Δεν πάτε για ψάρεμα;

Συνήθως λέμε ότι τα έχουμε δει όλα στη ζωή μας. Φράση κλασσική μετά από κάτι το περίεργο. Ηττα από τα Φερόε και μάλιστα εντός έδρας είχαμε δει; Όχι. Το είδαμε κι αυτό. Την… τύχη την είχαν μόνο οι λιγοστοί κάτοικοι του Σαν Μαρίνο, εκείνοι της Μάλτας και του Λουξεμβούργου όλα αυτά τα χρόνια που τα Φερόε παίζουμε ποδόσφαιρο. Εκείνοι ήταν που είχαν χάσει από τους νησιώτες των Φερόε. Να αρχίσουμε να λέμε για ντροπές και όλα τα σχετικά είναι μάλλον περιττό. Ποτέ στην ιστορία δεν έχουμε δει τέτοιο χάλι.

Το μαγαζί για αυτή την περίοδο έκλεισε. Απλά τα πράγματα. Να παραιτηθεί ο Ρανιέρι; Γιατί; Πότε ήρθε πραγματικά στην Εθνική; Ούτε ο ίδιος έχει καταλάβει τι του γίνεται; Ούτε αυτός μήτε η ΕΠΟ, ούτε οι παίκτες. Κανείς. Μόνο ο κόσμος που πήγε στο γήπεδο και στέκεται πάντα δίπλα στην Εθνική. Το να χάσεις είναι μέσα στο παιχνίδι. Μπορεί και να χάναμε από μια στραβοκλωτσιά. Να μην μπαίνει η μπάλα μέσα. Γίνονται αυτά. Αυτό που δεν γίνεται είναι να βλέπεις τέτοια εικόνα.

Δεν γίναμε Γερμανία και Ισπανία, αλλά τα απαραίτητα έχουμε την απαίτηση να τα βλέπουμε. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, με πολύ υπερβολή, είναι η χειρότερη ομάδα του κόσμου. Δεν μπορεί να νικήσει κανέναν. Είναι τέτοια η κατάστασή που με καρέκλες να παίζει για αντίπαλο δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει. Δεν είναι σύμπτωση. Τέταρτο ματς (με εξαίρεση κάτι λίγα λεπτά στην Φινλανδία) που δεν μπορούν να αλλάξουν μια μπαλιά, να βάλουν γκολ. Μια προσπάθεια της προκοπής. Το απόλυτο μηδέν. Ε, τα Φερόε θα τα νικήσουμε. Ετσι δεν λέγαμε; Ετσι λέγαμε, όπως λέγαμε και με τη Βόρειο Ιρλανδία. Ελα, μωρέ, ποια Φερόε. Ένα γκολ και νικήσαμε. Ναι, καλά. Ετσι είναι αν υποτιμάς καταστάσεις και έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Αν είσαι ξερόλας και δεν δουλεύεις.

Δεν θα πάμε στα τελικά του πανευρωπαϊκού. Απλά τα πράγματα. Από τον πιο εύκολο όμιλο της ιστορίας με την πιο άνετη προκριματική φάση όλων των εποχών, η Ελλάδα θα μείνει σπίτι της. Δεν υπάρχει να δούμε τη συνέχεια. Εμειναν έξι ματς ακόμη. Και λοιπόν; Ετσι λέμε συνέχεια. Να δούμε το επόμενο ματς. Ναι, το βλέπουμε και στο τέλος κλαίμε. Ας το πάρουμε απόφαση. Αυτό το μοντέλο αν και έχει λίγους μήνες ζωής δεν πάει πουθενά.

Ο Ρανιέρι δεν μπορεί να σταθεί άλλο στον πάγκο. Δεν τον πιστεύει κανείς. Ούτε ο ίδιος τον εαυτό του. Το περιβάλλον δεν είναι καλό. Για κανένα. Ας αλλάξουν φιλοσοφία στην ΕΠΟ και να πάμε από την αρχή. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε κάτι. Δεν αλλάζει το πράγμα. Δεν είναι μια κακιά στιγμή. Είναι η όλη εικόνα που μαρτυρά πλήρη διάλυση και αδυναμία για να γίνει το παραμικρό με σωστό τρόπο. Δεν χάθηκε ο κόσμος που δεν πάμε στα τελικά. Μας έχει ξανασυμβεί όπως έχει και στους περισσότερους. Το θέμα είναι να χτισθεί σωστά η επόμενη μέρα για την Εθνική. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω με αυτή την εικόνα που έχει όλο το οικοδόμημα….

Γ. Μαζιάς