Μας έφαγαν οι γκολκίπερ

• Δυστυχώς έσπασαν τη χειρότερη στιγμή όλα τα ρεκόρ του Σηφάκη, για τα οποία έγραφα χθες στην στήλη. Κι όχι απλά έχασε για πρώτη φορά η εθνική με τον ίδιο κάτω από τα δοκάρια, όχι απλά δέχθηκε ο ίδιος για πρώτη φορά πάνω από ένα γκολ σε ένα παιχνίδι της ομάδας μας, αλλά έφαγε τέσσερα γκολ μαζί, ενώ σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια του (15 τον αριθμό) είχε παθητικό όλα κι όλα πέντε γκολάκια!

• Πάνω απ΄ όλα, όμως, ο Σηφάκης ήταν χθες, την πιο κρίσιμη ώρα δηλαδή, ένας τερματοφύλακας που πολύ απλά δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη στην άμυνά του. Η κίνησή του στο τρίτο γκολ, μας θύμισε έξοδο Μεσολογγίου, βγαλμένη από άλλα επίπεδα αγώνων, κι όχι τελικής φάσης ΓΙΟΥΡΟ, ενώ και στο πρώτο γκολ φάνηκε να μην έχει την καλύτερη αντίδραση. Η δε αδυναμία του να μπλοκάρει μία φορά την μπάλα, έστω μία σε ολόκληρο το ματς, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

• Δυστυχώς η εθνική μας σε αυτό το ΓΙΟΥΡΟ δεν είχε γκολκίπερ. Δεν είχε ένα τερματοφύλακα με μία σταθερή απόδοση. Ο Σηφάκης έδειξε με τη Ρωσία ότι θα έλυνε το πρόβλημα, όμως από τα πάνω πήγε αμέσως στα κάτω χθες. Ο δε Χαλκιάς σχεδόν σε καμία στιγμή δεν έδινε εμπιστοσύνη.

• Αποδείχθηκε πως είχαμε δίκιο, γι΄ αυτό που όλοι μας φοβόμασταν πριν τη διοργάνωση, ότι δηλαδή η εθνική θα είχε πρόβλημα γκολκίπερ, τόσο λόγω των επιλογών του Σάντος, όσο και λόγω γενικότερης έλλειψης «σίγουρου» τερματοφύλακα.

• Και δεν είναι τυχαίο ότι τελικά η Ελλάδα κάηκε από το υποτίθεται δυνατό σημείο της, την άμυνα. Τέσσερα γκολ από τους Γερμανούς, δύο από τους Τσέχους, ένα από τους Πολωνούς. Δεν είναι τυχαίο ότι στο μοναδικό παιχνίδι που κρατήσαμε πίσω το μηδέν, πήραμε και τη μοναδική νίκη (1-0 τη Ρωσία).

• Επιθετικά η εθνική μας είχε μία αξιοπρέπεια, αφού σκόραρε σε όλα τα παιχνίδια, έστω από μία φορά-και με το πέναλτι του Σαλπιγγίδη πέτυχε έστω στο φινάλε για πρώτο ματς πάνω από ένα γκολ.

Κ. Νικολακόπουλος