• Από το πρώτο παιχνίδι της σεζόν, στις 23 Ιουλίου, ο Τσιμίκας μας είχε «πει» τι θα ακολουθούσε-τότε, που στην Τσεχία, είχε σβήσει τον πιο επικίνδυνο κυνηγό της Πλζεν. Σήμερα, ακριβώς τρεις μήνες μετά, ο νεαρός διεθνής είναι σε τέτοια κατάσταση, που μπορεί να συναγωνιστεί τα αριστερά μπακ των υψηλού επιπέδου ευρωπαϊκών ομάδων, με την εικόνα που έχει βγάλει στα περισσότερα παιχνίδια του και δη στα ευρωπαϊκά!
• Υπερβολή; Θεωρητικά ίσως. Πρακτικά, όμως ο Τσιμίκας πάει «τρένο» από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τα δε γκολ των Γκερέρο με τον Παναθηναϊκό, Μασούρα με Άρη και Αραμπί χθες με την Μπάγερν, από τις δικές του υπέροχες σέντρες, απλά είναι το κερασάκι στην τούρτα της εκπληκτικής φετινής παρουσίας του-φτου φτου να μην το ματιάσουμε το παιδί και να συνεχίσει έτσι, έχοντας τα μυαλά στο κεφάλι του, αλλά και την κατάλληλη διαχείριση από τον προπονητή του.
• Χθες ο Τσιμίκας στο πιο δύσκολο παιχνίδι της καριέρας του, έκανε και το πιο μεγάλο παιχνίδι της καριέρας του. Κόντρα σε ολόκληρη Μπάγερν Μονάχου, πλησίασε το τέλειο, τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά.
Νίκησε όποτε χρειάστηκε και τον Μίλερ (για 30 λεπτά) και τον Γκνάμπρι (για 60), δηλαδή τους δύο παίκτες που ήρθαν στη πλευρά του…Είχε απίστευτο αριθμό (πάνω από έξι!) δύσκολων επεμβάσεων, ψηλά και χαμηλά…Ακόμη και στην ευκαιρία εξ επαφής του Κουτίνιο στο α΄ ημίχρονο, τον πίεσε τόσο ασφυχτικά, που αν μη τι άλλο, τον εμπόδισε να σκοράρει…
Κέρδισε τις προσωπικές μονομαχίες… Όχι απλά δεν έφαγε ντρίμπλες, ειδικά από τον τον Γκνάμπρι, που θεωρείται εξαιρετικός στο ένας μ΄ ένα, αλλά ντρίμπλαρε ο ίδιος επανειλημμένα τον Γερμανό…
Έκανε φοβερές κούρσες βοηθώντας επιθετικά με τις σέντρες του, με αποκορύφωμα το γκολ…Πήρε ενέργειες επιθετικά, με κορυφαία εκείνη στο 92’, δίνοντας τη δυνατότητα στο Λοβέρα να σουτάρει από το ημικύκλιο της περιοχής…
Θα ήταν τέλεια η εμφάνιση αν εκεί, στην φάση-καρμπόν με το 1-0, επέλεγε πάλι να γυρίσει την μπάλα στον Αραμπί κι όχι να ψάξει την πιο δύσκολη πάσα στον Μπουχαλάκη, με την μπάλα να έπρεπε να περάσει από δύο αμυντικούς.
• Ο Τσιμίκας ήταν χθες η «χαρά των κατασκόπων και των μάνατζερ»-τυχερός ο Ολυμπιακός που του έκανε καινούργιο συμβόλαιο πριν κάποιους μήνες! Αλλά ένας άλλος, ξένος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, επιβεβαίωσε πόσο καθοριστικός είναι για την ομάδα. Ενδεχομένως και πιο καθοριστικός από κάθε άλλο!
• Ο λόγος φυσικά για τον Γκιγιέρμε, που ήταν κι η βασική διαφορά του Ολυμπιακού από ημίχρονο σε ημίχρονο. Στο α΄ κακός δεν ήταν, όμως δεν ήταν κανονικός…Γκιγιέρμε. Στο β΄, που ανέβασε στροφές, ανέβηκε κι όλη η ομάδα. Το πήρε πάνω του ο Βραζιλιάνος, λες κι ήθελε να δείξει ότι «μπορεί η Μπάγερν να έχει Τιάγκο, αλλά κι ο Ολυμπιακός έχει Γκιγέρμε». Ότι έτρεξε περισσότερα χιλιόμετρα (11,70!) από κάθε άλλο παίκτη του γηπέδου, είναι ένα επίτευγμα από μόνο του. Αλλά ο άσος του Ολυμπιακού το συνδύασε και με πολλά άλλα πράγματα.
Αμυντικά βοήθησε, ενίοτε και σε ρόλο τρίτου στόπερ, κοντράροντας μία φορά κι ένα επικίνδυνο σουτ…
Δημιουργικά είχε τρεις πάσες 40άρες στα πλάγια από αυτές που τις λες γεωμετρία…
Κι επιθετικά ήταν ο πιο απειλητικός παίκτης! Ναι, σκόραρε με τη βοήθεια και της τύχης, όμως αν δεν σουτάρεις, δεν θα σκοράρεις!
Κι ο Γκιγιέρμε σούταρε άλλες δύο φορές εκτός από εκείνη του γκολ και πήρε και μία…αεροπλανική κεφαλιά που όμως ήταν από δύσκολη θέση για να την στείλει στα δίχτυα.
• Ο Βραζιλιάνος έχει τα μειονεκτήματα του, κυρίως στην έλλειψη κάλυψης των στόπερ στα σουτ μπροστά από την περιοχή του Σα, αλλά τέλος πάντων κατέθεσε χθες προσωπικότητα μεγάλου παίκτη, έστω κι αν δεν απέφυγε τα λάθη, χάνοντας τρεις φορές την μπάλα, υπό την πίεση των Γερμανών.
• Μου άρεσε πολύ κόντρα στην Μπάγερν κι ο Μασούρας. Αθόρυβος κυνηγός, αλλά με τεράστια δουλειά, μπρος και πίσω. Το μόνο που του έλειψε ήταν το κάτι παραπάνω, που θα έρχονταν εάν έβρισκε καλύτερα την μπάλα με την κεφαλιά σε εκείνη τη φάση στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου.
• Ο διεθνής εξτρέμ δικαίωσε τον προπονητή στην επιμονή πάνω του από την πρώτη στιγμή της περιόδου. Συνεχώς έκλεβε κι έκοβε, συνεργάζονταν αρμονικά με τον Τσιμίκα, έβγαζε ωραίες επιθέσεις με τον Ποντένσε, ξέφευγε κι ο ίδιος μπροστά για να σεντράρει, εκτελούσε αρκετά απειλητικά τα «στημένα», γύριζε πίσω κι έδινε πολλές βοήθειες στον Τσιμίκα. Λίγο καλύτερη να ήταν μία πάσα του προς τον Μπουχαλάκη στο 38’, θα μπορούσε να φέρει μεγάλη ευκαιρία για γκολ.
• Ο έτερος εξτρέμ, ο Ποντένσε, ήταν ο άλλος στην κορυφαία τετράδα του Ολυμπιακού χθες. Ομαδικός και συνεπής ανασταλτικά όσο σπάνιες φορές, αλλά κι εκρηκτικός και μπουκαδόρος μπροστά, με μία σέντρα στο κεφάλι του Μασούρα που έπρεπε να φέρει το 2-1 στο 46’.
• Κάποιες πάσες του δεν ήταν καλές, ωστόσο στη φάση του 1-0 είχε εκπληκτική συμμετοχή, κι όχι μόνο για την έξοχη «αλλαγή» από δεξιά προς τα αριστερά με την 40άρα πάσα στον Μασούρα, αλλά γιατί στο ξεκίνημα της φάσης έκλεψε φοβερά την μπάλα κάνοντας το δεξί μπακ. Και στο 92’, στο σουτ του Λοβέρα που κοντραρίστηκε, έφυγε σαν αέρας από θέση αριστερού εξτρέμ, βγάζοντας για άλλη μία φορά κλάση.
• Θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας του Ολυμπιακού στο 87’ σε εκείνο το εντυπωσιακό μπάσιμο του από θέση δεξιού εξτρέμ, όμως στην κατάληξη της προσπάθειας έκανε το ίδιο λάθος που χαρακτηρίζει τα τελειώματα του: δεν σηκώνει το κεφάλι να δει τον γκολκίπερ για να σουτάρει στη γωνία η, τους συμπαίκτες του για πάσα-σουτάρει «τυφλά» γι΄ αυτό και δεν σκοράρει εύκολα...