Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι

Δεν είναι μικρά μεγέθη. Κάθε άλλο. Ομαδάρες είναι με τεράστια ιστορία. Φέτος όμως κανείς δεν τις περίμενε. Μικρότερο μπάτζετ και ρόστερ σε σχέση με τους άλλους. Τόσο η Ατλέτικο όσο και η Μακάμπι όμως απέδειξαν ότι με δουλειά και ταπεινοφροσύνη όλα γίνονται. Μεγάλη μαγκιά κι από τους «ροχιμπλάνκος» της Μαδρίτης κι από την «ομάδα του λαού».

Ρεάλ και Μπαρτσελόνα έμοιαζαν ακαταμάχητες. Και για την Ατλέτικο του Σιμεόνε και για τη Μακάμπι του Μπλατ (μαζί με τη ζάπλουτη ΤΣΣΚΑ). Ποιος τους έδινε σημασία; Ποια Ατλέτικο και ποια Μακάμπι. Ολη τη χρονιά, το ίδιο τροπάριο. Η μύτη ψηλά. Οι δυο τους όμως δούλευαν και μάλιστα σκληρά. Λίγα λόγια. Παιχνίδι με το παιχνίδι. Κι όταν έφτασαν στον δικό τους τελικό έδειξαν ότι τα λεφτά δεν μετράνε. Πάνω από όλα είναι η ψυχή. Η Ατλέτικο πήγαινε χαμένη στη Βαρκελώνη για να παίξει τον τελικό του πρωταθλήματος κόντρα στη Μπάρτσα του Μέσι στο κατάμεστο "Καμπ Νόου". Βρέθηκε να χάνει και μάλιστα να παίζει από νωρίς δίχως Ντιέγκο Κόστα και Αρντά. Βρήκε το σθένος κι αντέδρασε.

Εβγαλε όλη της την περηφάνεια και πήρε τον τίτλο αναγκάζοντας όλο τον κόσμο να την χειροκροτήσει. Το ίδιο έκανε και η Μακάμπι. Κάτι αμερικανάκια που απλά έπαιζαν γρήγορο μπάσκετ. Δεν σου γέμιζαν το μάτι κι ας φορούσαν μια από τις πιο βαριές φανέλες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εφτασαν στα πλεϊ οφ, αλλά και πάλι η Αρμάνι είχε το αβαντάζ έδρας. Πάει κι αυτή. Ναι, αλλά στον ημιτελικό του φαϊναλ φορ η ΤΣΣΚΑ θα την έκανε μια χαψιά. Ετσι φάνηκε όταν οι Ρώσοι βρέθηκαν 15 πόντους μπροστά. Ε, και; Μέχρι τελικής πτώσεως παίζει η Μακάμπι.

Αντίο και στην παρέα του Τεόντοσιτς και του Μεσίνα. Μα στον τελικό περιμένει η τρομερή Ρεάλ που σάρωσε με σαραντάρα τη Μπαρτσελόνα. Αυτή τη φορά δεν θα το έχανε. Το όνειρο του ένατου κυπέλλου πρωταθλητριών θα γινόταν πραγματικότητα. Ναι, καλά. Πάρτη κάτω και τη "Βασίλισσα". Η Μακάμπι είναι και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης. Πιο ανέλπιστα από ποτέ. Μαζί με την Ατλέτικο μοίρασαν μαθήματα.

Τα λεφτά δεν είναι το παν. Οποιος κάνει πρόβες τίτλου χωρίς να σέβεται τον αντίπαλο στο τέλος την πληρώνει. Ταπεινότητα, πάνω από όλα.

"Πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται", δεν αναφέρεται στο "Κατά Λουκάν ιδ’11 (ή) ιη’14"; Κάπως έτσι... "Πολλοί έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι” [Ματθ. ιθ’30]...