Ρόμπιν Φράιντεϊ: I don't give a f@ck…

Ένας «τρελός, τρελός νικητής» και ο «καλύτερος παίκτης που δεν είδατε ποτέ». Δύο ατάκες για τον Ρόμπιν Φράιντεϊ, έναν χαρισματικό επιθετικό και ταυτόχρονα αυτοκαταστροφικό άνθρωπο. Για του λόγου το αληθές: Η πρώτη φράση είχε υποθεί από τα χείλη του ίδιου. Η δεύτερη από ανθρώπους που τον είδαν να παίζει ποδόσφαιρο και συνεχίζει να ψελλίζεται στις παμπ της Αγγλίας...

Η αλήθεια είναι πως έχουμε δει κατά καιρούς αρκετούς ποδοσφαιριστές να προσπαθούν να συνδυάσουν ποδόσφαιρο και καλοπέραση, ακόμα και κρεπάλες. Ο Μπεστ, ο Γκασκόιν και ο Ροναλντίνιο είναι ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα των όσων αναφέραμε παραπάνω, αλλά κανείς από αυτούς δεν έφτανε τον Φράιντεϊ στην... τρέλα και στα «επιτεύγματά» του. Ούτε καν τον πλησίαζε!

Γεννημένος στο Άκτον τη δεκαετία του '50, ο Φράιντει ήταν ένα πρώιμο ταλέντο και από μικρή ηλικία το είχε δείξει. Έκανε το... αγροτικό του σε διάφορες ομάδες νέων του Λονδίνου, μεταξύ αυτών και οι Κρίσταλ Πάλας, Τσέλσι. Ποδοσφαιριστής ήταν και ο δίδυμος αδερφός του, Τόνι, αλλά από νωρίς ήταν φανερό ότι ο Ρόμπιν ήταν ξεχωριστός. Παρόλα αυτά, το ποδόσφαιρο δεν ήταν το μοναδικό πράγμα που τον έφτιαχνε. Ένας αλήτης μέσα και έξω από το γήπεδο, έχοντας συλληφθεί εκατοντάδες (χωρίς υπερβολή) φορές. Μία από αυτές όταν ντύθηκε αστυνομικός. Μέχρι εδώ όλα καλά, αλλά δεν ήταν... απόκριες. Φόρεσε μια παιδική στολή αστυνομικού που είχε στο σπίτι, το καπελάκι του και βγήκε για να «συλλάβει» κόσμο. Μόνο που πήγαινε σε βαποράκια, για να τους κατασχέσει τα ναρκωτικά. Για δική του χρήση...

Ο πρώτος του γάμος ήταν με μια μαύρη γυναίκα, κάτι που τη δεκαετία του '70 ήταν κάτι παραπάνω από ταμπού στη Βρετανία. Ο πατέρας του τσακώθηκε μαζί του, με τη φήμη να αναφέρει πως δήλωσε «αηδιασμένος» (σσ. σημεία των καιρών, αλλά προφανώς απαράδεκτο) για την επιλογή του γιου του. Για κερασάκι στην τούρτα δεν εμφανίστηκε ποτέ στον γάμο τους, σκληραίνοντας ακόμη περισσότερο τη στάση του απέναντι στον Ρόμπιν.



Ο Φράιντεϊ δεν έπαιζε μόνο ποδόσφαιρο. Επειδή ήταν λίγο τεμπέλης στις προπονήσεις, επειδή δεν ψηνόταν να παίξει και σε τοπ επίπεδο, δούλευε παράλληλα για να βγάζει τα προς το ζην. Σε ηλικία 21 ετών ήταν οικοδόμος και σε μια ημέρα που δούλευε, λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του. Έπεσε από ένα ψηλό σημείο και καρφώθηκε σε μια μεταλική ακίδα, η οποία του διαπέρασε το στομάχι. Οι πνεύμονές του τραυματίστηκαν επίσης, αλλά ο Φράιντεϊ τον χαβά του. Τρεις μόλις μήνες μετά, μπήκε στο γήπεδο και έπαιξε ξανά μπάλα. Κάποιοι, απλά, πίστευαν ότι ήταν στη φύση του η όλη... τρέλα και τίποτα δεν θα μπορούσε να το τιθασεύσει.

Δύο χρόνια μετά το παραπάνω περιστατικό, ο Ρόμπιν εντάχθηκε στην τέταρτη κατηγορία της Αγγλίας και στη Ρέντινγκ, αφού λίγο νωρίτερα έπαιζε στην Χέιζ του τοπικού πρωταθλήματος. Μια φορά και έναν... καιρό, ανάγκασε τους συμπαίκτες του στην Χέιζ να ξεκινήσουν με δέκα ποδοσφαιριστές το ματς, αφού νωρίτερα τα έπινε σε μια παμπ. Όταν εμφανίστηκε στο γήπεδο, οι μαρτυρίες ανέφεραν πως τρέκλιζε και ήταν σε κακή κατάσταση. Παρόλα αυτά, σκόραρε το νικητήριο γκολ για την ομάδα του. Η ικανότητά του ήταν τεράστια που τους ντρίμπλαρε και... πιωμένος, κάνοντας τους αντιπάλους να θυμίζουν μεθυσμένοι. Είχε, όμως, μεγάλο πρόβλημα με το ποτό, ενώ έκανε χρήση συχνά-πυκνά και ναρκωτικών. Την ίδια ώρα, ήταν και ένας τρομερά ανταγωνιστικός άνθρωπος που δεν γούσταρε να χάνει ούτε στα οικογενειακά διπλά, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να τραυματίσει αρκετούς συμπαίκτες του στην προπόνηση. «Είμαι ένας τρελός, τρελός νικητής» τους έλεγε...



Η παρουσία του Φράιντεϊ στη Ρέντινγκ ήταν κάτι παραπάνω από ευεργετική για τον σύλλογο. Ο τότε πρόεδρος, Τσάρλι Χάρλεϊ, άρχισε να τον πιέζει για να βελτιώσει λίγο τη ζωή του και να προπονείται πιο σκληρά, με τον Φράιντεϊ να σκοράρει στο δεύτερό του ματς ως αντίπαλος με την Μπάρνσλεϊ και να χαρίζει την πρώτη νίκη στην Ρέντινγκ μετά από πέντε μήνες. Τελικά, όχι απλά έσωσε την ομάδα του από τον υποβιβασμό, αλλά σκόραρε συνολικά 20 γκολ και βγήκε πρώτος σκόρερ στην κατηγορία, κάνοντας τους αντιπάλους να τον τρέμουν.

Ο Φράιντεϊ ήταν ο απόλυτος σταρ της ομάδας του και της κατηγορίας και έκανε στον εαυτό του δώρο ένα... ταξίδι. Έφυγε το καλοκαίρι, μπήκε σε μια κοινότητα και τελικά γύρισε στην ομάδα στο φινάλε της προετοιμασίας, έχοντας κάνει μερικά τατουάζ στα δάχτυλά του. Η μόνη του προετοιμασία για τη νέα σεζόν ήταν τα ποτά στις παμπ και στα μπαρ, όπου αρκετά συχνά πλακωνόταν στο ξύλο με άλλες παρέες. Του απαγορεύτηκε η είσοδος από τα περισσότερα μπαρ του Ρέντινγκ διότι δημιουργούσε αρκετά προβλήματα...



Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με το ποδόσφαιρο, συνέχισε από εκεί που είχε μείνει. Τραυμάτισε μερικούς συμπαίκτες, όπως γινόταν συνεχώς, στις προπονήσεις αλλά και πάλι δεν τους... χρειαζόταν στις αναμετρήσεις. Πήρε την Ρέντινγκ στην πλάτη του, σκόραρε ξανά ένα τσουβάλι γκολ και την οδήγησε στην άνοδό της στην τρίτη κατηγορία για πρώτη φορά μετά από σχεδόν μισό αιώνα. Ο Φράιντεϊ συνδύαζε το ποδόσφαιρο με το ποτό, τα ναρκωτικά και τις γυναίκες. Έκανε ό,τι γούσταρε και δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν. Έκανε πολλές ακρότητες, μην λογαριάζοντας τις συνέπειες.

Υπήρχε μια στιγμή που πήγε σε μια κοντινή λίμνη, άρπαξε έναν κύκνο, έβγαλε τα ρούχα του και επέστρεψε στο ξενοδοχείο που βρισκόταν η ομάδα. Πήγε στο μπαρ και κάθισε για ποτό, γυμνός με το... πουλί στο χέρι. Κυριολεκτικά, αφού κρατούσε τον κύκνο στα χέρια του και απολάμβανε το ποτό του. Σας φαίνεται νορμάλ αυτό; Σίγουρα, όχι. Κρατηθείτε όμως γιατί υπάρχουν αρκετές ακόμη ιστορίες τρέλας. Έκλεψε αγάλματα από το νεκροταφείο και τα έδωσε ως δώρο στον πρόεδρό του. Φίλησε στα χείλη έναν αστυνομικό για να πανηγυρίσει σε ένα γκολ της τελευταίας στιγμής, ισχυριζόμενος ότι «ήθελα να του φτιάξω λίγο τη διάθεση». Ο δεύτερος γάμος του είχε κι αυτός μπόλικη παράνοια. Περίμενε τη νύφη «αράζοντας» στα σκαλιά της εκκλησίας με ένα τσιγάρο στο χέρι, με τη γυναίκα του να έρχεται, να του ξεκουμπώνει το πουκάμισο και να παίρνει μερικά χάπια από το στήθος του. ΤΡΕΛΑ!



Πείστηκε να σταματήσει το ποτό τις τελευταίες 48 ώρες πριν τους αγώνες, αλλά όχι και τα ναρκωτικά. Το πρώτο τον βοήθησε για να οργιάζει ακόμη περισσότερο στα ματς, πετυχαίνοντας το υποτιθέμενο καλύτερο γκολ όλων των εποχών. Ήταν ένα γκολ απέναντι στην Τρανμίρ Ρόβερς, για το οποίο ο Κλάιβ Τόμας υποστήριξε πως δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του κάτι αντίστοιχο. Ο Κλάιβ Τόμας έχει σφυρίξει και σε Παγκόσμιο Κύπελλο, οπότε ας το κρατήσουμε αυτό στην άκρη του μυαλού μας, δεν ήταν δα και κανένα παιδάκι...

Οι εμφανίσεις του τον έβαλαν στο στόχαστρο της Άρσεναλ, αλλά ποτέ δεν έγινε κίνηση για την απόκτησή του. Τι να τον κάνεις αν είναι παικταράς, αλλά εκτός γηπέδων δημιουργεί ένα κάρο προβλήματα; Κατέληξε στην Κάρντιφ που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία, αλλά λίγο πριν τη μεταγραφή του συνελλήφθη από την αστυνομία. Ο αθεόφοβος πήγε να υπογράψει στην ομάδα της Ουαλίας, αλλά δεν είχε βγάλει εισιτήριο στο τρένο και μπήκε στα κρυφά. Ήταν κάτι που το έκανε για πρώτη φορά αλλά το έβαλε στο... ρεπερτόριό του στη συνέχεια. Παρίστανε τον φρουρό ή τον ελεγκτή, χτυπούσε τις πόρτες στα δωμάτια και ζητούσε τα εισιτήρια από τις καμπίνες για να τα τσεκάρει. Όσον αφορά την καριέρα του στην Κάρντιφ; Έπαιξε 25 παιχνίδια. Στο πρώτο του, έπιασε τις... μπάλες του Μπόμπι Μουρ λίγο μετά την έναρξη του αγώνα και τελικά σκόραρε δύο γκολ στη συνέχεια. Το γήπεδο, πάντως, κοσμεί μια τοιχογραφία του που τον απεικονίζει να πανηγυρίζει με το «V» (σσ. το σήμα της νίκης) όταν σκόραρε κόντρα στον τερματοφύλακα της Λούτον, Μίλια Άλεξιτς. Ήταν μια στιγμή, μάλιστα, που στάθηκε αφορμή για να βγάλουν οι Super Furry Animals το τραγούδι με όνομα "He Don't Give a F@ck" προς τιμήν του.



Η σεζόν φυσικά δεν ολοκληρώθηκε για τον Φράιντεϊ στην Κάρντιφ. Εκτός από το ποτό και τις γυναίκες, είπαμε νωρίτερα πως μπλεκόταν και σε αρκετούς καυγάδες. Αυτό το δυναμικό στιλ του και ο τσαμπούκας του τον πήγαν μπροστά στο ποδόσφαιρο, αλλά και πίσω στη ζωή του. Τα τάκλιν του θεωρούνταν φονικά αν σε πετύχαιναν, ενώ η καριέρα του στην Ουαλία ουσιαστικά τελείωσε όταν κλώτσησε έναν αντίπαλό του, τον Μαρκ Λόρενσον, στο πρόσωπο και στη συνέχεια τα... έσπασε στο γυμναστήριο του γηπέδου. Η ομάδα τον έδιωξε, αλλά δεν νοιάστηκε και ιδιαίτερα. Επέστρεψε στο Λονδίνο και στη δουλειά του ως εργάτης. Ξεχάσαμε να σας αναφέρουμε πως όλα τα παραπάνω είχε προλάβει να τα κάνει μέχρι τα 25 του...

Έναν χρόνο αργότερα, ο προπονητής της Ρέντινγκ, Μόρις Έβανς, τον συνάντησε. Του έδειξε μια αίτηση υπογεγραμμένη από 3000 άτομα και του ζήτησε να φορέσει ξανά τα παπούτσια του και να επιστρέψει στην ομάδα. Η απάντηση του Ρόμπιν, αποστομωτική: «Έχω τα μισά σου χρόνια και έχω ζήσει δύο φορές τη ζωή σου». Ο Φράιντεϊ είχε αποσυρθεί, δεν ήθελε να αγωνιστεί ξανά. Προτιμούσε να συνεχίσει την κλασική γεμάτη ατασθαλείες ζωή του και να μην ασχοληθεί ξανά με το ποδόσφαιρο. Για μιάμιση δεκαετία ακόμη, έζησε όπως πάντα. Μεθυσμένος και υπό την επήρρεια ναρκωτικών. Πέθανε το 1990 από υπερβολική δόση ηρωίνης σε ηλικία 38 ετών, αφήνοντας πίσω του τα παιδιά του και τρεις πρώην συζύγους.



Πολλοί πιστεύουν πως ο Ρόμπιν Φράιντεϊ θα μπορούσε να παίξει στις καλύτερες ομάδες της χώρας, να φορέσει το εθνόσημο στο στήθος. Αν είχε κάνει στην άκρη τις τρέλες του, το ποτό και τα ναρκωτικά και είχε συγκεντρωθεί στο ποδόσφαιρο... Δεν έπαιξε ποτέ όμως πάνω από τη δεύτερη κατηγορία. Αλλά δεν τον ένοιαζε κιόλας. Του έφτανε να θεωρείται ήρωας στο χωριό, παρά στην πόλη. Ακόμη και σήμερα, αποτελεί έναν αγαπημένο ποδοσφαιριστή και μια καλτ φιγούρα του συλλόγου. Και παρότι οι αρκετές αναφορές για το ταλέντο του διαψεύδονται από αρκετούς, υπάρχουν πάρα πολλοί που ορκίζονται πως είναι «ο καλύτερος παίκτης που δεν είδατε ποτέ».

Ο ίδιος δεν νοιάστηκε ποτέ για τίποτα, κάνοντας ό,τι πραγματικά γούσταρε ο ίδιος μέχρι τα 38 το χρόνια. «He Didn't Give a F@ck»...