Μια του Κούπερ, δυο του Κόντη, τρεις του κλέφτη...

Την προηγούμενη φορά που ο Ηρακλής είχε νικήσει στο Χαριλάου, ο Αρης είχε... αποδοιμήσει στη Β' Εθνική. Σημειολογικά, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να συζητήσει για το ενδεχόμενο μιας νέας ιστορικής υποχώρησης του Άρη, στο αμέσως κατώτερο εθνικό πρωτάθλημα, αλλά, δεν είναι αυτό η μεγαλύτερη αποτυχία για τους κίτρινους. Κι όμως δεν είναι.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει στην περίπτωση του φετινού Άρη είναι συναφές, ενδιαφέρον έως και συναρπαστικό και αφορά τα λάθη που τον οδήγησαν σε θέσεις που το οξυγόνο είναι λιγοστό και πολύτιμο.

Καταρχάς, το αν υπάρχει πλέον ορατός ο κίνδυνος για νέο υποβιβασμό, αν τυχόν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, χωρίς να φτάνει σε νίκη, μοιάζει με μια ακόμη ανοησία, αλλά, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ας το θεωρήσουμε ως επείγουσα κλήση για άμεση βοήθεια... Ας καλέσουμε για καλό και για κακό το... πρώτων βοηθειών για την παραμονή.

Τι ήταν αυτό που έφερε την ομάδα στο σημείο «μηδέν» και για να ακριβολογούμαι, σε ένα ακόμη πιο κρίσιμο σημείο;
Ο Γιάννης Κόντης συγκεντρώνει τα πυρά των οπαδών που αναζητώντας τον πρώτο τους -και εύκολο- στόχο, έβαλαν κατά του εκτελεστικού διευθυντή και ενδεχομένως υπεύθυνου για τη σύνθεση της φετινής ομάδας και... αρκετών προηγούμενων.

Δεν είναι προφανώς αυτός ο κύριος υπεύθυνος. Προς Θεού.

Όποιος επιμένει στον Κόντη, εθελοτυφλεί.

Υπάρχουν όλοι αυτοί που, ενώ σε πολλές προηγούμενες περιπτώσεις τον αφόρισαν, τελικά τον στήριξαν και τον διατήρησαν στο πόστο του.

Αν λοιπόν δεχθούμε, σώνει και καλά, ότι ο Κόντης είναι η αιτία του κακού, υπάρχουν όλοι αυτοί που τον επέλεξαν, τον στήριξαν, τον επανατοποθέτησαν στην ίδια θέση και του παρέδωσαν τα κλειδιά της ομάδας για να δημιουργήσει. Τι ακριβώς;

Αν θέλουμε να κοιτάξουμε στον φετινό Άρη, μια ομάδα με θαυμαστή πορεία στην Ευρώπη και καταστροφική στην Ελλάδα.

Ο ίδιος δε, αν και έχει βρεθεί στην ίδια μοίρα, να θεωρείται βασικός υπεύθυνος για τα δεινά της ομάδας με αποτέλεσμα να αποκαθηλώνεται από την κερκίδα και από διοικούντες, δεν έκανε ποτέ πίσω, δεν παραιτήθηκε.

Ίσως να μην αποτελεί μέρος της επαγγελματικής του νοοτροπίας να τα παρατά παρά την ασφυκτική πίεση των Αρειανών.
Ίσως να νοιώθει υποχρέωση να παραμένει στα δύσκολα για να αποδείξει ότι είναι περισσότερο χρήσιμος σε προσπάθεια ανάκαμψης.

Ο Κόντης είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για τον Άρη.

Αν ήμουν ο πρόεδρος του Άρη, θεσμικό πρόσωπο για τον ποδοσφαιρικό Άρη, θα ανισηχούσα που ο κόσμος στρέφεται μόνιμα εναντίον του εκτελεστικού διευθυντή και εγώ δεν φαίνεται να μετράω ιδιαίτερα...

Ο Θανάσης Αθανασιάδης, μαζί με μερικούς ακόμη της διοίκησης, φαίνεται ότι ανέπτυξαν τις ίδιες στενές σχέσεις με τον Γιάννη Κόντη και τώρα, δεν αποκλείεται να κρύβονται πίσω του για να γλιτώσουν από την επίθεση των οπαδών.

Πέρα βέβαια από την επίθεση των οπαδών, που αντέδρασαν σπασμωδικά βρίζοντας παίκτες, κυρίως τον Κόντη και σε δεύτερο πλάνο τη διοίκηση, υπάρχει η ομάδα. Και αναφέρομαι στο σύνολο των ποδοσφαιριστών που φαίνεται ότι δεν σέβονται σε κανένα σημείο την ευρωπαϊκή τους πορεία. Συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για μερικούς... χαραμοφάηδες, που απολαμβάνουν υψηλών αποδοχών και δεν έχουν σκοπό να δικαιολογήσουν την παρουσία τους και τα συμβόλαιά τους.

Τέλος, επειδή δεν έχω σκοπό να παρεκλλίνω από την αρχική μου τοποθέτηση και επιμένω ότι ο Αρης δεν θα διέφερε σε πολλά αν τυχόν είχε στον πάγκο τον Κούπερ, ακόμη κι αν έχει φτάσει στο σημείο που συζητείται η παραμονή του, θα προσθέσω αυτό που είπε ο Μιχαλήτσος, μετά το τέλος του αγώνα. Αποκάλυψε ότι ο Κούπερ εκτιμούσε ότι ο Άρης δεν έχει δυνατότητες να φτάσει στα πλέι-οφ, ενώ βρισκόταν ένα βαθμό πίσω από τις προνομιούσες θέσεις κι αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, ενισχύει την εκτίμηση ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πίστεψε ποτέ σε κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά μας παρουσιάζει με τον Μιχαλήτσο.

Συμπερασματικά, είτε Κούπερ, είτε Μιχαλήτσος, μια από τα ίδια θα ήταν ο Άρης κι η δυναμική του καθορίζεται από τους ποδοσφαιριστές του.