Τα 6 γκολ των δύο φορ και το μεγάλο ρίσκο του 4-4-2

•Έγραφα τις προάλλες στην στήλη ότι θα ήταν μία καλή ιδέα να δούμε ένα 4-4-2 με δίδυμο Τζιμπούρ και Μήτρογλου στην επίθεση του Ολυμπιακού. Όντως ο Ζαρντίμ το έκανε αυτό στο φιλικό με τη Μάλαγα, όπως όλοι είδαμε.

• Κι αν μη τι άλλο η…αποδοτικότητα επιθετικά αυτού του 4-4-2 ήταν… αξιοσημείωτη! Από αυτή τη συνύπαρξη είδαμε δύο γκολ του Μήτρογλου (με ισάριθμα πετάγματά του στο πρώτο δοκάρι σε σέντρες από τα πλάγια-κίνηση φανερά δουλεμένη στην προπόνηση, αν θυμηθούμε ότι και στο α΄ ημίχρονο είχε ανάλογο ξεπέταγμα ο Μήτρογλου στο πρώτο δοκάρι από σέντρα του Αμπντούν, απλά τότε τον πρόλαβε με σωτήρια προβολή ο Ισπανός στόπερ), είχαμε μία ασίστ του Μήτρογλου στη φάση με το δοκάρι του Λυκογιάννη και τρεις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες του Τζιμπούρ (την τρίτη ως επιθετικό δίδυμο με τον Πάντελιτς). Συνολικά, δηλαδή, έξι φάσεις γκολ (η, μισό γκολ!)! Μάλιστα, η φάση του 2-1 του Μήτρογλου ξεκίνησε από πολύ καλή «πρώτη πάσα» του Τζιμπούρ προς τον Αμπντούν.

• Αυτή, όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος, η καλή πλευρά του 4-4-2. Αν θέλουμε, όμως, να δούμε και την άλλη πλευρά του 4-4-2, την κακή, πρέπει να δεχθούμε ότι ο Ολυμπιακός παίζοντας τόσο επιθετικά (με μόνο Φέϊσα, Μανιάτη στο κέντρο κι επίθεση με Αμπντούν, Τζιμπούρ, Μήτρογλου, Λυκογιάννη και ακόμη περισσότερο στο τέλος μόνο με Φέϊσα, Ιμπαγάσα στο κέντρο και Βλαχοδήμο, Πάντελιτς, Τζιμπούρ και Λυκογιάννη στην επίθεση), παρουσίασε μεγάλα κενά στην άμυνα. Και δεν είναι μόνο ότι έφαγε σε αυτό το διάστημα τρία γκολ (το ένα ακυρώθηκε σε φάση πολύ οριακή), αλλά έφαγε και ουκ ολίγες ακόμη φάσεις. Πολύ περισσότερες συνολικά απ΄ ότι στο α΄ ημίχρονο, όταν όμως με το πιο συντηρητικό 4-3-3, έβγαλε κι ο ίδιος πολύ λιγότερες φάσεις.

• Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά, ότι αποτελεί μεγάλο ρίσκο να παίζεις 4-4-2 κόντρα σε ομάδες επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, όπως η Μάλαγα. Εκτός πια κι αν τον έχεις δουλέψει τόσο καλά αυτό τον τρόπο παιχνιδιού, που μπορείς να το παίξεις χωρίς να ρισκάρεις τόσο πολύ, όσο ρίσκαρε προχθές ο Ολυμπιακός. Αλλά εδώ χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη πίεση μπροστά από τα δύο σέντερ φορ, αλλά και πολύ μεγαλύτερες βοήθειες των ακραίων κυνηγών στο κέντρο-και να συγκλίνουν ώστε να μη μένει η ομάδα στον άξονα μόνο με δύο παίκτες, όταν ο αντίπαλος έχει σχεδόν πάντα τρεις.

• Κατά τα άλλα, σίγουρα άρεσε σε όλους ότι ο Ολυμπιακός όπως με τη Νιούκαστλ (1-1 από 0-1) και τη Βίλεμ (3-2 από 1-2), έτσι και αυτή τη φορά γύρισε ένα εις βάρος του παιχνίδι (3-1 από 0-1). Αν μη τι άλλο δείχνει μία ποιότητα κι ένα χαρακτήρα ως ομάδα. Από την άλλη, όντως, δημιουργούνται ερωτηματικά πρώτον γιατί σε τέταρτο φιλικό (τα προηγούμενα με Σπαρτάκ, Μπράγκα, Βίλεμ) ο Ολυμπιακός επιτρέπει στον αντίπαλό του δημιουργία τόσων πολλών φάσεων και δεύτερον γιατί και με την Σπαρτάκ και με τη Μάλαγα ισοφαρίστηκε στα τελευταία λεπτά. Πάντως, παραμένει στα συν ότι τουλάχιστον δεν έχει χάσει κανένα δύσκολο φιλικό (Σπαρτάκ, Μπράγκα, Νιούκαστλ, Μάλαγα) κι έχει κερδίσει όλα τα υπόλοιπα (Αλάνια, Φαρένσε, Βίλεμ).

• Διότι βεβαίως και δεν μετράνε τα αποτελέσματα στα φιλικά, αλλά βοηθάνε στην καλή ψυχολογία μίας ομάδας.
Κ. Νικολακόπουλος