Στο πρόσφατο παρελθόν ο Παναθηναϊκός έζησε μερικά από τα δυσκολότερα χρόνια της ιστορίας του, αλλά οι «πράσινοι» κατάφεραν να βγάλουν ένα φως μέσα από εκείνο το… σκοτάδι.
Το «τριφύλλι» πέταξε μπροστά τα ταλέντα του από τις ακαδημίες και δημιούργησε μία νεανική ομάδα, που κάθε εβδομάδα «μαχόταν» μέχρι τελικής πτώσεως στους αγωνιστικούς χώρους. Ένα από αυτά τα πιτσιρίκια, που ξεχώρισαν, ήταν και ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών φόρεσε για πρώτη φορά την πράσινη φανέλα και ξεκίνησε ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου, που πλέον επτά χρόνια μετά τον έχει οδηγήσει στη Δανία και την Βάιλε. Το συμβόλαιο του εκεί ολοκληρώνεται πια και ίσως η μεγάλη επιστροφή στο ελληνικό πρωτάθλημα να είναι κοντά…
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης μίλησε στο sport-fm.gr για τις εμπειρίες που γέμισε από τα πρώτα βήματα που πραγματοποίησε με Παναθηναϊκό και Πανιώνιο, τον τραυματισμό από τον οποίο επέστρεψε ακόμη πιο δυνατός σωματικά και ψυχικά, αλλά και για το πρόσωπο στο οποίο αφιερώνει κάθε γκολ που πετυχαίνει στους αγωνιστικούς χώρους.
Με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται σε ένα… ζόρικο φεγγάρι, πολλά νέα παιδιά πήραν την ευκαιρία τους στην πρώτη ομάδα και με τη βοήθεια του Γιώργου Δώνη κατάφεραν να την εκμεταλλευτούν, όπως ακριβώς έπραξε και ο Εμμανουηλίδης.
«Σίγουρα εκείνη η περίοδος ήταν χαρακτηριστική για εμάς τους νέους στον Παναθηναϊκό, λόγω και της τιμωρίας. Με αυτές τις συγκυρίες και σε συνδυασμό με το ταλέντο που είχαμε όλοι ως παίκτες, μας δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστούμε με τον Παναθηναϊκό και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για αυτήν τη φανέλα. Ο Δώνης μάς βοήθησε όλους πάρα πολύ και μας εξέλιξε ως παίκτες. Σίγουρα και σε εμένα, αλλά και σε άλλα παιδιά έπαιξε τεράστιο ρόλο στην καριέρα μας και στα πρώτα βήματα που κάναμε».
Στην πρώτη γεμάτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία, ο Παναθηναϊκός είχε ξεκινήσει τη σεζόν με το απαγορευτικό -11. Τα πιτσιρίκια του Δώνη, όμως, έκαναν ένα απίθανο 5/5 και έσβησαν μονομιάς αυτή την τιμωρία, με τον Εμμανουηλίδη να δίνει τη δική του εξήγηση για αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αγωνιστικό θαύμα.
«Ήμασταν πολύ ενωμένοι. Η κατάσταση ήταν σίγουρα περίεργη με την τιμωρία και τις δυσκολίες που βίωνε η ομάδα και ήταν πολύ σημαντικό εμείς να μπορέσουμε να μείνουμε έξω από αυτά και να είμαστε συγκεντρωμένοι μόνο στο ποδόσφαιρο. Σε αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο και το ότι οι πιο παλιοί παίκτες, που βρίσκονταν στην ομάδα, μας βοήθησαν πάρα πολύ εμάς τα νέα παιδιά. Θεωρώ πως είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα καλό κλίμα σε κάθε ομάδα, γιατί έτσι μπορεί να λειτουργήσει ακόμη καλύτερα το οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό πλάνο και βγαίνουν όλοι κερδισμένοι από αυτό».
Αν υπάρχει μία μόνο στιγμή που ένας ποδοσφαιριστής δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ στη ζωή του, τότε αυτή σίγουρα θα είναι το πρώτο του επαγγελματικό γκολ. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη. Στη 2η αγωνιστική της σεζόν 2018/19 οι «πράσινοι» υποδέχθηκαν τη Λαμία και το σκορ δεν ξεκόλλαγε από το 1-1. Στο 70' ως από μηχανής Θεός εμφανίστηκε ένας 18χρονος για να ολοκληρώσει με ιδανικό τρόπο μία υπέροχη ομαδική προσπάθεια, με το κοινό να τον αποθεώνει. Πώς είναι δυνατόν αυτό να το ξεχάσει;
«Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο, αν και παίζαμε καλά, δεν μπορούσαμε να βρούμε το γκολ. Εγώ ήμουν στον πάγκο και ήμουν σίγουρος ότι θα έρθει η ευκαιρία μου και θα μπω αλλαγή για να δείξω ακριβώς το τι μπορώ να κάνω. Όταν όντως μπήκα, το μυαλό μου ήταν αποκλειστικά στο πώς θα βοηθήσω την ομάδα. Τελικά το γκολ ήρθε μετά από μία υπέροχη συνεργασία και, εντάξει, τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Μπροστά σε περίπου 15.000 άτομα, την ώρα που όλοι φωνάζουν το όνομά σου, είναι ένα τρελό συναίσθημα, ακόμη και τώρα που το λέω ανατριχιάζω. Είχα τρελαθεί πραγματικά. Αλλά ήρθε και μία ανακούφιση, καθώς στο προηγούμενο παιχνίδι είχα χάσει δύο καλές ευκαιρίες και είχα νευριάσει πάρα πολύ με τον εαυτό μου και ήθελα να επανορθώσω με αυτόν τον τρόπο».
Το παν για έναν νέο ποδοσφαιριστή είναι να παίρνει παιχνίδια στα πόδια του και να μπορέσει να εξελίξει το ταλέντο που έχει μέσα του. Αυτήν ακριβώς την επιλογή έκανε και ο Εμμανουηλίδης το καλοκαίρι του 2019, όταν και πήγε στον Πανιώνιο δανεικός, μία απόφαση που του χάρισε εν τέλει το βραβείου του κορυφαίου νέου ποδοσφαιριστή του πρωταθλήματος.
«Εκείνη την περίοδο είχα αρκετές προτάσεις και από το εξωτερικό. Από Γαλλία και Ολλανδία, αλλά έκρινα εγώ και η ομάδα πως καλό θα ήταν να παίξω στην Ελλάδα, ένα πρωτάθλημα που ήδη το ξέρω. Αν πήγαινα σε ένα πρωτάθλημα υψηλότερης ταχύτητας και δεν μου έβγαινε, τότε μία ολόκληρη χρονιά θα πήγαινε χαμένη. Ο Πανιώνιος όπως είναι γνωστό είναι μία ιστορική ομάδα που έχει αναδείξει τόσους και τόσους παίκτες, ενώ έχει και φοβερούς οπαδούς. Είχα το αίσθημα πως στον Πανιώνιο θα μπορούσα να φανώ πολύ χρήσιμος, ενώ στον Παναθηναϊκό θα είχα λιγότερα λεπτά συμμετοχής.
Εν τέλει αποδείχθηκε και η καλύτερη επιλογή, καθώς η σεζόν μου στη Νέα Σμύρνη ακόμη θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες στην καριέρα μου. Δεν μιλάω μόνο για τα στατιστικά, αλλά και για τις εμπειρίες που γέμισα. Οι οπαδοί ήταν φοβεροί και μας υποστήριζαν κάθε εβδομάδα ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Έβγαινα στη Νέα Σμύρνη και μου φώναζαν παιδιά για να βγάλουμε μία φωτογραφία. Ακόμη εγώ ήμουν μικρός, μόλις 18 και όλο αυτό ήταν πρωτόγνωρο για εμένα».
Το μεγάλο βήμα για το εξωτερικό το πραγματοποίησε στα μισά της σεζόν 2020/21, με την Ολλανδία να γίνεται ο νέος προορισμός της καριέρας του. Στη Φορτούνα Σιτάρντ γέμισε με εμπειρίες και είδε το ποδόσφαιρο από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά.
«Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που προσαρμόζομαι εύκολα σε πολλές καταστάσεις. Πιστεύω, όμως, πως δεν ήταν το σωστό τάιμινγκ για να πάω στην Ολλανδία, στα μέσα της σεζόν. Ένας προπονητής θα εμπιστευτεί πιο δύσκολα έναν νέο παίκτη, την ώρα που έχει χτίσει ήδη την ομάδα του. Δεν το μετανιώνω, βέβαια, γιατί και πάλι πήρα διαφορετικές εμπειρίες, έμαθα έναν διαφορετικό τρόπο ποδοσφαίρου. Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις και εγώ προσπαθώ να κρατάω στη ζωή μου μόνο τα θετικά. Ξέρω τι αξίζω και ξέρω πότε αδικούμε, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι ήταν η χρονική στιγμή της μεταγραφής κακή».
Σε πολλούς η απόφαση να πάρει μεταγραφή στη Δανία και την Βάιλε φάνηκε το λιγότερο περίεργη, όμως οι επιλογές του Εμμανουηλίδη δεν είναι τυχαίες και τα αποτελέσματα στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλούν από μόνα τους.
«Συζήτησα πολύ με τον μάνατζερ μου, πού να συνεχίσω στην καριέρα μου. Μετά από πολλή κουβέντα καταλήξαμε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή, ένα πρωτάθλημα που το κοιτάνε σκάουτερ από όλον τον κόσμο. Η Βάιλε σχεδόν ποτέ δεν δαπανάει λεφτά για μεταγραφές, αλλά για εμένα ήταν διατεθειμένη να πληρώσει. Ένιωσα ότι με πιστεύουν και με θεωρούν ένα δυνατό πρότζεκτ, κάτι που με γέμισε με αυτοπεποίθηση. Επιπλέον στο εξωτερικό θα εμπιστευτούν πολύ περισσότερο έναν νέο παίκτη. Ο συνδυασμός αυτός ήταν ο ιδανικός».
Στη Δανία έμοιαζε όχι ότι βρήκε απλώς τον εαυτό του, αλλά ότι κατάφερε να τον εξελίξει κιόλας. Η Βάιλε τον εμπιστεύτηκε, του έδωσε ευκαιρίες και αυτός τις άρπαξε με το καλημέρα από τα μαλλιά.
«Ωρίμασα πολύ ποδοσφαιρικά στη Δανία. Πήρα πολύ χρόνο συμμετοχής, ο κόσμος με αγκάλιασε απευθείας και πήρα πολλή αυτοπεποίθηση απ' όλα αυτά. Πήγα κάπου που ένιωθα σημαντικός, κάτι που για εμένα σήμαινε τα πάντα. Το πρωτάθλημα της Δανίας είναι 10 φορές πιο γρήγορο από το ελληνικό και αυτομάτως βελτιώνεσαι στον τρόπο σκέψης, καθώς πρέπει να κάνεις και εσύ τα πάντα 10 φορές πιο γρήγορα για να μπορέσεις να προσαρμοστείς».
Η ατυχία, όμως, του χτύπησε την πόρτα και αυτή η μάστιγα του ποδοσφαίρου, ο χιαστός, έβαλε ένα απότομο φρένο στη δαιμονιώδη φόρα που είχε πάρει. Αυτό όμως δεν τον πτόησε και ο Εμμανουηλίδης επέστρεψε ακόμη πιο δυνατός από έναν Γολγοθά, που για πολλούς θα ήταν ανίκητος. Και όπως είπε και ο ίδιος, άλλωστε, «αν δεν περίμενα τέτοια εμπόδια στην καριέρα μου, δεν θα γινόμουν ποδοσφαιριστής».
«Ήταν στα μισά της σεζόν και βρισκόμουν όντως στην καλύτερη φάση της καριέρας μου. Σε μία απλή σύγκρουση στην προπόνηση ένιωσα κάτι, όχι πόνο, αλλά κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και πάγωσα απευθείας. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω, γιατί ήμουν σίγουρος τι είχε συμβεί. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το απόγευμα μίλησα με τον μάνατζερ μου και μου είπε ότι πολλές ομάδες ενδιαφέρονταν εκείνη την περίοδο για εμένα και λόγω του τραυματισμού όλα σταμάτησαν. Άλλο κλάμα εκεί. Μου είπε ότι υπήρχε ενδιαφέρον από Γαλλία, αλλά και από μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα και το επόμενο πρωί με το που σηκώθηκα πήγα στο γυμναστήριο. Αποφάσισα να μην με πάρει από κάτω, να παλέψω και να επανέλθω. Ήταν μία δύσκολη περίοδος, αλλά με έκανε πιο δυνατό και πιστεύω γύρισα πολύ καλύτερος ως ποδοσφαιριστής απ' ό,τι ήμουν πριν».
Αυτό, όμως, που λένε όσοι πραγματικά γνωρίζουν είναι ότι μετά τους χιαστούς το πρόβλημα δεν είναι το γόνατο, αλλά η ψυχολογία και για ένα παιδί, που είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του και στο άνθος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για τη συνέχεια. Όχι, όμως, για τον Εμμανουηλίδη, που βρήκε να κρατήσει μέχρι και από αυτή την, για πολλούς τραυματική, εμπειρία τα θετικά, δυναμώνοντας τόσο το γόνατο όσο και την ψυχή του.
«Το ψυχολογικό είναι πάντα το μεγαλύτερο πρόβλημα σε τέτοιου είδους τραυματισμούς και κυρίως το να μπορέσεις να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Μετά από 7-8 μήνες μπορείς να παίξεις αλλά υπάρχει μεγάλο ρίσκο να πάθεις κάτι χειρότερο. Εμένα αυτό με τρέλαινε, έλεγα είμαι τέλεια δεν γίνεται να μην μπορώ να παίξω, είμαι έτοιμος. Βέβαια, πάλι καλά υπήρχαν οι φυσιοθεραπευτές, που με κράτησαν έξω για 12 μήνες, ήταν ένα εντελώς διαφορετικό γόνατο σε σχέση με τους επτά μήνες που ήθελα να παίξω. Ότι θα επανέλθει ένας ποδοσφαιριστής θα επανέλθει, το θέμα είναι πώς θα το διαχειριστεί. Δεν γίνεται να κάνεις μία καριέρα χωρίς έναν τραυματισμό ή ένα εμπόδιο τέλος πάντων. Χαίρομαι πολύ για εμένα που έχω επανέλθει με αυτόν τον τρόπο».
Το καλοκαίρι πλησιάζει και το συμβόλαιο του Εμμανουηλίδη με τη Βάιλε θα ολοκληρωθεί και ο νεαρός θα βγει ελεύθερος στην αγορά με την επιστροφή του στα… πάτρια εδάφη είναι ένα πολύ ρεαλιστικό ενδεχόμενο.
«Υπάρχει ενδιαφέρον από το εξωτερικό, αλλά και από μεγάλες ελληνικές ομάδες, τίποτα επίσημο ακόμα όμως. Εγώ παραμένω συγκεντρωμένος στην ομάδα και τη δουλειά μου, όταν έρθει μία κανονική πρόταση τότε βλέπουμε τι θα γίνει. Αν έπρεπε να διαλέξω, όμως, με μεγάλη δυσκολία ίσως να διάλεγα Ελλάδα, μου αρέσει πολύ η προοπτική της Ευρώπης και το ελληνικό πρωτάθλημα ανεβαίνει τελευταία και θα ήταν μία καλή ευκαιρία για εμένα».
Πάντως το ενδιαφέρον των ελληνικών ομάδων προς το πρόσωπό του δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς, όπως αποκάλυψε, τη σεζόν που μας πέρασε έφτασε πολύ κοντά στην επιστροφή, με τον ίδιο, όμως, να επιλέγει να παραμείνει για λίγο ακόμα στη Δανία.
«Το καλοκαίρι που πέρασε ήμουν πολύ κοντά στην επιστροφή μου στην Ελλάδα σε μία ομάδα από το Big 5, είχαμε συμφωνήσει προφορικά, αλλά σε συνεννόηση με τον μάνατζερ μου αποφασίσαμε να πάρω μερικά παιχνίδια ακόμη στα πόδια μετά τον τραυματισμό μου και να δούμε από τη νέα σεζόν τι θα γίνει και μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά θεωρώ».
Ο Εμμανουηλίδης το 2021 με ένα γκολ του κατάφερε να συγκινήσει το πανελλήνιο. Με τη φανέλα του Παναθηναϊκού σκόραρε απέναντι στη Λάρισα και στις δηλώσεις μετά το φινάλε της αναμέτρησης δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, δημιουργώντας σε όλους μας έναν κόμπο στο στομάχι.
«Εννοείται πλέον κάθε γκολ που πετυχαίνω το αφιερώνω εκεί ψηλά, στη μητέρα μου. Σε τέτοιες στιγμές και για ένα τέτοιο λεπτό θέμα η συγκίνηση είναι τεράστια. Σε ό,τι κάνω είναι δίπλα μου και πιστεύω αυτός είναι ο λόγος που έχω την αυτοπεποίθηση που έχω. Νιώθω ότι υπάρχει πάντα κάποιος από εκεί ψηλά και με παρακολουθεί. Ευτυχώς είναι και η κοπέλα μου και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ αυτόν τον καιρό και οφείλω πολλά και σε εκείνη».
