Αυτό πρέπει να γίνει το σήμα κατατεθέν του νέου Ολυμπιακού!

• Και οι φίλαθλοι και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μάθει να στεκόμαστε κύρια στους ποδοσφαιριστές και στη συνέχεια να ασχολούμαστε με την ομάδα. Το κοιτάμε το πράγμα περισσότερο στο ατομικό επίπεδο, αν μας αρέσει ο τάδε παίκτης, αν πραγματικά ο δείνα κάνει για τον Ολυμπιακό, ποιοι πήγαν καλά και ποιοι δεν πήγαν στο άλφα η, στο βήτα παιχνίδι. Έτσι έχουμε συνηθίσει, έτσι μας συνήθισαν, πείτε το όπως θέλετε, αλλά συνήθως θέτουμε σε δεύτερη μοίρα τη γενικότερη εικόνα της ομάδας.

• Προς τι ο πρόλογος: στον πρώτο φετινό αγώνα του Ολυμπιακού, αυτόν με τη Λουκέρνη την περασμένη Πέμπτη στο Καραϊσκάκη, το πρώτο πράγμα που έδειξε η νέα ομάδα που φτιάχνει ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν μία διαφορετική νοοτροπία κι ένα άλλο χαρακτήρα σε σχέση με ό,τι βλέπαμε στο μεγαλύτερο διάστημα της περασμένης σεζόν. Κι η άλλη νοοτροπία φαίνεται από τις λεπτομέρειες, από τα μικρά πράγματα, που αν τα συνθέσεις ένα προς ένα τελικά σου κάνουν τη διαφορά-κι όντως έκαναν τη διαφορά για τον Ολυμπιακό.

• Θυμηθείτε λίγο στο μυαλό σας δύο συγκεκριμένες σκηνές και πόσες φορές επαναλήφθηκαν μέσα στο παιχνίδι.

• Πρώτη σκηνή, στο ανασταλτικό κομμάτι, παίκτης του Ολυμπιακού να χάνει την μπάλα από αντίπαλο του από λάθος του, λάθος πάσα, λάθος κοντρόλ κλπ. Εγώ θυμάμαι τουλάχιστον τέσσερις-πέντε περιπτώσεις, με τον «ερυθρόλευκο» παίκτη να τρέχει σαν σκύλος, να πέφτει πάνω στην μπάλα και στον παίκτη τον Ελβετό και να ξανακερδίζει την μπάλα. Το έκαναν κι ο Ομάρ κι ο Μιράντα κι ο Μπουχαλάκης κι ο Καμαρά, ενώ ο Φορτούνης δεν ξανάκλεψε πίσω την μπάλα, αλλά έσπευσε κι έκανε τουλάχιστον φάουλ και σταμάτησε την επίθεση της Λουκέρνης.

• Δεύτερη σκηνή, στο δημιουργικό κομμάτι, παίκτης του Ολυμπιακού να μην περνάει τη σέντρα η, να του σταματάνε το σουτ οι Ελβετοί. Ο «ερυθρόλευκος» παίκτης δεν παράτησε τη φάση, αλλά τη συνέχισε, πάλεψε και δικαιώθηκε. Θυμηθείτε πώς μπήκαν τα δύο από τα τέσσερα γκολ του Ολυμπιακού! Στο 2-0 ο Τσιμίκας σέντραρε, οι Ελβετοί έκοψαν, αυτός μπήκε με δύναμη ξανά στη φάση, ξανασέντραρε, ο Φορτούνης πήρε την μπάλα και ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους έδωσε μάχη για να σουτάρει κι όταν τα κατάφερε, ναι μεν κόντραραν το σουτ που έκανε, αλλά πήρε το ριμπάουντ ο Λάζαρος και σκόραρε. Στο 4-0, από το φάουλ του Τσιμίκα και την παρέμβαση του Βούκοβιτς, ο Μιράντα πήγε να σουτάρει ο ίδιος, κόπηκε, αλλά επέμεινε, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και τελικά από την δική του κερδισμένη κόντρα στρώθηκε η μπάλα στον Γκερέρο, που έκανε το γκολάκι.

• Αυτές οι δύο, επαναλαμβανόμενες, σκηνές, ήταν κατά την γνώμη μου ό,τι το καλύτερο μας έδωσε ο Ολυμπιακός σε αυτό το πρώτο του δείγμα. Γιατί είναι καλή η ποιότητα που όντως έβγαλε η ομάδα, είναι επίσης καλό που ο προπονητής έχει πλάνο, αλλά αν δεν υπάρχει η διάθεση, η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα, αυτό το «γουστάρω να βγω εγώ νικητής από την προσωπική μονομαχία», τα υπόλοιπα δεν φτάνουν, δεν αρκούν.

• Ακριβώς αυτό που είδαμε την Πέμπτη και τόσο μας άρεσε, δηλαδή τους παίκτες του Ολυμπιακού να σκίζονται σε κάθε φάση, πρέπει να γίνει το σήμα κατατεθέν του νέου Ολυμπιακού. Μόνο έτσι θα έχει πραγματικά πιθανότητες να πάρει πίσω τα σκήπτρα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και μόνο έτσι θα έχει πιθανότητες να σταθεί με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη.