Η ομοιότητα κι η διαφορά με τον Ολυμπιακό του 1999

Κακά τα ψέματα, η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του Ολυμπιακού γοητεύονται με την ιδέα της ελληνοποίησης της ομάδας, έτσι όπως εξελίσσεται μέσα από την καλοκαιρινή μεταγραφική δραστηριότητα του συλλόγου.

• Πόσοι Ολυμπιακοί δεν φαντάζονται μία ενδεκάδα στην οποία να είναι μέσα όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους Τοροσίδη, Αβραάμ, Παπάζογλου, Μανωλά, Σιόβα, Ζαραδούκα, Ποτουρίδη, Μανιάτη, Τάτο, Φετφατζίδη, Μήτρογλου, Βλαχοδήμο; Βάζοντας μέσα και Μιραλάς, Φέϊσα, το Μέγερι η, τον Κάρολ κι άντε ένα ακόμη ξένο;

• Ήδη, μάλιστα, ακούγεται-υπενθυμίζεται κι από επίσημα χείλη, ότι την καλύτερή του σεζόν στην σύγχρονη ιστορία του την είχε κάνει το 1999 με σχεδόν αμιγώς ελληνική ενδεκάδα. Τότε που πήρε περίπατο το πρωτάθλημα (μετατρέποντας, εκτός των άλλων, σε 4-2 το 0-2 υπέρ του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ), έκανε το νταμπλ με το 2-0 επί του ΠΑΟ στον τελικό του κυπέλλου (με 10 παίκτες από το 25, λόγω αποβολής του Αμανατίδη από το Δούρο) και έφτασε μία ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όταν είχε αποκλειστεί στο 85΄του β’ προημιτελικού από τη Γιουβέντους.

• Πράγματι, εκείνη η ομάδα είχε Ελευθερόπουλο, Μαυρογενίδη, Ανατολάκη, Καραταϊδη, Γεωργάτο, Αμανατίδη, Πουρσανίδη, Καραπιάλη, Γιαννακόπουλο, Αλεξανδρή και με ξένους τον Τζόρτζεβιτς και τον Γκόγκιτς, δηλαδή ένα που έγινε Έλληνας κι ένα που είχε γίνει Κύπριος!

• Μόνο που πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Και να θυμηθούμε και την άλλη μισή αλήθεια εκείνης της όντως εκπληκτικής ομάδας: πολύ απλά ότι ήταν δουλεμένη επί μία τριετία από τον ίδιο προπονητή και δη ένα μάστορα σε τέτοια δουλειά, τον Μπάγεβιτς.

• Πως μεταφράζεται όλο αυτό το πράγμα, μεταφέροντάς το στη σημερινή εποχή κι ομάδα; Πολύ απλά, ότι χρειάζεται υπομονή από τον κόσμο για να δούμε αν μπορεί, που λογικά μπορεί, να φέρει καρπούς η νέα προσπάθεια ελληνοποίησης του Ολυμπιακού…

Κ. Νικολακόπουλος