Γιαννιώτης και Τσιμίκας πάνε μια χαρά, μπορούν και καλύτερα!

• Καλό είναι να στεκόμαστε περισσότερο στη γενική εικόνα στο κάδρο, παρά σε στιγμές. Γιατί αν απομονώνουμε στιγμές, θα βγάζουμε μόνο ό,τι συμπεράσματα θέλουμε. Για παράδειγμα, από το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπέτις…

• Ο Τσιμίκας στο 13’ έκανε ένα εκπληκτικό τάκλιν και κατά πάσα…βεβαιότητα γλίτωσε τον Ολυμπιακό από το 0-1 στη φάση με τον Λεόν. Στο 73’, έκανε εκείνο το φάουλ στην γραμμή του αράουτ κι άφησε την ομάδα με δέκα παίκτες. Στη μία περίπτωση ήταν σωτήρας και στη δεύτερη ήταν μοιραίος;

• Ο Γιαννιώτης στο 60’ διόρθωσε το λάθος του Βούκοβιτς και έδιωξε με τα πόδια το σουτ από θέση γκολ του Λεόν. Οκτώ λεπτά νωρίτερα, στο 52’, είχε κάνει έξοδο σε μία κοντινή σέντρα του Χοακίν και ο Μορόν του πήρε την μπάλα με κεφαλιά, αλλά αστόχησε. Στην μία περίπτωση ήταν σωτήρας και στη δεύτερη (θα) ήταν μοιραίος;

• Μέσα στο παιχνίδι είναι κι οι σωτήριες επεμβάσεις, αλλά και τα λάθη. Πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά, που φέτος παίζουν για πρώτη φορά στην καριέρα τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση…με τον Τσιμίκα στα 22 του και τον Γιαννιώτη στα 25 του, σε ηλικία μικρή δηλαδή για γκολκίπερ και μόλις στην τρίτη σεζόν του ως βασικός.

• Αυτό που πρέπει να βλέπουμε είναι ότι τα δύο αυτά παιδιά, στα οποία επένδυσε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, πάνε γενικά καλά, έως και πολύ καλά. Βοηθάνε την ομάδα και δείχνουν την αξία τους. Απλά χρειάζεται να κάνουν κι αυτοί την αυτοκριτική τους και να βελτιώνονται, να διορθώνονται.

• Ο Τσιμίκας την Πέμπτη είχε γενικά καλές άμυνες, όχι μόνο το σωτήριο τάκλιν. Αλλά 100% θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν καλύτερος κι αμυντικά κι επιθετικά-π.χ. στα πρώτα λεπτά έφυγε από αριστερά, η περιοχή ήταν γεμάτη από τέσσερις συμπαίκτες του κι η σέντρα που έβγαλε μόνο καλή δεν την λες. Λίγο αργότερα, στην ίδια φάση και τσαφ έκανε πρώτα και λάθος πάσα μετά. Αλλά αυτό που σίγουρα πρέπει να κοιτάξει είναι ότι σε αυτό το ματς δεν μπορούσε να βγάλει σωστά από την άμυνα. Δεν είχε καλή αντίδραση στην πίεση των Ισπανών, αφού οι πάσες του συνήθως έβρισαν το σώμα του πρώτου αντίπαλου που ήταν μπροστά του.

• Επιπλέον δίνει μερικές φορές τζάμπα φάουλ και βάζει την αντίπαλη ομάδα στην περιοχή του Ολυμπιακού χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Στην δε στιγμή της αποβολής είναι προφανές ότι δεν είχε τη σωστή αίσθηση της φάσης, γιατί πίσω του ήταν τέσσερις συμπαίκτες του, με πιο κοντινό τον Μεριά. Όντως ο Μορόν θα μπορούσε να είχε γίνει επικίνδυνος αν του ξέφευγε, όμως ήταν πάρα πολύ πλάγια και οι «κόκκινοι» που έρχονταν από πίσω ήταν πολύ περισσότεροι από τους «πράσινους». Ούτως η, άλλως αν είχε αποφύγει την πρώτη κίτρινη κάρτα, στο κέντρο του γηπέδου, δεν θα συζητούσαμε καν τώρα.

• Ο Γιαννιώτης εμένα μου άρεσε με την Μπέτις πρωτίστως γιατί δεν «κώλωσε» σε καμία περίπτωση, ήταν καμικάζι. Και γρήγορα βγήκε όταν χρειάστηκε κι έδιωξε έγκαιρα με πόδια η, χέρια, αλλά και στον αέρα σηκώθηκε και καθάρισε ουκ ολίγες φάσεις. Είναι δε πολύ σημαντική βοήθεια του γκολκίπερ στους στόπερ να βγαίνει και να μαζεύει τις ψηλές μπάλες, γιατί ποτέ δεν είναι εύκολο να πηδάνε συνέχεια οι αμυντικοί και να κερδίζουν όλες τις μονομαχίες στον αέρα. Κάτω δε από τα δοκάρια ήταν απολύτως θετικός όποτε χρειάστηκε να επέμβει-κι ήταν τρεις τέσσερις οι περιπτώσεις, άλλες πιο δύσκολες, άλλες πιο εύκολες. Όλα δε τα διωξίματα που έκανε με την μπάλα ήταν προσεχτικά, με δύναμη στην μπάλα και χωρίς λάθος.

• Εκεί που πρέπει να εστιάσει νομίζω είναι στο τάϊμινγκ, στο οποίο βγαίνει σε κάποιες ψηλές μπαλιές. Κάποιες φορές δείχνει να μην πηγαίνει πάνω από το κεφάλι του αντίπαλου κυνηγού την κατάλληλη στιγμή. Μέχρι τώρα δεν το έχει πληρώσει, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται να το δουλέψει περισσότερο, γιατί μαθηματικά θα του κοστίσει. Όσο κι αν έχει σημασία να ξέρουμε ότι και μόνο που βγαίνει έτσι δυναμικά, ακόμη κι όταν δεν βρίσκει καλά η, και καθόλου την μπάλα, δυσκολεύει το έργο του επιθετικού.

• Εν κατακλείδι, τα δύο Ελληνόπουλα πάνε μια χαρά. Αλλά μπορούν και πρέπει να πάνε καλύτερα, εντοπίζοντας και φτιάχνοντας τα λάθη τους.