Ένα σχόλιο μετά το 1-4…

• Είναι αλήθεια ότι ένα από τα στοιχεία που θέλει να περάσει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Μίτσελ είναι το πρεσάρισμα ψηλά. Δηλαδή, οι ερυθρόλευκοι να πιέζουν τον αντίπαλό τους κι ει δυνατόν από την άμυνά του, προκειμένου να κάνει αυτός το λάθος και να το εκμεταλλευθούν οι ίδιοι.

• Πρόκειται για ένα στοιχείο παιχνιδιού, το οποίο μας άρεσε σε όλους πολύ, όταν το βλέπαμε, σε κάποια διαστήματα, με τον Βαλβέρδε στον πάγκο, κατά την τριετία του (1+2) στο Ρέντη. Ένα στοιχείο, που σαφέστατα πέρσι, με τον Ζαρντίμ, δεν ήταν μέσα στα γνωρίσματα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

• Αυτό είναι το ένα σκέλος του πρεσαρίσματος. Δηλαδή, να μάθει η ομάδα να το κάνει καλά αυτό το πράγμα, ώστε να κομίζει τα μεγαλύτερα αγωνιστικά οφέλη.

• Το δεύτερο σκέλος, όμως, έχει να κάνει με τον τρόπο που ο Ολυμπιακός από την πλευρά του πρέπει να αντιμετωπίζει το πρέσινγκ μίας αντίπαλης ομάδας. Γιατί είδαμε σήμερα ότι οι Γερμανοί πίεζαν τον Ολυμπιακό, παίζοντας και στο γήπεδό τους κι εκμεταλλευόμενοι και την μεγαλύτερη φρεσκάδα τους, καθώς ήταν πέντε ημέρες χωρίς φιλικό (κατά σύμπτωση από το 0-0 με την Αθλέτικ Μπιλμπάο του Βαλβέρδε, στην Αυστρία), ενώ οι πρωταθλητές Ελλάδας είχαν παίξει μόλις προχθές με την Στουτγκάρδη (επίσης στην Αυστρία). Κι όλοι ξέρουμε ότι η κόπωση δεν αφήνει καθαρό το μυαλό.

• Στο πρεσάρισμα της Χόφενχαϊμ λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν έδειξε να έχει απαντήσεις. Καλές. Το αντίθετο. Οι Γερμανοί έφταναν με μεγάλη ευκολία στην περιοχή του. Χωρίς καν να πιάσουν απόδοση ομάδας που είναι να βάζει τέσσερα γκολ. Είναι ενδεικτικό ότι το 2-0, το 3-0, αλλά και το 4-0 έγιναν από πουλήματα της μπάλας από Σάμαρη, Ντε Βινσέντι και Παπάζογλου! Άλλα με μικρότερη πίεση κι άλλα με μεγαλύτερη.

• Συμπέρασμα; Η ομάδα θέλει ακόμη πολλή δουλειά σε συνθήκες αγώνα που μπορεί να βρει μπροστά της προσεχώς σε επίσημα παιχνίδια.

Κ. Νικολακόπουλος