Ναι, ο ένας μας ξινίζει κι ο άλλος μας βρομάει!

Εντάξει, κι εμένα μου αρέσει η ιστορία των μεταγραφών. Είναι γοητευτικό όλο αυτό το παιχνίδι. Μας κρατάει όλους σε μία αγωνία και μία εγρήγορση τουλάχιστον έξι μήνες τον χρόνο, όταν έχουμε να κάνουμε με τον Ολυμπιακό!

Αλλά ρε γαμώτι, μερικές φορές μου την δίνει ένα πράγμα: ότι όλα μας ξινίζουν κι όλα μας βρομάνε! Όλα, δηλαδή όλοι οι παίκτες, οι υποψήφιες μεταγραφές. Και εννοείται πως βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Γιατί πιάνω πολλές φορές και εμένα να μπαίνω σε αυτό το τρυπάκι. Όντως, ο ένας να μου ξινίζει κι ο άλλος να μου βρομάει.

Και φτάνουμε τελικά στο σημείο να είμαστε ευχαριστημένοι μόνο με παίκτες «καλής ηλικίας», «χωρίς προβλήματα τραυματισμών», από «καλά πρωταθλήματα» και ει δυνατόν «καλές ομάδες των καλών πρωταθλημάτων». Κοντολογίς που παίκτες που είτε έρχονται δύσκολα, ειδικά τώρα, στην ελληνική Λίγκα και που για να έρθουν, αν δεχθούν να έρθουν, χρειάζεται να χρυσοπληρωθούν.

Βεβαίως, λογικό είναι ο κόσμος να θέλει το καλύτερο. Κι όχι μόνο όσοι πληρώνουν τα ωραία τους τα λεφτά για να πάρουν (το όχι και φτηνό) διαρκείας η, το (όχι και φτηνό) εισιτήριο. Αλλά και γενικά όλοι οι φίλοι του Ολυμπιακού, που έχουν μάθει να είναι απαιτητικοί στις μεταγραφές «από ανέκαθεν» !(), που λέει και μία ψυχή. Εδώ χωρίς ισχυρή διοίκηση ήταν ανά εποχές κι έφερνε ο Ολυμπιακός Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Καραπιάλη κλπ.

Όμως, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Γιατί εδώ το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις… επιδημίας. Πραγματικά είμαστε σε μία… μόνιμη φάση που ο ένας μας ξινίζει κι ο άλλος μας βρομάει. Κι όμως, θα έπρεπε μετά από τόσα χρόνια που βλέπουμε μπάλα, να έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι μας ότι με τις μεταγραφές δεν βγάζεις εύκολα άκρη, πριν δεις με τα ίδια τα ματάκια σου ποιος είναι ο κάθε παίκτης, αν κολλάει με την ομάδα, την τακτική του προπονητή κι όλες αυτές τις τόσο σημαντικές «λεπτομέρειες».

Κι επειδή εγώ παίρνω παράδειγμα πάντοτε από τον εαυτό μου, δεν ξεχνάω την περίπτωση του Μιραλάς. Πριν τον πάρει ο Ολυμπιακός, έψαχνα να βρω στοιχεία γι΄ αυτόν, όπως κάνω σε κάθε μεταγραφή. Τον θυμόμουν, ασφαλώς, από το καλό παιχνίδι του στο Καραϊσκάκη, στο Ολυμπιακός-Σεντ Ετιέν 1-3, αλλά έκτοτε δεν τον είχα ξαναδεί, για να δω την εξέλιξή του και γενικότερα την κατάστασή του.

Είχα μπει λοιπόν στην «Equipe», που θεωρείται από τις πιο έγκυρες αθλητικές εφημερίδες παγκοσμίως, κι είχα δει τις επιδόσεις του Βέλγου με τη Σεντ Ετιέν στην τελευταία του σεζόν στο γαλλικό πρωτάθλημα πριν έρθει στην Ελλάδα. Διότι, πάνω απ΄ όλα μετράει τι έκανες στην τελευταία σεζόν. Είχα πραγματικά απογοητευθεί. Σε κάθε παιχνίδι, η «Equipe» είχε στο Μιραλάς τον χειρότερο βαθμό από τους παίκτες της Σεντ Ετιέν. Το παιδί είναι προφανές ότι δεν βλεπόταν. Είχε μηδέν γκολ και μηδέν ασίστ σε 23 εμφανίσεις!!! Και πολύ βασικός δεν ήταν και δεν ακουμπούσε την μπάλα όταν έπαιζε. Τα έγραψα κι εγώ στο σάϊτ του SPORT-FM και αν τα θυμόταν ο κόσμος μετά από λίγους μήνες που έβγαζε μάτια ο Κέβιν, θα έλεγε, «μα τι μας έλεγε ετούτος»!

Αντίθετα, το περασμένο καλοκαίρι, όταν όλοι οι Ολυμπιακοί ήταν έξαλλοι για τους Μαρκάνο και Ορμπάιθ που έφερνε ο Βαλβέρδε, εγώ είχα βγει και είχα γράψει, «περιμένετε να τους δείτε, γιατί είναι καλοί παίκτες». Και το έγραψα γιατί είχα κάτσει και είχα δει παιχνίδια τους στη Χετάφε και στην Αθλέτικ. Είχα άποψη, δηλαδή. Και πάλι όμως θα μπορούσαν οι ίδιοι αυτοί παίκτες εάν δεν είχαν την στήριξη του προπονητή, να μην είχαν πιάσει στον Ολυμπιακό.

Γι΄ αυτό και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ναι μεν να αναλύουμε τα δεδομένα του κάθε παίκτη, ώστε να ξέρουμε και τι μπορούμε να περιμένουμε, αλλά και να μην προτρέχουμε, γιατί πολύ απλά ένας παίκτης μπορεί να αποδώσει 6 με άριστα το 10 σε μία ομάδα και στην άλλη να αποδώσει 8. Αν εμένα μου αποδώσει 8, είμαι μια χαρά.

Ότι έχουν καθυστερήσει κάποιες σημαντικές μεταγραφές στον Ολυμπιακό, έχουν καθυστερήσει. Αυτό είναι άλλο κομμάτι, που έχει να κάνει και με την αλλαγή προπονητή και με την αναμονή της απόδοσης στα φιλικά κάποιων παικτών που ήδη είναι στο ρόστερ και, προφανέστατα, με ορισμένους λάθος υπολογισμούς.

Αλλά μην απογοητευόμαστε και μην ενθουσιαζόμαστε από την κάθε μεταγραφή η, το κάθε ναυάγιο μεταγραφής. ΟΚ, μερικά πράγματα φαίνονται από μακριά, όπως π.χ. ότι ο Ντιελνά δε θα ήταν κάποιος σούπερ αμυντικός. Όμως, στις περισσότερες φορές πρέπει να έχουμε υπομονή. Μπορεί να βγει ο Μανωλάς και να μην βγει ο Μασάδο! Αλλά μπορεί να βγει Μιραλάς κι ο Μασάδο, ο δε Μανωλάς να αποδειχθεί Βάλλας. Όλα μέσα είναι.

Κ. Νικολακόπουλος