Η γκίνια του Μιραλάς, η χημεία του Αβραάμ και τα 5 δώρα

Μου έρχονται κάποια πράγματα σκόρπια μετά το Ολυμπιακός-Μέταλιστ, που για να είμαι ειλικρινής δε μου φεύγει από το μυαλό…

Άντε να μην είσαι προληπτικός. 12 φορές στην ευρωπαϊκή ιστορία του ο Ολυμπιακός είχε πάρει αποτέλεσμα σε πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι του, σε φάση νοκ άουτ αγώνων. Και τις 12 είχε προκριθεί στη ρεβάνς στο γήπεδό του. Η 13η ήταν με τη Μέταλιστ. Γκαντεμιά!

Κι ο Μιραλάς είχε και γκίνια ρε παιδί μου. Ο μοναδικός παίκτης που έπαιξε και στα δέκα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού και δεν του έκατσε ένα γκολ. Ακόμη και προχθές, δεν είχε ρέντα. Η φάση με τη σέντρα σουτ που κάνει στο δοκάρι, στα πρώτα λεπτά…

Θα ήταν το πιο ωραίο γκολ του Ολυμπιακού φέτος στην Ευρώπη: Έξοχο διώξιμο του Μαρκάνο έξω από την περιοχή του Μέγερι και εναλλαγή μπάλας με απίστευτη ταχύτητα από τα πόδια των Μανιάτη, Ιμπαγάσα, μανιάτη, Μιραλάς, Ιμπαγάσα, Μανιάτη, Φουστέρ, με την έξοχη ασίστ του Φουστέρ στον Τζιμπούρ, που άνοιξε το κοντρόλ κι έχασε το γκολ.

Ο Αβραάμ με το Μαρκάνο ακόμη δεν καλή χημεία. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε αυτό που έγραφα. Σε όσα λίγο δύσκολα παιχνίδια είχαν παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός είχε φάει πολλά γκολ: δύο στο Παγκρήτιο από τον Εργοτέλη, δύο στην Τρίπολη από τον Αστέρα κι ένα σε ένα ημίχρονο στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ. Πέντε γκολ σε 2,5 ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι πολλά. Κι άλλα δύο τώρα στο μοναδικό ευρωπαϊκό στο οποίο έπαιξαν μαζί.

Διέκρινα λάθος ότι ο Τοροσίδης άφηνε συχνά τη θέση του στο α΄ ημίχρονο κι έβρισκαν δίοδο από εκεί οι Ουκρανοί; Έτρεχε συνεχώς να καλύψει ο Αβραάμ…

Εκεί που δεν υπάρχει αμφιβολία είναι στα πολύ χοντρά ατομικά λάθη παικτών του Ολυμπιακού στο β΄ ημίχρονο, προφανώς από έλλειψη καθαρού μυαλού, λόγω του άγχους και της κόπωσης. Το ξεκίνησε ο Ορμπάϊθ, δύο φορές, το συνέχισε ο Χολέμπας, μία φορά, αλλά το πράγμα χειροτέρεψε: Από λάθος του Αβραάμ-ενώ αρχικά είχε πάρει την ταυτότητα του Βραζιλιάνου-η πρώτη καλή ευκαιρία της Μέταλιστ (63, Τάϊσον). Από λάθος Τοροσίδη (υπερβολή στην ντρίμπλα) το δοκάρι του Μπλάνκο στο 71. Από λάθος του Μοντέστο (χέρι χωρίς κανένα λόγο) το πέναλτι. Από λάθος του Μέγερι (έξοδος-ανέκδοτο) το 1-1. Από κακές τοποθετήσεις των Τζιμπούρ και Τοροσίδη (στο πρώτο δοκάρι) και του Μέγερι στη συνέχεια το 1-2. Που καταλήγουμε; Όλες-και οι πέντε-οι φάσεις οι καλές της Μέταλιστ ήταν «δώρα».

Ο δεξιός μπακ Βιγιάγκρα έφευγε «δεκάδες» φορές από δεξιά. Και στο α΄ ημίχρονο είχε βρεθεί σε πλεονεκτική θέση μία φορά, αλλά αστόχησε. Στη φάση του 1-1 ο Φουστέρ, που ήταν στη φάση ο παίκτης του, τον «έχασε» εντελώς.

Διαιτησία; Για να είμαι δίκαιος, πέραν του λάθους του επόπτη στο ξεκίνημα της φάσης του 1-2, αυτό που είδα από το Ρουμάνο ρέφερι είναι ότι σφύραγε ανάλογα με το πώς πήγαινε το παιχνίδι. Έπαιζε καλά στο α΄ ο Ολυμπιακός; Σφύριζε καλά Ολυμπιακό. Έπαιζε καλά στο β΄ η Μέταλιστ; Σφύριζε καλά Μέταλιστ. Δηλαδή, όσο έπαιζες καλά, δεν σε αδίκησε. Σε αδίκησε όταν σε βρήκε μπόσικο.

Κ. Νικολακόπουλος