Ναι, έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές ότι η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό. Και στην περίπτωσή μας το ποδόσφαιρο. Είναι όμως αλήθεια;
Να είμαστε ειλικρινείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κόντρες που υπάρχουν ανάμεσα σε δύο χώρες για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό, δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε έναν αγώνα. Τον «χρωματίζουν» ιδιαίτερα με ένα πάθος που μεταφέρεται στον αγωνιστικό χώρο, ακόμη και στις κερκίδες.
Αυτή την κατάσταση αλλά στον μέγιστο βαθμό πριν τον αγώνα του Μουντιάλ 1998 των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με το Ιράν. Το ματς «μητέρα των μαχών» όπως είχε χαρακτηρισθεί από τα ΜΜΕ πριν την διεξαγωγή του αλλά και ακόμη και τώρα, που έχουν περάσει τόσα χρόνια.
Η κόντρα τους ήταν μεγάλη. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 οι δύο χώρες έχουν σταματήσει τα διπλωματικά «πάρε-δώσε». Πολλοί χαρακτήριζαν ως εχθρικές τις σχέσεις τους. Και όλα αυτά πριν τον πόλεμο του Κόλπου. Το 1988 οι ΗΠΑ αποφασίζουν να επιτεθούν στο Ιράν ασκώντας του πίεση για να μπει ένα τέλος στις συγκρούσεις οκτώ ετών που είχε με το Ιράκ. Και δύο χρόνια αργότερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, επιβάλει εμπάργκο στη χώρα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, όταν από την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998 προέκυψε ότι οι δύο χώρες είναι στον ίδιο όμιλο (μαζί με Γερμανία και Γιουγκοσλαβία) τότε όλοι σκέφτηκαν το μεταξύ τους παιχνίδι. Και πολύ λογικό…
Όλες τις ημέρες πριν τον αγώνα ο υπεύθυνος της FIFA για την διεξαγωγή του, με ρίζες από το Ιράν, όπως εκμυστηρεύθηκε το κλίμα ήταν περίεργο. Η FIFA ήθελε το παιχνίδι να μην είχε καμία σχέση με την κόντρα των δύο χωρών και οι σκέψεις όλων ήταν να γίνει ένα ματς που θα έφερνε κοντά τους δύο λαούς. Ωστόσο τα προβλήματα ήταν πολλά και από τη μια στιγμή στην άλλη γίνονταν και περισσότερα.
Για παράδειγμα, πριν την αναμέτρηση υπήρχαν φόβοι για επιθέσεις στην ομάδα των ΗΠΑ με την ομάδα ασφάλειας της ομάδας να είναι αρκετά μεγάλη. Από την άλλη πλευρά, πολλοί μάθαιναν ότι υπήρχαν μικρές ομάδες στους Ιρανούς που θα βρίσκονταν στο γήπεδο που θα προσπαθούσαν να χαλάσουν το ματς, όπως αντίστοιχα και κάποιοι που πίστευαν ότι οι Αμερικανοί θα είχαν σκοπό να πιαστούν από το παραμικρό.
Την τελευταία στιγμή, πριν το ματς, από τα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής ηγεσίας του Ιράν υπάρχει εντολή να μην κινηθούν οι παίκτες της ομάδας προς αυτούς των ΗΠΑ για να γίνει χειραψία. Φυσικά κάτι που άλλαζε το τελετουργικό το οποίο είχε αποφασίσει η Παγκόσμια ομοσπονδία να υπάρχει σε όλα τα ματς. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι το διαφοροποίησαν. Οι παίκτες των ομάδων θα γίνονταν «ένα» στο κέντρο του γηπέδου και με ανθοδέσμες που θα έδινε η μία ομάδα στην άλλη, θα φωτογραφίζονταν όλοι μαζί ανάμεικτα, με τους διαιτητές μαζί.
Η εικόνα αυτή, με τα άσπρα λουλούδια της κάθε ανθοδέσμης, σύμβολο της ειρήνης, ήταν σαφώς κάτι πολύ καλύτερο από το τελετουργικό της FIFA. Μια εικόνα που έχει μείνει.
Όμως υπήρξε και κάτι ακόμη… Οι υπεύθυνοι της FIFA παρατήρησαν ότι υπήρχαν αρκετά άτομα στις κερκίδες των Ιρανών που κρατούσαν κόκκινα πανιά, ενώ σε σημεία στις κερκίδες άρχισαν να ανεβάζουν πανό με πολιτικό περιεχόμενο. Άμεσα δόθηκε εντολή να πλησιάσουν άνθρωποι της ασφάλειας και να περιφρουρήσουν τα άτομα αυτά, ενώ κάποια εθελοντές από το Ιραν μπήκαν ανάμεσά τους για να ηρεμήσουν το κλίμα. Μία κίνηση που τελικά είχε αποτέλεσμα.
Το παιχνίδι τελικά διεξήχθη χωρίς κανένα πρόβλημα. Το Ιράν νίκησε 2-1 με τα γκολ των Χαμιντ Εστίλι και Μαχνταβίκια, ενώ για τις ΗΠΑ σκόραρε ο ΜακΜπράιντ και είχαν και τρία δοκάρια. Το Ιράν πέτυχε την πρώτη του νίκη σε τελική φάση Μουντιάλ.
Στο τέλος οι παίκτες αντάλλαξαν φανέλες, σε ένα εξαιρετικό κλίμα, με τους πάντες να πιστεύουν ότι εκείνη την ημέρα το ποδόσφαιρο έφερε πιο κοντά τους δύο λαούς.
