύ διαφορετικοί. Άλλωστε είχε μόλις επιστρέψει στην Eliteserien μετά από... διάλειμμα ενός έτους.
«Να μπούμε ξανά σε ευρωπαϊκούς ομίλους και... να είμαστε ακόμα στην Eliteserien το 2023»
«Οι προσδοκίες το 2018 ήταν να αποφευχθεί ο υποβιβασμός» παραδέχεται ο Νίκλας, που μάλιστα τόνισε ότι «για μερικούς ίσως είναι ακόμα ίδιος ο στόχος! Αυτά που πετύχαμε με τον Κνούτσεν στον πάγκο είναι πέρα από κάθε όνειρο.
Δεν ξέρω αν έχω την απάντηση για το μυστικό της σταθερότητας της ομάδας παρά τις πολλές αποχωρήσεις. Το στυλ παιχνιδιού και το σύστημα παραμένουν ίδια οπότε είναι πιο εύκολο ακόμα και αν αλλάζεις παίκτες κάθε χρόνο. Πάντοτε στοχεύουμε στη βελτίωση.
Θέλουμε να συνεχίσουμε εξίσου δυνατά όπως τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή να μπούμε ξανά σε ευρωπαϊκούς ομίλους τη σεζόν 2022/23 και να... είμαστε ακόμα στην Eliteserien το ‘23».
_135421.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_003740.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
