Εδώ δεν μας κάνει κανένας…

*** Έχουμε μάθει κι όλους τους υποτιμάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν έρχεται ένας προπονητής η, ένας παίκτης που τον ξέρουμε, τρελαινόμαστε από τον ενθουσιασμό και του κάνουμε ύμνους. Αν, όμως, δεν τον έχουμε ακουστά, μαύρο φίδι που τον έφαγε.

*** Διάβαζα τις προάλλες ένα ρεπορτάζ στον ισπανικό Τύπο για τον Χάβι Γκράθια. Τον θυμόμαστε, τον Ισπανό τεχνικό που είχε περάσει από την Κέρκυρα και τον Βόλο; Ε λοιπόν αυτός ο Χάβι Γκράθια, που εδώ τον είχαμε για τα μπάζα, ανέβασε την Αλμερία στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Η ομάδα του ήρθε τρίτη στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο στα μπαράζ. Η Αλμερία άφησε πίσω της ομάδες όπως οι Λας Πάλμας, Σπόρτινγκ Χιχόν, Νουμάνθια, Ρεκρεατίβο Χουέλβα, Έρκουλες, Μούρθια, Ράσινγκ Σανταντέρ.

*** Και σκεφτόμουν κι ένα ακόμη Ισπανό προπονητή, που πέρασε ένα φεγγάρι από το ελληνικό πρωτάθλημα κι έφυγε κι αυτός κακής κακώς. Πρόσφατα μάλιστα. Τον Λούκας Αλκάραθ, που έμεινε μόλις οκτώ παιχνίδια στον πάγκο του Άρη, πήγε στην Γρανάδα κι από εκεί που κινδύνευε με υποβιβασμό, στάθηκε μια χαρά στην Πριμέρα Ντιβιζιόν και τώρα κάνει και πολύ καλές μεταγραφές για τη νέα σεζόν.

*** Που θέλω να καταλήξω; Ας σταματήσουμε να υποτιμάμε τους επαγγελματίες του ποδοσφαίρου. Το να μην έχουμε υπομονή και να θέλουμε θαύματα από τη μία στιγμή στην άλλη είναι ένα ζήτημα. Αλλά το να βγάζουμε άχρηστους ανθρώπους που δουλεύουν και που μπορεί να έχουν δυνατότητες κι ικανότητες, είναι ένα άλλο, ακόμη πιο επώδυνο ζήτημα.