Πίεση ψηλά κι όλα καλά!

Αγχος υπήρχε. Δεν υπήρχε πλέον το άλλοθι του Ζαρντίμ. Οι παίκτες του Ολυμπιακού μπήκαν στο γήπεδο αποφασισμένοι να δείξουν ότι μπορούν να παίξουν καλή μπάλα. Ο Αντώνης Νικοπολίδης δεν είχε και πολλά να πει. Τι άλλαξε; Επαναφορά στο περσινό σύστημα.

Για την ακρίβεια στη λογική παιχνιδιού. Δηλαδή πίεση ψηλά. Μια ομάδα που ως τώρα τη βλέπαμε να περιμένει τον αντίπαλο προς απογοήτευση του κόσμου της, την είδαμε να πρεσάρει για να μπλοκάρει τον αντίπαλο και να πάρει τη μπάλα στα πόδια της. Δεν ήταν ευκολη αποστολή αφού ο ΠΑΣ, παρά τις απουσίες του, ήταν πολύ καλά στημμένος και διαβασμένος. Καλά προπονημένοι οι παίκτες του Χριστόπουλου δεν κλείστηκαν με... πούλμαν στην περιοχή του Ταμπάση, αλλά διεκδίκησαν μέχρι τέλους ότι τους αναλογούσε στον αγώνα.

Οι γηπεδούχοι με ένα αμυντικό χαφ (Μανιάτη) και με Λεάντρο, Μασάντο στα έσω άκρα κυκλοφόρησαν καλά τη μπάλα και απέφυγαν τις γιόμες. Αν ο Τζεμπούρ ήταν πιο εύστοχος στην αρχή θα είχαν ανοίξει πιο άνετα το ματς. Ευτύχησαν στην τελευταία φάση του ημιχρόνου να σκοράρουν και αποβάλουν μέρος της πίεσης. Γλύτωσαν και το γκολ από τις κόντρες των Ιωαννίνων και όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους. Η παράσταση τελείωσε με το γκολ του Αμπντούν αν και οι Ηπειρώτες δεν κατέρρευσαν και στάθηκαν αξιοπρεπώς ως το τέλος.

Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πετύχει κι άλλα γκολ, όπως θα μπορούσε να είχε φάει. Το 2-0 δεν γεμίζει ενθουσιασμό καθώς όλοι περίμεναν να ξεσπάσει και διπλάσιο σκορ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΠΑΣ δεν είναι κακή ομάδα. Οσο σε τέτοια παιχνίδια δεν μπαίνει γρήγορο γκολ τόσο αυξάνεται το άγχος. Ο κόσμος δεν γκρίνιαξε ποτέ αφού ήξερε ότι η ομάδα του είχε γυρίσει σελίδα. Οι παίκτες λειτούργησαν σε καλό βαθμό αν και όπως είναι φυσιολογικό μετά από κάθε αλλαγή προπονητή υπάρχει πάντα ένταση και διάθεση για αποδείξεις. Φρέσκο δεν τον λες τον Ολυμπιακό.

Λείπει η σπιρτάδα, αλλά έδειξε σημάδια ανάκαμψης. Ο Μασάντο έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι στο πρωτάθλημα ενώ ο Πίνο αναδεικνύεται σε τοπ μεταγραφή. Αμπντούν και Τζεμπούρ παρά τα γκολ έδειξαν πως είναι ένα κλικ μακριά από τον καλό ρυθμό ενώ ο Γκρέκο έχει άριστη τακτική, παίρνει σωστές θέσεις, αλλά δεν είναι ο φαντεζί παίκτης.

Ο Χολέμπας προτίμησε τις ανόδους παρά να έχει καλές τοποθετήσεις ως μπακ κι αυτό θα μπορούσε να είχε κοστίσει. Η επιστροφή του Ιμπαγάσα δίνει την κάθετη πάσα που τόσο λείπει σε μια ομάδα που παίζει κόντρα στον εαυτό της. Οτι κι αν γίνει ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίζει. Οταν δεν το κάνει με εντυπωσιακό τρόπο τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι φυσιολογική ψυχολογική εξέλιξη για το περιβάλλον του να περιμένει γκολ και θέαμα. Δεν αρκεί η πρωτιά, το +13 και το αήττητο, αλλά χρειάζονται και τεσσάρες-πεντάρες σε κάθε ματς. Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι σε σούπερ φόρμα. Το αντίθετο. Με τις καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί ο πρωταθλητής ψάχνει το τέλειο και αυτό είναι κάτι που σε γεμίζει έξτρα πίεση. Θα ήθελε να ξεμπουκώσει κόντρα στα Γιάννινα, αλλά η μπάλα δεν σου κάνει πάντα τα χατήρια. Το θετικό για τους «ερυθρόλευκους» είναι ότι άλλαξαν τσιπάκι. Επιστροφή στα παλιά (τα περσινά δηλαδή) που και ξέρουν και μπορούν να αποδώσουν σωστά. Καλό βαθμό πήραν στην πρώτη - νέα- μέρα της περσινής... χρονιάς. Το ποιος θα έρθει τώρα προπονητής μάλλον έχει μικρή σημασία. Ο Νικοπολίδης ξέρει καλύτερα - αυτή τη στιγμή - τι χρειάζεται αυτός ο Ολυμπιακός. Τι θα γίνει του χρόνου είναι μια άλλη ιστορία...