Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει μία υπέρβαση αν θέλει να διακριθεί στο Γιουρόπα Λιγκ.
Όπως, δηλαδή, έχει κάνει κατά καιρούς υπερβάσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, είτε με διπλά, είτε με 100% αξιοποίηση του παράγοντα έδρα, έτσι πρέπει τώρα να κάνει κάτι για το οποίο δεν… φημίζεται κιόλας στην Ευρώπη.
Γιατί διαχρονικά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα με τα νοκ άουτ παιχνίδια. Κι αυτό το πρόβλημά του καλείται να το ξεπεράσει αρχής γενομένης από τα διπλά ματς με τη Ρούμπιν του Καζάν.
Ο δε Φλεβάρης είναι ένας μήνας που εδώ και χρόνια είναι… κουτσοφλέβαρος για τον Ολυμπιακό. Να σας θυμίσω τους αποκλεισμούς από Μπορντό και Τσέλσι στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ (με 0-1 και 0-0 τα πρώτα ματς στο Φάληρο) κι ακόμη χειρότερα τον αποκλεισμό από τη Σεντ Ετιέν στο τότε ΟΥΕΦΑ (με 1-3 πρώτο ματς στο Φάληρο). Μόνη χαρά ήταν η πρόκριση επί της Σοσό, με τις δύο μάλιστα νίκες 1-0.
Και το άσχημο είναι ότι πανάθεμά τον κουτσοφλέβαρος είναι και για το Βαλβέρδε στα κύπελλα Ευρώπης. Δεν ήταν μόνο ο αποκλεισμός με τον Ολυμπιακό από τη Σεντ Ετιέν. Και με την Αθλέτικ Μπιλμπάο έχει αποκλειστεί (από την Αούστρια) και με την Βιγιαρεάλ (από τη Βόλφσμπουργκ).
Όπως ο Ολυμπιακός έχει μία επιτυχία, εκείνη με τη Σοσό, έτσι κι ο Βαλβέρδε έχει μία επιτυχία Φλεβάρη μήνα, την πρόκριση επί της ιταλικής Λιβόρνο με την Εσπανιόλ. Τότε που όμως πήγε στον τελικό του ΟΥΕΦΑ.
Άντε να δούμε μήπως σπάσει ο Ολυμπιακός κι αυτό το σύνδρομο με τα νοκ άουτ κωλοπαίχνιδα…
Κ. Νικολακόπουλος