• Σε ποιόν άρεσε ο Ολυμπιακός χθες στην Καβάλα, ειδικά στο μεγαλύτερο διάστημα του β΄ ημιχρόνου; Σε κανένα, φυσικά. Όλοι προτιμάμε να βλέπουμε τον Ολυμπιακό του α΄ ημιχρόνου στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Η, τον Ολυμπιακό του διαστήματος 45-75 στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Η, τον Ολυμπιακό του διαστήματος 25-65 στο παιχνίδι με τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο. Έτσι δεν είναι;
• Μόνο που τα συγκεκριμένα εκτός έδρας παιχνίδια, δεν τα μνημονεύω τυχαία. Ναι, σωστά. Τα έχασε και τα τρία ο Ολυμπιακός. Μάλιστα, ήταν και τα τρία παιχνίδια, στα οποία έπρεπε να είχε εννιά πόντους. Εννιά! Και δεν πήρε ούτε έναν!!! Με τον Ηρακλή προηγούνταν έως το 78. Με τον Παναθηναϊκό προηγούνταν έως το 56. Με την ΑΕΚ το αποτέλεσμα ήταν 0-0 έως το 90 κι ο Ολυμπιακός νωρίτερα είχε χάσει πέναλτι.
• Συγνώμη, αλλά όταν έχω πάθει τέτοιο τριπλό καζίκι εκτός έδρας και πηγαίνω να παίξω στην Καβάλα, από την οποία δεν έχει περάσει κανείς από τους τρεις μεγάλους μέσα σε μία διετία (τρεις ισοπαλίες και δύο νίκες της γηπεδούχου ομάδας σε πέντε παιχνίδια), τότε δεν έχω την πολυτέλεια για τίποτα άλλο από το πώς θα πάρω το τρίποντο, με κάθε τρόπο. Γιατί πολύ απλά θα μείνω πίσω από τον Παναθηναϊκό.
• Και το να μείνεις πίσω από αυτόν τον φετινό Παναθηναϊκό, που αγκομαχάει να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο, σε οποιαδήποτε έδρα, είναι πολύ μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να ακολουθήσω στην Καβάλα το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», για να κρατήσω ένα τρίποντο, που στο κάτω κάτω το άξιζα και το πήρα καθαρά.
Κ. Νικολακόπουλος