Πείτε την Αρμάνι Τζινς όπως τώρα, πείτε την Τρέισερ, όπως το 1987 με τον «θρυλικό» ΜάκΑντου, αυτή η ομάδα είναι μεγάλη και ο κόσμος της θέλει υψηλούς στόχους.
Η φετινή ομάδα είναι ό,τι πιο κοντινό σε εκείνη την ένδοξη εποχή, που ο ΜάκΑντου, ο Ντ” Αντόνι, ο Μενεγκίν και η υπόλοιπη… συμμορία είχε κόψει το δρόμο του Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη προς το… Έβερεστ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Οι κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι και πάνω απ” όλα η έλευση του ελπιδοφόρου Λούκα Μπάνκι στην τεχνική ηγεσία ανέβασαν τον πήχη. Η Αρμάνι Μιλάνο έγινε λίγο… Σιένα, παίζοντας βέβαια πιο όμορφο μπάσκετ.
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο στο blog του Νίκου Βαγγέλη στο superbasket.gr