Μας αρέσει δεν μας αρέσει, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πάρα πολλά κρίνονται από τις στημένες φάσεις. Τα κόρνερ και τα φάουλ δίνουν νίκες και τίτλους. Θέλουμε δεν θέλουμε, έτσι είναι.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, έχει ένα καλό κι ένα κακό στις λεγόμενες στατικές φάσεις, μέχρι στιγμής στη φετινή σεζόν.
Στα μεν απευθείας φάουλ είναι για κλάματα, αφού σπάνια βρίσκουν εστία (γκολκίπερ, δηλαδή, γιατί από γκολ ας μην το συζητάμε) οι παίκτες του. Η, άουτ θα πάει η μπάλα η, πάνω στο τείχος.
Στα δε στημένα για σέντρες είναι μια χαρά. Έχει δουλέψει η ομάδα σε αυτά, έχει και ψηλά κι αλτικά παιδιά και έχει αποτέλεσμα.
Για όποιον δεν το έχει προσέξει: από τα 13 συνολικά γκολ του Ολυμπιακού στις έξι πρώτες αγωνιστικές, τα έξι, άρα σχεδόν τα μισά, είναι από στατικές φάσεις..
Και στην Ξάνθη είχε γκολ, ουσιαστικά από στημένο, αφού από κόρνερ άλλαξε την μπάλα ο Ιμπαγάσα κι έκανε τη σέντρα στον Μέλμπεργκ κι αυτός την ασίστ με το κεφάλι στον Τοροσίδη.
Και με τον Βόλο μπήκε ένα γκολ από κόρνερ (το πρώτο του Τοροσίδη) κι ένα από…αράουτ (το σουτ του Φουστέρ κι η κόντρα στο πόδι του Μιραλάς).
Και με τον Αστέρα μπήκαν άλλα δύο γκολ, ένα του Πάντελιτς από φάουλ-πάσα του Ιμπαγάσα στον Ριέρα που σέντραρε στον σκόρερ κι ένα του Φουστέρ από φάουλ-πάσα του ίδιου του Ριέρα αυτή τη φορά.
Και με την Κέρκυρα το πρώτο γκολ, του Μέλμπεργκ, ήταν από κόρνερ.
Κ. Νικολακόπουλος