Όσα γκολ δεν είχε χάσει… Όσους τραυματισμούς δεν είχε…

• Αυτό είναι που λέμε τυχερός μέσα στην ατυχία του. Αφού γλίτωσε σήμερα ο Φουστέρ το κάταγμα στο αριστερό του πόδι, πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα ίσα με το μπόϊ του.

• Είναι αυτό που λέμε η κακιά στιγμή. Κάνει μία προβολή με το δεξί πόδι και το αριστερό «κολλάει» στο χόρτο. Ποιο χόρτο, δηλαδή, στη λάσπη. Όσοι ήταν δίπλα του στην ώρα της προπόνησης και τον άκουσαν να σφαδάζει από τους πόνους, έπιασαν το κεφάλι τους, αφού σκέφτηκαν, «πάει, το έσπασε». Γιατί ξέρουν πως ο Δαυίδ δεν είναι κανένα παιδάκι, είναι θαρραλέος με τον πόνο.

• Αφού δεν του έσπασε το πόδι, πάλι καλά. Και πάλι καλά και για τον Ολυμπιακό, αφού ο Ισπανός θα έχανε σχεδόν όλη τη σεζόν, καθώς μίνιμουμ χρόνος επανόδου θα ήταν οι 2,5 μήνες. Ενώ τώρα λογικά μέσα Φλεβάρη το αργότερο θα είναι έτοιμος. Ίσως κι αρχές Φλεβάρη.

• Η καλή ημέρα, λέει, από την αρχή φαίνεται. Και τον Φουστέρ φέτος δεν τον πάει με τίποτα η σεζόν. Ξεκινάει την προετοιμασία με θλάση. Γυρίζει στο τελευταίο φιλικό και πάνω που βρίσκει τον εαυτό του παθαίνει και δεύτερη θλάση! Ευτυχώς λιγότερο σοβαρή.

• Κι όταν επιστρέφει κι από τη δεύτερη θλάση, αρχίζει και χάνει στα πιο κρίσιμα παιχνίδια, όσα γκολ δεν είχε χάσει μαζεμένα δύο χρόνια! Μόνο με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ είχε πέντε (!) χαμένες ευκαιρίες για να σκοράρει. Ένα γκολ να έβαζε στο ένα ματς κι ένα στο άλλο, πιθανότατα το πρωτάθλημα θα είχε ήδη τελειώσει, καθώς η διαφορά θα είχε φτάσει ήδη τους 15 πόντους από τον δεύτερο….

• Και τώρα, σήμερα, λίγο έλειψε να σπάσει το πόδι του! Όσους τραυματισμούς δεν είχε μαζεμένα τα δύο προηγούμενα χρόνια, τους έχει φέτος…

• Επειδή, όμως, πίσω από κάθε κακιά στιγμή, κρύβεται κι ένα πραγματικό δεδομένο: το γήπεδο που προπονείται αυτό τον καιρό η ομάδα στο Ρέντη, μόνο σε καλή κατάσταση δεν είναι, μετά τις βροχές και την κακοκαιρία του Δεκέμβρη. Και προπονείται σε αυτό το γήπεδο, γιατί στο άλλο, το καλό, πρέπει να γίνουν εργασίες συντήρησης, ώστε να παραμείνει σε πολύ καλή κατάσταση ο αγωνιστικός χώρος του.

• Δεν ήταν μόνο η κακιά στιγμή. Ήταν και το γήπεδο χάλια…

Κ. Νικολακόπουλος