* Με αυτά που γίνονται (και) αυτές τις ημέρες στον Παναθηναϊκό, σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο Νικοπολίδης για όσα έγραψε στο βιβλίο του αναφορικά με την πρώην ομάδα του.
* Για το πώς «κάνει πέρα» τα παιδιά της, το πώς βρίσκει άλλοθι μέσα από διάφορα «πράγματα», ακόμη και μέσα από τους ίδιους τους παίκτες της και γενικά πως φέρεται στους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα της κι έχουν υπηρετήσει το σύλλογο.
* Εγώ δεν ξέρω από Παναθηναϊκό και δεν δικαιούμαι για να ομιλώ. Αλλά ο Νικοπολίδης ξέρει πολύ καλά από Παναθηναϊκό.
* Όπως ξέρουν τώρα ο Βύντρα, ο Σπυρόπουλος, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Λέτο, ο Μπουμσόνγκ.
* Όπως κι ο Κατσουράνης κι ο Καραγκούνης. Κι ο Νίνης.
* Αλλά κι ο Γκέκας κι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.
* Τι να πει κι ο Μπασινάς. Κι ο Κωνσταντίνου. Ο Κυργιάκος. Ο Γεωργιάδης. Ο Γκούμας.
* Ρωτήστε και τον Μορίς.
* Και πόσους άλλους (θα) έχω ξεχάσει…
* Όλα αυτά τα παλιόπαιδα «κάτι» έκαναν. Σε βάρος του Παναθηναϊκού… «Κάπου» έφταιξαν.
* Οι (εκάστοτε) διοικούντες δεν έφταιξαν ποτέ όλα αυτά τα 17 χρόνια, στα οποία ο Παναθηναϊκός πήρε δύο πρωταθλήματα…
Κ. Νικολακόπουλος