Αν ήταν «Καβάλα και Κοπεγχάγη», θα τον είχε στείλει αδιάβαστο

Εάν είχαν αναλύσει καλά τον φετινό Παναθηναϊκό ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, θα είχαν καταλάβει ένα πράγμα: πως όταν του βάλεις ένα γκολ του Παναθηναϊκού, μπορείς εύκολα να τον (απο)τελειώσεις. Απλά χρειάζεται μετά το δικό σου γκολ να συνεχίσεις επιθετικά για να του βάλεις και δεύτερο γκολ, δίνοντας του το ενδεχομένως και τελικό χτύπημα.

Και δεν χρειάζεται πολλή ώρα για να το πετύχεις. Η Καβάλα, στο γήπεδό της, μέσα σε τέσσερα λεπτά, από το 30 έως το 33, έβαλε δύο γκολ στον Παναθηναϊκό και μετέτρεψε το εις βάρος της 0-1 σε υπέρ της 2-1. Η Κοπεγχάγη μέσα στο ΟΑΚΑ χρειάστηκε εννιά λεπτά (28-37) για να κάνει το 0-2 στο Τσάμπιονς Λιγκ και να υποχρεώσει τον Παναθηναϊκό σε εντός έδρας ήττα στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Ολυμπιακός έβαλε το δικό του γκολ στο ΟΑΚΑ στο 37. Τότε ήταν που έπρεπε να χτυπήσει τον Παναθηναϊκό. Τότε που είχε παγώσει και ο αντίπαλος και το γήπεδο. Σε ένα Παναθηναϊκό, που ούτε καν σούταρε από το 37 έως το 45+1, που έληξε το ημίχρονο, ο Ολυμπιακός μπορούσε να κάνει τη δεύτερη ζημιά και να τον στείλει αδιάβαστο.

Το προσπάθησε ο Ολυμπιακός σε αυτά τα οκτώ εννιά λεπτά, αλλά όχι με την επιμονή και τη δυναμική που θα έπρεπε να είχε μετά το 0-1. Δύο καλούτσικες σέντρες των ακραίων μπακ Μπράβο και Τοροσίδη σε Μιραλάς και Φουστέρ δεν ήταν αρκετές. Ούτε καν σε μία τελική προσπάθεια δεν κατέληξαν.

Όταν αφήνεις τις ευκαιρίες να ρίξεις κάτω τον άλλο σε ένα ντέρμπι, είναι πολύ πιθανό να την πληρώσεις. Δηλαδή, τι περίμεναν στον Ολυμπιακό; Να είναι ο Παναθηναϊκός το ίδιο κακός και στο β΄ ημίχρονο; Μέσα στο ίδιο του το σπίτι; Με τόσες χιλιάδες κόσμο;

Τόσο αφελείς μπορεί να ήταν προπονητής και παίκτες του Ολυμπιακού; Δηλαδή, οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού δεν ήξεραν ότι εάν συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο και στο β΄ ημίχρονο, θα έτρωγαν κι άλλα γκολ και στο τέλος θα τους κυνήγαγε ο ίδιος ο κόσμος τους;

Κι όμως αφελείς αποδείχθηκαν προπονητής και παίκτες του Ολυμπιακού. Και μπήκαν στο β΄ ημίχρονο σαν σε…προπόνηση στο Ρέντη. Με τις υγείες μας.

Κ. Νικολακόπουλος