Μήπως έπρεπε να κάνει το ροτέϊσον όχι χθες, αλλά με τον Αστέρα ο Μαρτίνς;

• Ο Ολυμπιακός σίγουρα δεν ήταν πολύ καλός χθες, αλλά έδωσε μεγάλη μάχη για 98 συνολικά λεπτά με ένα αντίπαλο με μεγάλη ποιότητα και αν μη τι άλλο κράτησε ψηλά την ελληνική σημαία, μετά τις ήττες, με κάτω τα χέρια, τόσο της ΑΕΚ (που άντεξε μόνο ένα ημίχρονο από τον Άγιαξ), όσο και του ΠΑΟΚ (που παραδόθηκε από το πρώτο λεπτό στην Τσέλσι).

• Κακά τα ψέματα δε, ξέρουμε καλά ότι οι πρεμιέρες στη φάση των ομίλων για τον Ολυμπιακό είναι πάντα δύσκολες, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αν θυμηθούμε τις ήττες από Μαρσέϊγ, Σάλκε, Παρί, Μπάγερν, Σπόρτινγκ (όλες στο Καραϊσκάκη στο Τσάμπιονς Λιγκ), αλλά και από τον ΑΠΟΕΛ στον πρώτο εντός έδρας αγώνα του στο Γιουρόπα Λιγκ!

• Απέδειξε ο Ολυμπιακός επιπλέον ότι μέσα στο σπίτι του αποτελεί πάντοτε σκληρό καρύδι για τις ομάδες από την Ισπανία, τη μακράν Νο 1 χώρα στο ranking της UEFA. Σε ένα σύνολο 16 αγώνων έχει κρατήσει το αήττητο στους 14 (έξι νίκες, οκτώ ισοπαλίες) κι έχει χάσει μόλις τους δύο. Τα δε δύο μόνα παιχνίδια στα οποία πήρε αποτέλεσμα σε πρεμιέρα στο Καραϊσκάκη είναι με Ισπανούς (!): 3-2 την Ατλέτικο και 0-0 χθες με την Μπέτις!

• Ο Πέδρο Μαρτίνς έδειξε ότι ήθελε τη νίκη, ξεκινώντας το παιχνίδι πιέζοντας ψηλά με πέντε κι έξι παίκτες στο ξεκίνημα των επιθέσεων των Ισπανών. Με τη διαφορά ότι οι παίκτες της Μπέτις σχεδόν πάντα «ξεγλιστρούσαν» από το πρέσινγκ με τη μοναδική ικανότητα τους στο κράτημα της μπάλας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ξεφεύγοντας έβρισκαν χώρους να εκδηλώσουν οι ίδιοι καλές επιθέσεις, με τους μέσους τους αρχικά να βγαίνουν στην πλάτη των Μπουχαλάκη και Καμαρά και στη συνέχεια να ψάχνουν συνεχώς με κάθετες πάσες τους κυνηγούς στην πλάτη των Βούκοβιτς, Μεριά! Η στόχευση ήταν ακριβώς αυτή: να σπάσουν το οφσάϊντ, έχοντας σαν δείγμα το παιχνίδι με τον Αστέρα, όπου η Τρίπολη έγινε έτσι επικίνδυνη.

• Έτσι, σταδιακά ο Πορτογάλος έφερε λίγο πιο πίσω την ομάδα, με την είσοδο και του Νάτχο, που κρατάει τη θέση του αμυντικού χαφ και που τουλάχιστον ακόμη δεν δείχνει να έχει αντοχές για πίεση ψηλά. Με αυτό τον τρόπο, περιορίστηκαν οι κίνδυνοι από το συγκεκριμένο κομμάτι και το παιχνίδι πήγαινε για 0-0 η, ποιος θα έκανε το…μισό μηδέν. Άλλωστε, πώς έγιναν όλες οι φάσεις μετά το σωτήριο τάκλιν του Τσιμίκα στην αρχή, μέχρι και τις καθυστερήσεις; Του Ολυμπιακού από ένα διώξιμο του Βούκοβιτς (ευκαιρία Ποντένσε+Χασάν), από ένα κλέψιμο του Καμαρά (ευκαιρία Φετφατζίδη) κι από ένα κόρνερ (φαρμακερό σουτ Καμαρά). Και της Μπέτις από μία ασίστ του…Βούκοβιτς (επέμβαση Γιαννιώτη), από μία λάθος υπόδειξη του επόπτη (επέμβαση Ομάρ), από ένα φάουλ (άστοχη κεφαλιά)…

• Είχαμε φαγωθεί να κάνει αλλαγές στην αρχική ενδεκάδα ο προπονητής. Κι αυτή τη φορά έκανε, για πρώτη φορά, τρεις. Του βγήκαν; Δεν μου φάνηκε ότι οι Μεριά και Χασάν ήταν καλύτεροι των Μιράντα και Γκερέρο. Ούτε ότι ο Φετφατζίδης έκανε περισσότερα απ΄ όσα θα έκανε ο Λάζαρος. Ίσως τελικά έπρεπε να παίξει χθες με την ενδεκάδα που είχε παίξει και στα τέσσερα προηγούμενα ευρωπαϊκά παιχνίδια! Με τη διαφορά ότι μία τέτοια επιλογή, έπρεπε να συνδυάζονταν με ροτέϊσον στο προηγούμενο παιχνίδι με τον Αστέρα την περασμένη Κυριακή. Π.χ. Φετφατζίδης αντί Λάζαρου. Και Γκιγέρμε (ο Νάτχο προέρχονταν από δύο 90λεπτα στην Εθνική του) αντί Μπουχαλάκη. Συνάμα με αντικατάσταση πιο γρήγορα στη διάρκεια του β΄ ημιχρόνου στον αγώνα με την Τρίπολη του Φορτούνη και Καμαρά.

• Αλλά για να είμαστε ρεαλιστές: τώρα μαθαίνει καλύτερα ο Μαρτίνς τους παίκτες του, τον καθένα ξεχωριστά, πώς λ.χ. συμπεριφέρεται στα συνεχόμενα παιχνίδια κλπ, κλπ. Πρώτη φορά είχε την εμπειρία να φύγουν οι παίκτες του (15 από τους 25!!!) για τις Εθνικές ομάδες και να βιώσει την κατάσταση τους στην επιστροφή τους. Π.χ. ο Ομάρ, που χθες άγγιξε το άριστο αμυντικά (του ξέφυγαν και δύο φορές, έδιωξε και άλλες δύο λάθος, αλλά μέσα στο πρόγραμμα είναι) και είχε και αντοχές στο τέλος να βγαίνει μπροστά, την Κυριακή με τον Αστέρα ήταν σε εντελώς χαμηλές στροφές, είτε από κόπωση, είτε γιατί κρατούσε δυνάμεις…

• Για να δούμε δε και την άλλη πλευρά του νομίσματος σε σχέση με τις αλλαγές που έκανε στην ενδεκάδα ο προπονητής: ούτε ο Γκερέρο, ούτε ο Μιράντα, ούτε ο Λάζαρος ήταν καλοί την Κυριακή. Δεν έκανε δηλαδή ο άνθρωπος καμία τρέλα που τους άφησε χθες στον πάγκο. Με τον Αστέρα ο Γκερέρο ήταν χαμένος και φάνηκε μόνο όταν μπήκε ο Χασάν κι έκανε τις δύο πάσες για γκολ (στον Αιγύπτιο και στον Νάτχο), ο Μιράντα έκανε πάλι πέντε καλά αλλά κι ένα χοντρό λάθος κι ο Λάζαρος σίγουρα δεν έκανε τη διαφορά.

• Κι άμα λάχει, του προσάπτουμε του Πορτογάλου ότι αργεί στις αλλαγές μέσα στο ματς, όμως χθες τον έβγαλε από το 35’ τον Μπουχαλάκη βλέποντας τον κίνδυνο γρήγορης αποβολής του (είδαμε και πώς ο Πολωνός διαιτητής έβγαλε τον Τσιμίκα με δεύτερη κάρτα)…

• Τώρα για τον διαιτητή, εγώ είχα καταθέσει παραμονή του παιχνιδιού μία πραγματικότητα, ότι ποτέ ελληνική ομάδα δεν είχε κερδίσει με Πολωνό διαιτητή εδώ και πολλά χρόνια! Και απλά επιβεβαιώθηκε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο. Και στο 11ο παιχνίδι που σφύριξε Πολωνός διαιτητής ελληνική ομάδα, αυτή δεν κέρδισε (έξι ήττες, πέντε ισοπαλίες)…