Πολύ το γούσταρα αυτό που έκανε ο Τζεμπούρ

Για να είμαι ειλικρινής, εγώ πολύ το γούσταρα αυτό που έκανε ο Τζεμπούρ στη φάση της αποβολής του Ρουμάνου του ΠΑΟΚ.

Στο 67 του τη ρίχνει του Μιραλάς ο Γκαρσία. Κίτρινη.

Στο 73 του τη ρίχνει του Μιραλάς ο Φωτάκης. Κίτρινη.

Στο 75 του τη ρίχνει του Μιραλάς ο Λάζαρ. Άντε να του έβγαζε πάλι κίτρινη ο διαιτητής, αφού φαινόταν ότι ο άνθρωπος δεν ήθελε να αποβάλλει παίκτη.

Μέσα σε οκτώ λεπτά τρία βρόμικα χτυπήματα σε ένα παίκτη; Πάει πολύ ρε αδελφέ.

Κι ο Τζεμπούρ δικαιολογημένα εξανέστη. Με αυτά τα οποία τράβαγε ο συμπαίκτης του. Διότι, κατά κάποιο τρόπο, το συμπαίκτη του υπερασπίστηκε. Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό που έκανε ο Αλγερινός. Το γούσταρα.

Γιατί, εκτός των άλλων, δεν ξεπέρασε κανένα όριο. Δεν πήγε να χτυπήσει αντίπαλο ο Τζεμπούρ. Ούτε χτύπησε. Τι έπρεπε να κάνει, δηλαδή; Να κάθεται να βλέπει να χτυπάνε τον συμπαίκτη του, επειδή οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν… «εκνευριστεί»;

Με τον Παναθηναϊκό γιατί δεν εκνευρίζονταν όταν έτρωγαν τρία γκολάκια μέσα στην Τούμπα τις προάλλες, εκ των οποίων τα δύο από φάουλ που τα… κοίταζε ο Χαλκιάς;

Απλά ο Τζεμπούρ κι ο κάθε Τζεμπούρ θα πρέπει να προσέχει, για να μην ξεφεύγει από το όριο. Δεν μπορεί, όμως, οι άλλοι να ρίχνουν ξύλο κι εσύ να κάθεσαι να κοιτάς. Αν μη τι άλλο διαμαρτύρεσαι. Τέλος πάντων, αυτή η… πονεμένη συναδελφικότητα μεταξύ των ποδοσφαιριστών, που πήγε; Βαράμε ένα παίκτη στην ψύχρα κι ό,τι γίνει; Για να το παίξουμε ΠΑΟΚάρχες;

Κ. Νικολακόπουλος