• Για πρώτη ουσιαστικά φορά στο φετινό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός κέρδισε ένα εκτός έδρας παιχνίδι του με πάνω από ένα γκολ διαφορά! Εξαιρώ το 4-0 με την ΑΕΚ, διότι τότε έπαιζε με παίκτη παραπάνω από το 22 και έτσι μιλάμε για ένα ιδιαίτερο παιχνίδι.
• Για ποιο λόγο, όμως, ο Ολυμπιακός ενώ όλα τα άλλα διπλά του τα είχε κάνει στο γκολ, κέρδισε χθες 2-0 στην Ξάνθη μία ομάδα που σε ένα ολόκληρο γύρο πρωταθλήματος (!) δεν είχε ποτέ φάει πάνω από ένα γκολ σε παιχνίδι της;
• Πολύ απλά, γιατί τούτη τη φορά ο Ολυμπιακός όχι απλά προηγήθηκε, αλλά έπαιξε στο β’ ημίχρονο με στόχο ακριβώς να βάλει το δεύτερο γκολ κι όχι απλά για να κρατήσει το πρώτο.
• Αυτό το τελευταίο έκανε στα προηγούμενα παιχνίδια του και γι’ αυτό ως το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, όλα ήταν ανοιχτά κι ανά πάσα στιγμή κινδύνευε να ισοφαριστεί. Κι έπαιζε με τη φωτιά, οπότε αναπόφευκτα κάποιες φορές καίγονταν.
• Στην Ξάνθη ο Ολυμπιακός στο β’ ημίχρονο ναι μεν κοίταξε να είναι ασφαλής πίσω, όμως δεν έμεινε μόνο εκεί. Πέρασε πολλές καλές αντεπιθέσεις κι επιθέσεις, φτιάχνοντας ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Κι όταν φτιάχνεις τόσες ευκαιρίες, λογικό είναι να βάλεις και κάποιο γκολ. Το δεύτερο γκολ όντως ήρθε κι έτσι οι πρωταθλητές επιτέλους έκαναν ένα διπλό χωρίς άγχος και πίεση, μήπως στο τέλος στραβώσει το πράγμα και την πατήσουν.
• Κι αυτός ο τρόπος παιχνιδιού, πρέπει να είναι… μόνιμος για τον Ολυμπιακό. Να συνηθίσουν οι παίκτες του να ζητάνε και να κυνηγάνε πράγματα μέσα στο παιχνίδι κι όχι να στέκονται στο 1-0 και να παίζουν απλά για να το κρατήσουν, μήπως και ξεφύγουν από αυτό το κλασικό τους τα περισσότερα χρόνια, «παίζουμε τόσο, όσο να κερδίσουμε».
• Αυτό είναι το κλειδί για να ανοίγεις με πιο μεγάλη ευκολία τέτοια παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Μόνο που αυτός ο τρόπος παιχνιδιού θέλει τρέξιμο, θέλει αποφασιστικότητα, θέλει δράση, κίνηση. Όχι να είσαι αραχτός και λάιτ…