Δεκατέσσερα χρόνια χωρίς τον Ντράζεν

Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που το ευρωπαϊκό μπάσκετ έγινε φτωχότερο. Ήταν 7 Ιουνίου του 1993, όταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ένας από τους κορυφαίος παίκτες που ανέδειξε το ευρωπαϊκό μπάσκετ άφηνε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Η εθνική ομάδα της Κροατίας είχε αντιμετωπίσει την Πολωνία στο Βρότσλαβ για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και ο ίδιος προτίμησε αντί να ακολουθήσει την υπόλοιπη αποστολή με το αεροπλάνο, να αναχωρήσει οδικώς. Λέγεται πως φοβόταν τα αεροπλάνα και προτίμησε την ασφάλεια του αυτοκινήτου. Τι τραγική ειρωνεία όμως… Ο 29χρονος τότε σούπερ σταρ του ΝΒΑ βρήκε τραγικό θάνατο όταν ένα φορτηγό στην προσπάθειά του να αποφύγει τη σύγκρουση με άλλο όχημα πέρασε στην αντίθετη λωρίδα αυτοκινητοδρόμου του Μονάχου με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το Golf στο οποίο επέβαινε ο Κροάτης άσος. Η οδηγός του οχήματος, Κλάρα Ζαλάντσι, μοντέλο από τη Γερμανία και φίλη του Πέτροβιτς, καθώς επίσης και ένας ακόμη συνεπιβάτης, δεν αποκόμισαν παρά μόνο επιπόλαια τραύματα. Όχι όμως και ο Ντράζεν, ο οποίος κοιμόταν και δεν φορούσε ζώνη… Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικά στην Ελλάδα, αφού ο «Μότσαρτ» είχε συμφωνήσει σε όλα με τον Παύλο Γιαννακόπουλο για να μεταγραφεί στον Παναθηναϊκό εγκαταλείποντας το ΝΒΑ.

Τα πρώτα βήματα

Ο Ντράζεν Πέτροβιτς γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1964 στο Σίμπενικ της Κροατίας, γιος του Μαυροβούνιου Γιόβαν και της Κροάτισσας Μπισέρκα. Ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, Αλεξάνταρ, ήταν αυτός που έδειξε στο δρόμο της πορτοκαλί μπάλας στον μικρό Ντράζεν, που στα 13 του εντάχθηκε στις ακαδημίες της Σιμπένκα και μόλις δύο χρόνια μετά έγινε μέλος της πρώτης ομάδας, που στο μεταξύ είχε εξασφαλίσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Γρήγορα έγινε το αστέρι της ομάδας και την οδήγησε σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Κόρατς (1982, 1983), χάνοντας όμως και τις δύο φορές. Το 1983 με δύο δικές του βολές η Σιμπένκα επικράτησε της Μπόσνα Σαράγεβο στον τελικό του πρωταθλήματος, αλλά ο τίτλος αφαιρέθηκε από την ομάδα του την επομένη λόγω διαιτητικού σκανδάλου.

Το άλμα στην Τσιμπόνα

Μετά από έναν χρόνο στο στρατό, ακολούθησε το 1984 τον αδερφό του στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ. Στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο Γιουγκοσλαβίας, ενώ σημείωσε 39 πόντους στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που έγινε στην Ελλάδα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ντράζεν οδήγησε την Τσιμπόνα και την επόμενη χρονιά (1985/86) στο τριπλ κράουν, έχοντας 22 πόντους στον τελικό απέναντι στην Ζαλγκίρις Κάουνας του νεαρού τότε Αρβίντας Σαμπόνις. Ακολούθησε κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων το 1987, με τον Πέτροβιτς να έχει 22 πόντους στον τελικό κόντρα στην Σκαβολίνι, ενώ κατέκτησε επίσης ένα ακόμη Κύπελλο (1988).

Στη «βασίλισσα»

Το 1986 οι Νιού Τζέρσεϊ Νετς τον επέλεξαν στα ντραφτ, αλλά εκείνος προτίμησε να παραμείνει στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 1988 μετακόμισε στη Μαδρίτη και τη Ρεάλ. Η «βασίλισσα» μπορεί να έχασε το πρωτάθλημα από την Μπαρτσελόνα, ωστόσο κατέκτησε το Κύπελλο νικώντας στον τελικό τους Καταλανούς, αλλά και το Κύπελλο Κυπελλούχων, πετυχαίνοντας 62 πόντους (!) στον αξέχαστο τελικό του ΣΕΦ απέναντι στην Καζέρτα. Η Ευρώπη ήταν πολύ μικρή για να χωρέσει το ταλέντο του…

Τα κατάφερε και στο ΝΒΑ

Έτσι μετακόμισε στο ΝΒΑ και τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Η πρώτη του χρονιά στις ΗΠΑ δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Οι μόλις 7,6 πόντοι και τα 12,6 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα δεν άρεσαν στον Ντράζεν, που είχε συνηθίσει να είναι πρωταγωνιστής. Έτσι το 1991 πήγε στους Νετς ως μέρος μίας τριπλής ανταλλαγής και έδειξε την αξία του. Αύξησε το χρόνο συμμετοχής και βελτίωσε τα ποσοστά του, με 10,2 πόντους και 16,6 λεπτά κατά μέσο όρο, ενώ το 1992 αναδείχθηκε πιο βελτιωμένος παίκτης. Τα πράγματα ήταν ακόμη καλύτερα την επόμενη σεζόν, όταν έφτασε τους 20,6 πόντους σε 36,9 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, όντας ο γκαρντ με το υψηλότερο ποσοστό ευστοχίας στο ΝΒΑ (51%). Οι Νετς προκρίθηκαν για πρώτη φορά στα play-offs μετά το 1986. Τη σεζόν 1992/93 η ανοδική πορεία του ΝΒΑερ πια Ντράζεν συνεχίστηκε, με τον Κροάτη σταρ να έχει 22,3 πόντους ανά αγώνα. Αυτή έμελε να είναι όμως και η τελευταία χρονιά της καριέρας του, άφού λίγο πριν επιστρέψει στην Ευρώπη και ντυθεί στα πράσινα, η μοίρα είχε άλλα σχέδια για αυτόν.

Θρύλος για την πατρίδα του

Τα επιτεύγματά του όμως ήταν μεγάλα και σε εθνικό επίπεδο, τόσο με την πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, όσο και με την ανεξάρτητη Κροατία. Δύο αργυρά (1988, 1992) κι ένα χάλκινο (1984) μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα (1990) και μία τρίτη θέση σε Μουντομπάσκετ (1986), ένα Ευρωμπάσκετ (1989) και μία τρίτη θέση (1987) συμπληρώνουν το παλμαρέ του. Κοινώς... αξεπέραστος!

Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις…