• Στην Τρίπολη αν μη τι άλλο είδαμε ένα πιο ζωντανό, πιο αγωνιστικό, πιο παθιασμένο, τέλος πάντων πιο aggressive Ολυμπιακό.
• Φυσικά έπαιξε μεγάλο ρόλο η παρουσία του Μίτσελ, που έκανε ντεμπούτο και αναμφίβολα οι παίκτες ήθελαν να του «δείξουν».
• Όπως ρόλο έπαιξε και η ανάγκη του Ολυμπιακού ως ομάδα να «αντιδράσει», μετά την ήττα μέσα στο Καραϊσκάκη από τον Ατρόμητο και την απώλεια του αήττητου. Δεύτερη κολλητά ήττα για τον Ολυμπιακό δε θα ήταν κι η πιο…ευχάριστη εξέλιξη, ειδικά στην «πρώτη» του καινούργιου προπονητή.
• Όμως έχω την αίσθηση, μάλλον τη βεβαιότητα, ότι στην Τρίπολη είδαμε ένα διαφορετικό Ολυμπιακό, ιδιαίτερα από πλευράς τρεξιμάτων και μαχητικότητας και θέλησης για καλό ποδόσφαιρο, και για ένα τρίτο πολύ σοβαρό λόγο.
• Η Ευρώπη φίλοι μου. Έρχεται η Ευρώπη πάλι για τον Ολυμπιακό κι αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλο κίνητρο για τους παίκτες. Ξέρουν οι παίκτες του Ολυμπιακού πως εντελώς άλλο πράγμα είναι ο ρυθμός κι οι απαιτήσεις γενικότερα ενός ευρωπαϊκού αγώνα κι εντελώς άλλο πράγμα οι απαιτήσεις ενός παιχνιδιού της ελληνικής Λίγκας.
• Και παραμονές του παιχνιδιού για το Γιουρόπα Λιγκ με μία ισπανική ομάδα, οι ερυθρόλευκοι συνειδητοποίησαν πως πρέπει να ετοιμαστούν ακριβώς για ένα ευρωπαϊκό ματς. Να τρέξουν, να δώσουν ένταση, να αποκτήσουν ένα ρυθμό. Διότι, πολύ απλά θα πήγαιναν στην Ισπανία με χαμηλό δείκτη αγωνιστικής ετοιμότητας.
• Τουλάχιστον τώρα έχουν κάνει ένα παιχνίδι…κανονικό. Με ένα αντίπαλο να τους ζορίζει και τους ίδιους τους παίκτες του Ολυμπιακού να είναι «μάχιμοι», να δίνουν πράγματα μέσα στο παιχνίδι κι όχι να κάνουν αυτό που έκαναν επί δύο ολόκληρους μήνες, όταν δηλαδή έπαιζαν «τόσο όσο χρειαζόταν» για να κερδίσουν. Και ούτε 5% παραπάνω…
• Σκεφθείτε, άλλωστε, πότε είδαμε τελευταία φορά καλό Ολυμπιακό στο ελληνικό πρωτάθλημα Το Νοέμβριο ήταν, στην Τούμπα. Τότε, που ήταν στις μάχες της Ευρώπης, του Τσάμπιονς Λιγκ…