Ολυμπιακός που διαρκώς επιτίθεται, αλλά πρέπει να μάθει και να αμύνεται!

Η μετάβαση από το ένα στιλ ποδοσφαίρου σε ένα άλλο, θέλει χρόνο και δουλειά. Όταν, μάλιστα, την προηγούμενη σεζόν έχεις κάτι που δεν το λες ακριβώς ομάδα, έχει γκρεμιστεί και το χτίσιμο ξεκινά από την αρχή, τότε θα πρέπει να κάνεις ακόμη μεγαλύτερη υπομονή.

Ο Ολυμπιακός είναι σε μεταβατική περίοδο και η διακοπή για 15 ημέρες θα είναι ευεργετική. Εντός συνόρων τον βρίσκει σε εξαιρετικό μομέντουμ, εκτός Ελλάδας σε… μέτριο. Διότι μόνος του έχει αδικήσει ως τώρα τον εαυτό του, αφού έχει καταφέρει στις δύο πρώτες αγωνιστικές να βάλει τέσσερα γκολ και να μετρά μόλις έναν βαθμό!

Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ έχει αλλάξει την ταυτότητα του Ολυμπιακού, τον έχει κάνει μια ομάδα άκρως επιθετική, όπως του αρμόζει. Με δημιουργία, ένταση, αναχαιτίσεις της μπάλες και άμεσες μεταβιβάσεις στην επίθεση. Μια ομάδα με κυριαρχικό χαρακτήρα, που παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και κερδίζει τον κόσμο του. Διότι ο κόσμος του αναγνωρίζει το πρόσωπο που δείχνει η ομάδα, τη δουλειά που γίνεται από τον Ισπανό τεχνικό, το επιτελείο του και τη διοίκηση. Και σίγουρα έχει ακόμη να βγάλει περισσότερα πράγματα στο χορτάρι!

Καλή η επίθεση, αρέσει στο μάτι προφανώς. Θέλει, όμως, άμεση και αρκετή δουλειά στο ανασταλτικό κομμάτι! Οι «ερυθρόλευκοι» πληρώνουν κάθε ατομικό τους λάθος, αλλά και όσα (δεν) κάνουν συνολικά μέσα στο γήπεδο από τη… μέση και πίσω. Αν δει ξανά κανείς τα γκολ που έχουν δεχτεί οι Πειραιώτες, είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να βρουν μια ισορροπία στις γραμμές τους και γενικότερα να μικρύνουν οι αποστάσεις τους. Διότι τα περισσότερα από τα τέρματα εις βάρος του Ολυμπιακού, είτε έρχονται μέσα από ατομικά λάθη, είτε από την έλλειψη συγκέντρωσης σε κομμάτια του παιχνιδιού.



Η αμυντική λειτουργία πληγώνει και την… επίθεση του Ολυμπιακού. Διότι είναι άσχημο να φτιάχνει διψήφιο αριθμό τελικών μπροστά, να μην «σκοτώνει» τους αντιπάλους του (σε ορισμένα ματς) και να τους βάζει στη διεκδίκηση ενός αποτελέσματος μέσα από τα λάθη του. Ναι, λάθη (θα) γίνονται στο ποδόσφαιρο και τα περισσότερα γκολ μέσα από αυτά έρχονται. Ωστόσο, η αμυντική συνοχή που δείχνει να λείπει σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν, είναι και αυτό που του έχει στερήσει το δικαίωμα να έχει τουλάχιστον 4 βαθμούς αυτή τη στιγμή και να ορίζει το μέλλον του στην Ευρώπη. Προφανώς, ο ένας βαθμός δεν τον αφήνει εκτός, ούτε κάτι τέτοιο. Τον περιορίζει, όμως, όπως φαίνεται στη 2η ή 3η θέση του ομίλου. Εκτός και αν λίγες ημέρες μετά την επανέναρξη, νικήσει τη Γούεστ Χαμ και βρεθεί στο κατόπι της.

Το όλο θέμα με την αμυντική λειτουργία δείχνει, πάντως, να έχει εξήγηση. Ο Ολυμπιακός άλλαξε ριζικά από τη μία σεζόν στην άλλη και έγινε μια άκρως επιθετική ομάδα από το περσινό σύνολο που δεν είχε ξεκάθαρη ταυτότητα στο γήπεδο και στο φινάλε της χρονιάς έδειχνε πιο κυνικό. Με το βάρος να έχει πέσει στην κυκλοφορία, τα υψηλά ποσοστά κατοχής, τη δημιουργία αλλά και το σκοράρισμα, πρέπει να βρεθεί αυτή η απαιτούμενη ισορροπία ανάμεσα στις γραμμές.



Είτε με τον παίκτη που παίζει περιφερειακός φορ να γυρίζει σε φάση άμυνας πάνω στο αντίπαλο αμυντικό χαφ, κάτι που δεν γίνεται ως τώρα, είτε με τα δύο 6-8άρια του να μάθουν να λειτουργούν με αρμονία, αυξομειώνοντας την ένταση όποτε χρειάζεται το εκάστοτε ματς. Η άνοδος του Φρέιρε, ο οποίος δεν είναι κακός παίκτης αλλά είναι πιο αργός και πρέπει να έχει ένα χαφ (ή το αριστερό μπακ) πιο κοντά του για κάλυψη, και η καλύτερη συνεργασία από εδώ και πέρα με τον Ρέτσο, θα παίξει επίσης τον δικό του ρόλο στη συνέχεια της σεζόν.

Στοιχεία κομβικά και απαραίτητα να γίνουν, με σκοπό ο Ολυμπιακός να συνεχίσει στην κορυφή της βαθμολογίας εντός των συνόρων, αλλά και να φοράει κοντομάνικα στην Ευρώπη…

ΥΓ. Ο Ποντένσε δεν έχει επιστρέψει όπως στην πρώτη του θητεία. Δεδομένα, είναι καλύτερος από πριν!

Follow @giorgostsanakas