Μόνο τον Αβραάμ να είχα!

Εγώ δεν θα σταθώ στους (καλούς) παίκτες που έφυγαν από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι. Τους Μέλμπεργκ, Μαρκάνο στην άμυνα, τους Ορμπάϊθ, Μακούν στα χαφ και τον Μιραλάς.

Θα σταθώ σε ένα που έμεινε, αλλά δυστυχώς ο Ολυμπιακός δεν τον έχει και δε θα τον έχει και για κάποιους μήνες ακόμη. Εννοώ φυσικά τον Αβραάμ. Αυτόν μόνο να είχε αυτός ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ, εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν αυτή την στιγμή είχε δύο ήττες στα δύο πρώτα παιχνίδια του στη διοργάνωση.

Με τον Αβραάμ και τον Κοντρέρας ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε ένα δίδυμο πολύ υψηλών προδιαγραφών, μία μίξη δύναμης+αποφασιστικότητας+αποτελεσματικότητας κι εμπειρίας+τεχνικής+κλάσης. Κρίμα που δεν το έχει αυτό το δίδυμο η ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί νομίζω ότι δύσκολα θα έχανε κι από τη Σάλκε κι από την Άρσεναλ, αν δει κανείς πως έχουν μπει τα γκολ και στα δύο παιχνίδια.

Εγώ δεν έχω κρύψει, πριν καν πάει στον Ολυμπιακό, πως τον Μανωλά τον πιστεύω πάρα πολύ. Αλλά είναι φως φανάρι πως το παιδί είναι ακόμη ανέτοιμο για τέτοιο επίπεδο. Από προσόντα άλλο τίποτα, όμως η εμπειρία αυτής της διοργάνωσης, που του λείπει, είναι άλλο πράγμα.

Από την άλλη, πως θα «βγει» ο Μανωλάς, εάν δεν παίξει, θα μου πείτε. Κι έτσι είναι. Αυτά έχουν οι νεαροί παίκτες. Τα έχουμε ξαναπεί. Τους πιστεύεις; Θέλεις να τους βγάλεις; Θα υπομείνεις από τα λάθη τους.

Μόνο που φέτος ήταν η ιδανική ευκαιρία να έπαιρνε ο Μανωλάς πολλά παιχνίδια στο πρωτάθλημα και να ήταν στην Ευρώπη ο Αβραάμ με τον Κοντρέρας. Διότι, πολύ απλά κι ο Ολυμπιακός θα ήταν πολύ πιο ασφαλής πίσω στα μεγάλα παιχνίδια του στο Τσάμπιονς Λιγκ κι ο Μανωλάς θα «αναπτύσσονταν» για να εξελίσσονταν πιο ομαλά στο εγγύς μέλλον ως ένας νέος Αβραάμ…

Κ. Νικολακόπουλος