«Απ’ τη Ρωσία με αγάπη» είναι μια απ’ τις γνωστότερες ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Αν όμως η (ποδοσφαιρική) ζωή του Αλεξάντρ Κερζάκοφ γινόταν ταινία -όπως θα μπορούσε- θα ‘χε επίσης αγάπη.
Εξαιτίας της παράφορα ερωτικής σχέσης του με τα δίχτυα…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Εννιά τίτλοι (ανάμεσά τους πρωταθλήματα και Κύπελλο UEFA), 210 γκολ συνολικά σε 498 παιχνίδια, 88 απ’ αυτά με τη φανέλα της εθνικής και συμμετοχή σε δυο Μουντιάλ και ισάριθμα Euro είναι αριθμοί που προκαλούν ίλιγγο.
Σαν αυτόν ακριβώς που έπιασε τους φίλους της ΑΕΚ όταν ενημερώθηκαν (μέσω του ΣΠΟΡ FM 94,6) ότι ο Ρώσος επιθετικός συγκαταλέγεται στις περιπτώσεις που εξετάζει η ομάδα τους.
Διότι δε χρειάζεται υπενθύμιση των επιτευγμάτων του στη Ζενίτ την πενταετία 2001-2006 για να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Είναι περιττή η αναφορά της μεταγραφής του στη Σεβίλλη (με τη φανέλα της οποίας σήκωσε ευρωπαϊκή κούπα) για να συλλάβουν τις παραστάσεις του. Και γενικώς δε χρειάζεται η σημείωση ότι μιλάμε για τον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του ρωσικού πρωταθλήματος, ώστε να καταλάβουν την ποιότητά του.
Και δε χρειάζονται όλα αυτά, γιατί οι ίδιοι είχαν… προλάβει να τη συνειδητοποιήσουν από πολύ νωρίς. Από τότε που η Ευρώπη δεν είχε μυρίσει ακόμα το φυντάνι που «άνθιζε» στην παγωμένη Ρωσία. Κι από τότε που οδηγούσε μόνος του (με χατ-τρικ σε 20 λεπτά) τη Ζενίτ στο βαρύ 5-1 επί της ομάδας τους…
Δυστυχώς για την ΑΕΚ, όμως, αυτό το κρύο βράδυ της 21ης Οκτωβρίου του 2004 ήταν η πρώτη -αλλά όχι και η τελευταία- φορά που ο Κερζάκοφ την «πλήγωνε». Διότι στα παιχνίδια όπου τη συνάντησε ξανά για το UEFA της επόμενης σεζόν άφησε τον Αρσάβιν να κάνει τη δουλειά (μ’ εκείνο το 1-0 της ρεβάνς). Την επόμενη φορά, ωστόσο, που ξαναπήγε στο ΟΑΚΑ με τη Σεβίλλη -στο δεύτερο παιχνίδι των προκριματικών του Champions League το 2007- δεν παρέλειψε να καταθέσει πάλι τον… οβολό του στο 1-4.
Κάπως έτσι χτίστηκε μια περίεργη σχέση με την ΑΕΚ. Μια σχέση που -λες και η μοίρα το έκανε επίτηδες- ενισχύθηκε όταν ο… Μανόλο Χιμένεθ έγινε ουσιαστικά ο προπονητής που του τελείωνε την καριέρα στη Σεβίλλη το Φλεβάρη του 2008. Παύοντας το ευρωπαϊκό του όνειρο, αλλά όχι και την εκτελεστική του δεινότητα.
Γιατί η επιστροφή στην πατρίδα (πρώτα με τη Ντιναμό Μόσχας κι έπειτα στην αγαπημένη του Ζενίτ) δεν αποδείχθηκε και καταστροφική. Σε αντίθεση με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες -που τον έκαναν θύμα επενδυτικής απάτης και του αφαίρεσαν 8 εκατ. ευρώ από το λογαριασμό του το 2013- οι ποδοσφαιρικές παρέμεναν προσοδοφόρες.
Τουλάχιστον έτσι μοιάζει ο απολογισμός των 75 γκολ σε 166 παιχνίδια. Κι αν αυτός της περασμένης σεζόν δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακός (με 15 συμμετοχές και 3 τέρματα) αυτό δεν αλλάζει ότι ο Αλεξάντρ Κερζάκοφ παραμένει ένα «θωρηκτό» δύσκολα αντιμετωπίσιμο από ελληνικές άμυνες. Και μια ζωντανή απόδειξη ότι στο ποδόσφαιρο γίνεται να παίζεις «ρωσική ρουλέτα» και στο τέλος να… πεθαίνει πάντα ο αντίπαλος (τερματοφύλακας)!
