Στο παρελθόν η συμμετοχή της Βίρτους Μπολόνια σε έναν ευρωπαϊκό τελικό φάνταζε μια απλή τυπική διαδικασία. Πλέον τα ένδοξα εκείνα χρόνια πέρασαν και οι διακρίσεις είναι μετρημένες με το «σταγονόμετρο».
Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, έπειτα από μια δεκαετία, όπου είχε κατακτήσει το EuroChallenge (2009), ενώ στην τροπαιοθήκη της υπάρχουν δύο κύπελλα Ευρωλίγκα (1998, 2001) και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1990). Κάτι παρόμοιο δεν έχει πετύχει άλλη ομάδα, αν συνυπολογίσουμε ότι η διοργάνωση του Champions League μετράει μόλις τρία χρόνια ζωής.
Αυτή η επιτυχία μπορεί να αποτελέσει το φωτεινό μονοπάτι για την ιταλική ομάδα προς την ανάκτηση της παλιάς της αίγλης και της δυναμικής που διέθετε τα προηγούμενα χρόνια εντός και εκτός συνόρων. Γιατί τα δεκαεπτά χρόνια από το τελευταίο πρωτάθλημα δεν είναι λίγα…
Κύπελλο Κυπελλούχων 1989-1990 (Φλωρεντία)
Εκείνη την περίοδο και συγκεκριμένα στις 20 Φλεβάρη του 1990, η Βίρτους Μπολόνια αντιμετώπιζε στην Ιταλία στον πρώτο αγώνα της ημιτελικής φάσης τον ΠΑΟΚ, όπου είχε στη σύνθεσή του τότε τους Φασούλα και Πρέλιεβιτς. Οι Ιταλοί επικράτησαν άνετα με σκορ 77-57, θέτοντας γερές βάσεις για τον επαναληπτικό.
Στο τιμόνι της ομάδας βρισκόταν ο Ετόρε Μεσίνα, όπου ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε στην καριέρα του ενώ στο ρόστερ διέθετε σπουδαίους παίκτες όπως ο Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, ο Βιτόριο Γκαλινάρι (πατέρας του Ντανίλο Γκαλινάρι), και ο Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον, στους περισσότερους γνωστός ως «Σούγκαρ».
Η καριέρα του θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά αν δεν είχε μπλεχτεί στα «δίχτυα» των ναρκωτικών και ο Ντέιβιντ Στερν δεν τον απέκλειε επ’ αόριστον από το ΝΒΑ. Αμέσως ο Αμερικάνος πλέι μέικερ ξεχώρισε στην Ευρώπη και οδήγησε τη Βίρτους στην κορυφή. Αυτό το απέδειξε και στο δεύτερο ημιτελικό απέναντι στο «Δικέφαλο του Βορρά» στο Αλεξάνδρειο, όπου παρά την ήττα με 100-94 ο ίδιος σκόραρε 35 πόντους.
Ο μεγάλος τελικός διεξήχθη στη Φλωρεντία και αντίπαλος ήταν η κάτοχος του τροπαίου, Ρεάλ. Ήταν μια μεγάλη μονομαχία ανάμεσα στον Ετόρε Μεσίνα και τον Τζορτζ Καρλ αλλά ο Ιταλός τεχνικός είχε την τύχη να διαθέτει τον «Σούγκαρ», ο οποίος σημείωσε 29 πόντους και εξασφάλισε τη νίκη με 79-74. Η Μπολόνια ήταν μόλις η δεύτερη ιταλική ομάδα που πανηγύρισε τον ευρωπαϊκό τίτλο, μετά τη Σκαβολίνι το 1983.
Ευρωλίγκα 1997-1998 (Βαρκελώνη)
Έπειτα από τέσσερα χρόνια, ο Ετόρε Μεσίνα επέστρεψε στον πάγκο της ομάδας με την οποία κατέκτησε το πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο αλλά πλέον ο σύλλογος είχε μετονομαστεί σε Κίντερ Μπολόνια. Μαζί φτάσανε στο Final Four της Βαρκελώνης και δεν έδειχνε τίποτα να τους σταματά καθώς διέθετε ένα πλήρες και ταλαντούχο ρόστερ που φόβιζε και τους πιο τολμηρούς.
Η παρουσία των Ντανίλοβιτς, Νεστέροβιτς, Σάβιτς, Ριγκοτό και Σκονοκίνι τους καθιστούσε αυτόματα το απόλυτο φαβορί. Στον ημιτελικό αντιμετώπισε την έκπληξη της διοργάνωσης, Παρτιζάν, όπου δίχως να δυσκολευτεί η Κίντερ Μπολόνια την ισοπέδωσε 83-61 με απόλυτο πρωταγωνιστή τον Ζόραν Σάβιτς με 23 πόντους και από κοντά ακολούθησε ο Νεστέροβιτς με 14.
Στον μεγάλο τελικό είχε να ξεπεράσει το εμπόδιο της ΑΕΚ, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη. Η νευρικότητα και η αστοχία των δύο ομάδων δεν βοήθησε στην μεγάλη παραγωγικότητα του σκορ αλλά η εμπειρία των παικτών της Μπολόνια αποδείχτηκε καθοριστική για να της «κλειδώσει» το δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο (58-44) με πρωταγωνιστές τους Ριγκοντό και Νεστέροβιτς με 14 και 13 πόντους αντίστοιχα.
Ευρωλίγκα 2000-2001
Η δυναστεία της Κίντερ Μπολόνια συνέχισε να μεγαλώνει υπό τις οδηγίες του Ετόρε Μεσίνα. Πλέον η Ευρώπη είχε χωριστεί στη μέση και υπήρχαν για πρώτη φορά δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις ταυτόχρονα, η Ευρωλίγκα με την καινούργια μορφή και η Σουπρολίγκα. Ο χρόνος απέδειξε ότι η Σουπρολίγκα ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα.
Ανάμεσα στην «αφρόκρεμα» της Ευρώπης, η Κίντερ Μπολόνια δεν «βούλιαξε» αντιθέτως «σκαρφάλωσε» στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Για να φτάσει μέχρι εκεί έπρεπε να ξεπεράσει σε μια σειρά τελικών στις τρεις νίκες την Ταού Κεράμικα (για πρώτη φορά δεν διεξήχθη Final Four). Η σειρά χρειάστηκε και πέμπτο παιχνίδι, με την ιταλική ομάδα να «χαμογελάει» στο τέλος με 3-2 στις νίκες.
Σε εκείνους τους αγώνες MVP της διοργάνωσης αναδείχτηκε ο νεαρός τότε, Μανού Τζινόμπιλι, δείχνοντας ότι μια λαμπρή καριέρα τον περίμενε. Το νεανικό σύνολο με παίκτες όπως οι Μάρκο Γιάριτς, Ματίας Σμόντις και Ντέιβιντ Άντερσεν δύσκολα μπορεί να ξεχαστεί, ενώ τα πρώτα του βήματα πραγματοποίησε τότε στην αντίπαλη ομάδα και ο ανερχόμενος Λουί Σκόλα.
EuroChallenge 2008-2009 (Μπολόνια)
Για κάποια χρόνια η Βίρτους Μπολόνια χάθηκε από το προσκήνιο και αναζητούσε την παλιά της ταυτότητα. Τα οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα δεν της το επέτρεψαν και βρήκε διαφυγή στο «ταπεινό» EuroChallenge. Στο Final Four της Μπολόνια, η ομώνυμη ομάδα ξεπέρασε άνετα το εμπόδιο της ΑΕΛ Λεμεσού στα ημιτελικά με σκορ 83-69.
Στον μεγάλο τελικό βρήκε στο δρόμο της, τη γαλλική Σολέ, όπου είχε στο ρόστερ τους πρωτοεμφανιζόμενους Νάντο Ντε Κολό και Κέβιν Σεραφέν. Όμως η Βίρτους διέθετε πιο έμπειρο ρόστερ, με τους Κιθ Λάνγκφορντ, Πετέρι Κοπόνεν, Μπόικινς και τον Βούκτσεβιτς (είχε περάσει από τον Ολυμπιακό).
Σε έναν ενδιαφέρον παιχνίδι οι Ιταλοί εν τέλει επικράτησαν 77-75, με τον γκαρντ των «πράσινων» να σημειώνει 21 πόντους και να ανακηρύσσεται MVP των τελικών.
Basketball Champions League 2018-2019 (Αμβέρσα)
Μια δεκαετία χρειάστηκε η Βίρτους Μπολόνια για να ξαναβρεθεί σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε, η ιταλική ομάδα πέρασε από χίλια κύματα και έζησε τον «εφιάλτη» της Α2.
Στο Final Four της Αμβέρσας ήταν αποφασισμένη να τα αφήσει όλα πίσω και υπό την καθοδήγηση του Σάσα Τζόρτζεβιτς υπέταξε τη Μπάμπεργκ, του Νίκου Ζήση, με 67-50. Έχοντας σε εξαιρετική βραδιά τον Κέβιν Πάντερ, με τη στατιστική του να καταγράφει 21 πόντους, εξολόθρευσε τους Γερμανούς και άφησε στα κρύα του λουτρού τον αξιόλογο Ταϊρίς Ράις.
Στον τελικό την περίμενε η Τενερίφη. Εν τέλει αποδείχτηκε εύκολη λεία καθώς ο Πάντερ πήρε από το χέρι τη Βίρτους και με 26 πόντους (5/5 τρίποντα) δεν άφησε πολλά περιθώρια, ενώ στην περιφέρεια διέθετε ένα σημαντικό πολυεργαλείο, τον δις πρωταθλητή ΝΒΑ, Μάριο Τσάλμερς.
Από την πλευρά των ηττημένων ο Αμπρομάϊτις ήταν ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ασυζητητί ΜVP των τελικών ανακηρύχτηκε ο πρώην γκαρντ της ΑΕΚ, οποίος πανηγύρισε το δεύτερο συνεχόμενο Champions League στην καριέρα του.
Ο ερχομός του Σάσα Τζόρτζεβιτς και οι προσθήκες στο ρόστερ μεσούσης της σεζόν άλλαξαν προς το καλύτερο την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας και πλέον οι οπαδοί ατενίζουν αισιόδοξα το μέλλον.
Μια ομάδα με βαριά κληρονομιά και μεγάλη ιστορία, όπου έχουν αγωνιστεί και αναδειχτεί αμέτρητοι αστέρες του αθλήματος και προπονητές κορυφαίου επιπέδου, δεν έχει άλλη επιλογή εκτός από την διάκριση.
Επιμέλεια: Νίκος Τσώτας ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
