Μία σημαντική διαφορά του Μίτσελ από το Ζαρντίμ είναι ότι ο Ισπανός, αντίθετα με τον Πορτογάλο, αποφεύγει να χρησιμοποιεί τους παίκτες του Ολυμπιακού σε άλλες θέσεις από αυτές που «κανονικά» παίζουν!
• Μην το βλέπετε ως…λεπτομέρεια. Θυμηθείτε πόσες φορές ο Ζαρντίμ έβαζε τον Φουστέρ σε θέση έξω δεξιά-σχεδόν πάντα. Θυμηθείτε ότι τον Γκρέκο συχνά-κι ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ- τον έβαζε έξω αριστερά. Ο δε Μασάντο τέσσερα στα πέντε παιχνίδια έπαιζε στα πλάγια της επίθεσης.
• Τώρα με το Μίτσελ δεν υπάρχουν αυτά. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ισπανός στα επόμενα έξι εφτά παιχνίδια που έχει ο Ολυμπιακός, αλλά στα δέκα που έχουμε ήδη δει, οι αποφάσεις του είναι ξεκάθαρες.
• Προτιμάει να παίζει στα άκρα της επίθεσης με τον Βλαχοδήμο η, τον Φετφατζίδη, παρά να χρησιμοποιεί μέσους στις θέσεις των ακραίων κυνηγών. Έτσι, με το Μίτσελ ο Μασάντο κι ο Γκρέκο κι ο Φουστέρ παίζουν στον άξονα. Αυτό που λέμε εσωτερικοί χαφ. Βέβαια, παίζει ο ένας από τους τρεις. Όχι κι οι τρεις. Ούτε καν οι δύο, παρά μόνο σε κάποια αλλαγή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
• Ο Μίτσελ επιλέγει ως πιο βασικούς μέσους τους Φέϊσα και Μανιάτη και τους πλαισιώνει με ένα από τα τρία αυτά παιδιά. Συνήθως τον Μασάντο και ενίοτε τον Γκρέκο, πλέον και τον Φουστέρ.
• Απλά, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα από ένα προπονητή. Δεν μπορεί εύκολα ένας προπονητής και να μην αλλάζει θέση στους παίκτες και να τους βάζει όλους στην ενδεκάδα. Ο Ισπανός είναι της άποψης ότι ο κάθε παίκτης πρέπει να παίζει στη θέση του κι όχι να προσπαθεί ο προπονητής να τους βολεύει σε διάφορες θέσεις μέσα στην ενδεκάδα, για να χωρέσουν όλοι. Αυτή είναι η λογική του κι έτσι πορεύεται.
• Θα είναι, πάντως, ενδιαφέρον αν θα αλλάξει τακτική στα επόμενα μεγάλα παιχνίδια, με τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον τελικό του κυπέλλου, λόγω δηλαδή ειδικών συνθηκών η, θα συνεχίσει απαρέγκλιτα στην γραμμή που έχει χαράξει πάνω σε αυτό το θέμα, από την πρώτη ημέρα που ήρθε στον Ολυμπιακό.
Κ. Νικολακόπουλος