Είναι αρκετές οι περιπτώσεις στη ζωή ενός ανθρώπου που αρχίζει να νιώθει ότι μεγαλώνει. Πριν αρχίσουν να σας αποκαλούν «κύριε» ή «κυρία», πριν αρχίσουν να σας παραχωρούν τη θέση τους στα λεωφορεία, πριν σας καλέσουν από τους πρώτους για το εμβόλιο του κορωνοϊού, κάποια… καμπανάκια χτυπούν. Όπως όταν βλέπεις όχι τους παίκτες που απολάμβανες στα νιάτα σου, αλλά πλέον τα βλαστάρια τους να είναι σε (μετ)εφηβική ηλικία. Ας δούμε δέκα τέτοιες περιπτώσεις παικτών, αγοριών και κοριτσιών, που γνωρίζαμε καλά τους πατεράδες τους, αλλά τα παιδιά τους έρχονται να μας θυμίσουν πως τα χρόνια περνούν για όλους.
Μάρκο Πετσάρσκι: Ο πατέρας του, Μίροσλαβ, αγωνίστηκε ως… ελληνοποιημένος με το όνομα Μυλωνάς. Ο δυναμικός σέντερ έπαιξε στα μέρη μας στα 90’s σε Άρη, Παναθηναϊκό και Πανιώνιο. Ο γιός του, ο 21χρονος Μάρκο, με πολύ περισσότερο ταλέντο και προοπτική, αγωνίζεται στη Σερβία με την FMP, ενώ έχει κατακτήσει και δύο χρυσά με την Εφήβων της πατρίδας του, το 2017 και το 2018.
Ρόκο Πρκάτσιν: Ο μπαμπάς Νίκολα υπήρξε ένας σκληροτράχηλος ρολίστας στην εθνική Κροατίας και με ένα σύντομο πέρασμα από τον Παναθηναϊκό το 2008. Ο γιος του, Ρόκο, στα 18 του είναι ένας πιο… ανάλαφρος φόργουορντ με μεγάλη προοπτική. Αγωνίζεται με την Τσιμπόνα στην Αδριατική Λίγκα, ενώ ήταν MVP στο Ευρωπαϊκό Παίδων το 2018 κατακτώντας το χρυσό με την Κροατία.
Λούκα Τάρλατς: Ο πατέρας Ντράγκαν έκανε τεράστια καριέρα στον Ολυμπιακό (με ελληνικό όνομα Κωνσταντινίδης) κατακτώντας μαζί του μεταξύ άλλων την Ευρωλίγκα το 1997 και πέντε πρωταθλήματα. Η χάρη του έφτασε μέχρι το ΝΒΑ και τους Μπουλς το 2000, αλλά μετά από μια σεζόν επέστρεψε στην Ευρώπη. Ο γιος του παλαίμαχου σέντερ, ο 18χρονος Λούκα, είναι ένας ταλαντούχος φόργουορντ (2,02μ.) που ανήκει στην Παρτιζάν αλλά φέτος έχει μείνει εκτός λόγω σοβαρού τραυματισμού.
Τρίσταν Βούκτσεβιτς: Ο μπαμπάς Ντούσαν ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς ελληνοποιημένους της εποχής. Έπαιξε στον Ολυμπιακό από το 1997 μέχρι το 2001 και για λίγο το 2004 χωρίς να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Ο γιος του, Τρίσταν, 18 χρονών φόργουορντ, έπαιζε στα εφηβικά των Πειραιωτών, από όπου τον «τσίμπησε» η Ρεάλ, με την οποία έχει και λίγες συμμετοχές στην πρώτη ομάδα. Αν και είχε δικαίωμα να επιλέξει την Εθνική Ελλάδος, προτίμησε τη Σερβία.
Αουγκούστας Μαρτσιουλιόνις: Με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Ο πατέρας Σαρούνας υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες όλων των εποχών στην Ευρώπη. Με χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο με τη Σοβιετική Ένωση το 1988, δύο ακόμη χάλκινα το 1992 και το 1996, αλλά και σπουδαίες διακρίσεις με τη Λιθουανία. Ήταν επίσης μέλος των Σοβιετικών που έχασαν από την Ελλάδα στο θρυλικό τελικό του 1987, ενώ ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους που ξεχώρισαν στο ΝΒΑ παίζοντας εκεί για οκτώ σεζόν. Ο γιος του, Αουγκούστας, είναι μόλις 18, πλέι μέικερ σαν τον μπαμπά, αλλά όχι ανάλογης κλάσης. Αγωνίζεται στην Ρίτας Βίλνιους χωρίς να έχει αξιοσημείωτες επιδόσεις.
Ιβάν Περάσοβιτς: Ο πατέρας Βέλιμιρ έχει κάνει σπουδαία καριέρα ως παίκτης και τουλάχιστον αξιόλογη ως προπονητής. Ξεχώρισε ως φονικός σουτέρ στη μεγάλη Γιουγκοπλάστικα, την ενωμένη Γιουγκοσλαβία αλλά και την ανεξάρτητη Κροατία. Ο γιος του, Ιβάν, στα 18 του είναι ένας ανερχόμενος φόργουορντ στην ΚΚ Σπλιτ, όπου παίζει, μαθαίνει και εξελίσσεται.
Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Η Ελλάδα έχει αρκετά παραδείγματα παιδιών παλαιότερων παικτών που ξεχωρίζουν. Ένα από τα πιο πρόσφατα είναι αυτό του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Ο μπαμπάς Σωτήρης έκανε μια σημαντική καριέρα σε ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και το Μαρούσι κατακτώντας με το τελευταίο το Σαπόρτα το 2001. Ο γιος του, ο 18χρονος Αλέξανδρος, ανήκει ήδη στον Ολυμπιακό παίζοντας περισσότερο στην αναπτυξιακή ομάδα. Το ταλέντο του ξεχώρισε στο Ευρωπαϊκό U18 του 2019, όπου η Ελλάδα ήταν τέταρτη.
Έλενα Μποσγανά: Δεν είναι μόνο οι γιοι που ακολουθούν τα βήματα των πατεράδων τους, αλλά και οι κόρες. Τρανό παράδειγμα η Έλενα Μποσγανά. Ο πατέρας της, Γιώργος, υπήρξε εμβληματική φιγούρα των παρκέ τις δύο τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, κυρίως με τον Πανιώνιο με τον οποίο και κατέκτησε το Κύπελλο το 1991. Η 17χρονη Έλενα παίζει από τα δέκα της στον Κρόνο Αγίου Δημητρίου, έχει διακριθεί με τις μικρές εθνικές ομάδες και είναι πια μέλος των Γυναικών που θα πάει στο Ευρωμπάσκετ. Παράλληλα κέρδισε υποτροφία στο φημισμένο κολέγιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, όπου θα μετακομίσει τη νέα σεζόν.
Δανάη Παπαδοπούλου: Ο πατέρας Λάζαρος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους σέντερ του ελληνικού μπάσκετ, μέλος της Εθνικής στις τελευταίες μεγάλες επιτυχίες του Ευρωμπάσκετ 2005 και Μουντομπάσκετ 2006, με τεράστια καριέρα σε Ηρακλή, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Ρεάλ και ΠΑΟΚ μεταξύ άλλων. Η κόρη του, Δανάη, στα 17 της αποτελεί την επόμενη σέντερ της Εθνικής Γυναικών. Αφού ξεχώρισε στις μικρές εθνικές και έπαιξε και στη μεγάλη ομάδα, το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και του χρόνου θα πάει με υποτροφία στο Κάνσας.
Λουθία Ναβάρο: Ο Χουάν Κάρλος φρόντισε να αφήσει διάδοχο στο μπάσκετ. Ο «Λα Μπόμπα», με την θρυλικά καριέρα σε Μπαρτσελόνα, Ισπανία και με ένα αξιοσημείωτο πέρασμα από το ΝΒΑ, κληροδότησε στο άθλημα την κόρη του, Λουθία. Η 16χρονη θεωρείται σπουδαίο ταλέντο, παίζει ήδη στη γυναικεία ομάδα της Μπαρτσελόνα και έχει κάνει τις πρώτες της συμμετοχές στην Α2 της Ισπανίας. Αγαπημένος της παίκτης δεν είναι, πάντως, ο πατέρας της, αλλά ένας παίκτης της Ρεάλ, ο Σέρχιο Γιουλ!
