Για την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ ένα μέρος της ιστορίας τους είναι να έχουν καταγγελτικό λόγο. Ισως και ρόλο, αλλά αυτό σε δεύτερο επίπεδο. Διαχρονικά συμβαίνει αυτό, αποτελεί πλέον στοιχείο της ίδιας της φύσης τους ως οργανισμοί, το να καταγγέλλουν. Τι; Το κατεστημένο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού (στο παρελθόν). Ανάλογα με την εποχή στην οποία ζούμε. Αλλωστε, ακόμη και τώρα, ώρες πια πριν τον μεταξύ τους τελικό, η κοινή δήλωση Μελισσανίδη - Σαββίδη, εκτός από μια όμορφη και χρήσιμη συμβουλή που δείχνει τον καλό δρόμο, είχε και αυτή την κατεύθυνση. Να "δείξει" το παρελθόν ως υπεύθυνο για τα δεινά και ταυτόχρονα να αναδείξει τη διαφορετικότητα...
Του Θοδωρή Τσούτσου
Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, λοιπόν, οι δύο Δικέφαλοι προκειμένου να φτάσουν σε αυτόν τον μεταξύ τους τελικό, απέκλεισαν αυτό το "κατεστημένο". Τουλάχιστον όπως το ονομάζουν εκείνοι και για το οποίο έχουν - έστω στην υπερβολή που πάντα δημιουργεί ο καταγγελτικός λόγος - σε γενικές γραμμές δίκιο. Δεν συνέβη ούτε στον πρώτο τους τελικό το 1939 να αποκλείσουν μαζί Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, δεν συνέβη ούτε το 1978, δεν συνέβη ούτε το 1983.
Συνέβη μόνο τώρα. Ο ένας Δικέφαλος να αφήσει εκτός το ένα "κατεστημένο", ο άλλος Δικέφαλος να αφήσει εκτός το άλλο. Θα μπορούσε η "δουλειά" τους να έχει τελειώσει κι εδώ. Ενας τίτλος μπορεί να σημαίνει και λιγότερα στην ιστορική διαδρομή τους, από αυτό που ήδη έχουν πετύχει. Να αφήσουν πράσινους και κόκκινους να παρακολουθούν εκείνους να παλεύουν για την κούπα. Χωρίς να μπορούν να "ανακατευτούν" στα χωράφια τους, αυτή τη φορά...
Υπάρχει, όμως, ένας τίτλος που ΑΕΚ και ΠΑΟΚ πρέπει να παίξουν. Ας το κάνουν, λοιπόν, σύμφωνα με αυτό που έχουν επιλέξει να είναι, έστω που λένε ότι είναι, στην ιστορική τους διαδρομή. Χωρίς "ασχήμιες", χωρίς τεντώματα, χωρίς εντυπωσιασμούς, επηρεασμούς, χωρίς όλα αυτά που τόσα και τόσα χρόνια καταγγέλλουν για τους αντιπάλους τους.
Γιατί όλα αυτά; Και μάλιστα γιατί, από τη στιγμή που Μελισσανίδης και Σαββίδης σε μια κίνηση που αξίζει του σεβασμού μας, φρόντισαν να δείξουν μια συστράτευση για μια όμορφη διοργάνωση; Διότι αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα "σημεία των καιρών", για να τα πούμε έτσι, έχουν φροντίσει να αλλοιώσουν κατά πολύ χαρακτήρες, συνήθειες, ακόμη και ολόκληρους οργανισμούς. Οπως τελικά η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι το παρακολουθείς τον τελευταίο καιρό να συμβαίνει κυρίως στον Δικέφαλο του Βορρά, να είναι πιο επιρρεπής σε τέτοιες συμπεριφορές, να έχει χάσει πόντους από τον τρόπο του στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό και που έχει τώρα, στον τελικό, την ευκαιρία να ξανακερδίσει. Αλλά δεν δα είναι κάτι που αποτελεί δικό του "μονοπώλιο". Είναι εύκολο σε αυτή την θεωρητικά off charakter κατάσταση να παρασυρθεί και ο Δικέφαλος του Νότου, όπως άλλωστε είχε κάνει πριν κάποια χρόνια σε εκείνον τον τελικό με τον Ατρόμητο...
Η ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δεν θα πρέπει να επιτρέψουν στον εαυτό τους να συμβεί κάτι τέτοιο. Συνολικά στον εαυτό τους, σε όλο το "πακέτο" με το οποίο θα ταξιδέψουν στον Βόλο. Διοίκηση, αγωνιστικό τμήμα, κόσμος, δημοσιογράφοι. Και περίγυρος, που πολλές φορές επηρεάζει πολύ τις καταστάσεις, πολύ περισσότερο από όσο είναι ανεχτό και δημιουργεί συμπεριφορές που κοστίζουν.
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν πάρα πολλά να κερδίσουν κάνοντας και προσφέροντας έναν όμορφο τελικό, όπου το "ο καλύτερος ας κερδίσει" δεν θα είναι απλώς και μόνο μια ευχή για τα μάτια του κόσμου, αλλά μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα που θα έχει εφαρμογή τόσο πριν την έναρξη του αγώνα, όσο και στη διάρκειά του, αλλά και στο τέλος του.
Αν οι δύο Δικέφαλοι αλλάξουν αυτή τη λογική τους, όπως τονίστηκε και στην κοινή δήλωση των δύο, αν αλλάξουν όλο αυτό που τόσα και τόσα χρόνια οι ίδιοι μάς έχουν περιγράψει ως "διαφορετικότητα" και μπουν στο "καλούπι" εκείνων που καταγγέλλουν, έχουν να χάσουν πολλά. Για την ακρίβεια έχει να χάσει πολλά συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο, που διψασμένο ψάχνει τέτοιες ευκαιρίες, αλλά κυρίως οι ίδιοι. Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν να χάσουν. Ακόμη και κομμάτι της ιστορίας τους...