Η μετακίνηση του Λούκα Βιλντόσα στον Ολυμπιακό πλησίασε σε επίπεδα έκπληξης κι αυτή που έκανε-ακολουθώντας την αντίθετη διαδρομή-έναν χρόνο πριν ο Κώστας Σλούκας. Για διαφορετικούς, ασφαλώς, λόγους…
Ο Αργεντινός μετά από μια περίοδο απραξίας στον Παναθηναϊκό άλλαξε στρατόπεδο και καλείται να αποδείξει πράγματα: πρώτα στον προπονητή του και κατόπιν στον ίδιο του τον εαυτό. Διαφορετικά, δύσκολα θα έχει στη νέα του ομάδα περισσότερο χώρο και χρόνο από την τελευταία του…
Τι φέρνει και τι… όχι ο Βιλντόσα
Η μετακίνηση του Βιλντόσα στον Ολυμπιακό προκάλεσε αίσθηση γιατί πληροί ελάχιστα από τα χαρακτηριστικά που περιέγραφαν τα ρεπορτάζ πως αναζητούσαν οι «ερυθρόλευκοι» στον γκαρντ που θα αποκτούσαν. Θεωρητικά, οι Πειραιώτες έψαχναν έναν γκαρντ με ικανότητα να δημιουργήσει για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του, με ευχέρεια σε σουτ από ντρίμπλα και κάθετο παιχνίδι, με συνέπεια, ηγετικά χαρακτηριστικά και σωστές αποφάσεις. Η περιγραφή προσωποποιείτο σε… κάτι σαν τον Μάικ Τζέιμς ή τον Κέντρικ Ναν. Ο Βιλντόσα ελάχιστα από τα κουτάκια της «αγγελίας» αυτής τικάρει.
Ο Αργεντινός είναι ένας εξαιρετικός χειριστής, ικανότατος στο πικ εν ρολ (όπου μπορεί να κάνει θαύματα με Μιλουτίνοφ και Ράιτ), καλός δημιουργός και στη μέρα του πηγή αρκετών πόντων. Ωστόσο δεν είναι σταθερός εκτελεστής παρουσιάζοντας μεγάλες διακυμάνσεις στο κομμάτι αυτό ανά περιόδους ή ακόμη και μέσα στο ίδιο το ματς. Διαθέτει μεν κάθετο παιχνίδι εκμεταλλευόμενος την έκρηξή του, ωστόσο δεν λατρεύει τις επαφές μήτε τις απορροφά εύκολα με το κορμί του, ενώ ίσως το μεγαλύτερο ζήτημά του έχει να κάνει με τις αποφάσεις του. Ο Βιλντόσα συχνά παρασύρεται και αυτό τον οδηγεί σε υπερβολές (όπως φαντεζί ντρίμπλες ή περίτεχνες πάσες που συνήθως προσφέρουν περισσότερο εντυπώσεις παρά ουσία), από αυτές που προκαλούν… αναφυλαξία σε προπονητές όπως ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Στην άμυνα ενώ διαθέτει τα «εργαλεία» για να είναι αποτελεσματικός (όπως συνέβη στον τελικό του Βερολίνου) δεν το κάνει με σταθερότητα παίρνοντας ρίσκα όπως-λόγου χάρη-επιχειρώντας να κλέψει και τελικά φέρνοντας σε ανισορροπία την οπισθοφυλακή της ομάδας του.
Ο Βιλντόσα, εκτός των άλλων, έχει αποδειχτεί εύθραυστος, σωματικά αλλά και πνευματικά. Σχεδόν σε κάθε σεζόν της καριέρας του βγάζει τραυματισμούς, που τον απορρυθμίζουν αγωνιστικά και επηρεάζουν την απόδοσή του. Παράλληλα «επιτρέπει» σε διάφορα γεγονότα να ρίχνουν την ψυχολογία και κατ’ επέκταση τα επίπεδα των εμφανίσεών του: από την έλευση ενός καλού «ανταγωνιστή» συμπαίκτη (όπως συνέβη στον Ερυθρό Αστέρα και τον Παναθηναϊκό με την έλευση μέσα στη σεζόν των Καμπάτσο και Ναν), μέχρι τα… καψώνια του Αταμάν (ίσως και γιατί ήταν ο μοναδικός παίκτης του ρόστερ που δεν επέλεξε ο ίδιος), αλλά ακόμη και το διαζύγιό του όσο ήταν στο Βελιγράδι.
Το στοίχημα του Μπαρτζώκα
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας εξέπληξε άπαντες με την επιλογή του, όμως σίγουρα έχει στο μυαλό του πώς να αξιοποιήσει τον Βιλντόσα μεγιστοποιώντας τις αρετές του και καμουφλάροντας τις αδυναμίες του. Θεωρητικά θα τον δούμε είτε μαζί είτε αντί ενός εκ των Γουόκαπ και Γκος, μολονότι τέτοια σχήματα δεν θα εγγυώνται σε καμία περίπτωση συνεπή απειλή από μακριά. Μπορεί, ωστόσο, να πάρει από τον Αργεντινό το απρόβλεπτο στοιχείο που έλειπε πολύ από τον Ολυμπιακό φέτος, έστω κι αν θα πρέπει τόσο ο κόουτς όσο και ο παίκτης του να κάνουν υποχωρήσεις για να ταιριάξουν αγωνιστικά τα χνώτα τους. Ένα ζητούμενο για τον κόουτς των Πειραιωτών είναι πώς θα μοιράσει τον χρόνο στη θέση «1», αφού Γουόκαπ, Γκος αλλά και Βιλντόσα δεν είναι γκαρντ που στην επίθεση μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα αποδοτικοί χωρίς την μπάλα στα δικά τους χέρια.
Ένα δεύτερο στοίχημα για τον coach B είναι η πνευματική διαχείριση του Βιλντόσα. Η ιστορία έχει αποδείξει πως ο διαπρέπει όταν νιώθει σημαντικός και δεν απειλείται από τον εσωτερικό ανταγωνισμό, όπως φάνηκε από τα κατορθώματά του με την Μπασκόνια ή τον Ερυθρό Αστέρα μέχρι να πάει στο Βελιγράδι και ο Καμπάτσο. Αντίθετα είναι από τους παίκτες που δεν αποδίδουν όταν οσμιστούν πως δεν χαίρουν της εμπιστοσύνης του προπονητή τους και γι’ αυτό απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί για να μην τον… χάσει νωρίς ο Μπαρτζώκας. Ασφαλώς, όμως, θα πρέπει κι ο ίδιος ο Αργεντινός να αντιληφθεί πως θα πρέπει να κερδίσει με το σπαθί του τον χρόνο του στο παρκέ γιατί δεν θα του χαριστεί τίποτα σε μια ομάδα με απαιτήσεις και πίεση στο… Θεό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, παίκτης και προπονητής έχουν ως επιπλέον κίνητρο την αποτυχία του Βιλντόσα να γίνει χρήσιμος στον Παναθηναϊκό που σήκωσε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα παίρνοντας ελάχιστα από την πρώτη μεταγραφή της νέας εποχής του.
Κάτι λείπει όμως
Ούτε η προσθήκη του Βιλντόσα, όπως κι αυτή του Ντόρσεϊ νωρίτερα, δεν μοιάζει να λύνει το βασικό πρόβλημα στη στελέχωση του Ολυμπιακού. Αυτό της παρουσίας ενός παίκτη που θα υποχρεώνει όλη την αντίπαλη άμυνα να προσαρμοστεί πάνω του, που θα είναι ξεκάθαρα το σημείο αναφοράς στην επίθεση και θα παίρνει επ’ ώμου όλες τις κρίσιμες αποφάσεις. Τον ρόλο αυτό μπορεί σε κάποιον βαθμό να επιτελέσει ο Βεζένκοφ, εφόσον αποκτηθεί, αν και ο Σάσα διακρίνεται περισσότερο στο παιχνίδι μακριά από την μπάλα και αποτελεί συνήθως την κατάληξη της επίθεσης και όχι την αφετηρία της. Ακόμη περισσότερο, δε, αν ΔΕΝ επιστρέφει ο Βεζένκοφ, ο Ολυμπιακός είναι αναγκαίο πια να αποκτήσει έναν χειριστή/σκόρερ/ηγέτη, που πλέον-λόγω της πολυκοσμίας στο «1»-θα πρέπει να μπορεί να παίξει στο 2-3 ή στο 3-4. Και παίκτες με τέτοια χαρακτηριστικά, διαθέσιμοι στην αγορά και προσιτοί, δεν υπάρχουν πολλοί.
ΥΓ: Μπορεί αρκετοί καλοί free agents να βρήκαν ομάδα στο ΝΒΑ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η αγορά δεν έχει ακόμη εξαιρετικές επιλογές. Που μπορεί να μην έχουν το όνομα του Φουρνιέ ή του Βαλαντσιούνας, αλλά σίγουρα μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην Ευρωλίγκα. Είπαμε, όποιος έχει υπομονή, χρήματα και καλό «μάτι», μπορεί να βρει χρυσάφι ακόμη και τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο.
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
