Οι ΑΛΧΗΜΙΕΣ και η έλλειψη ΣΧΕΔΙΟΥ, πληρώνονται!

Γράφει ο Γιάννης Καραλής

Και… λίγα φάγαμε!!! Το τελικό Ν. Κορέα-Ελλάδα 2-0, αν και μας κάνει να σκεφτόμαστε, ήδη, την… επιστροφή, θα έλεγα ότι ΕΥΤΥΧΩΣ δεν έφτασε εκεί που θα… μπορούσε! Δυστυχώς, παρακολουθήσαμε, στην πρεμιέρα μας στο Μουντιάλ, το… «ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ». Η ομάδα στήθηκε ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος, απέναντι σε μία ομάδα που ήταν μεν πειθαρχημένη, με αμυντική συνοχή και ταχύτατη κόντρα, όμως ΔΕΝ ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ήταν όμως ΚΑΙ πιο διαβασμένοι και πιο οργανωμένοι απ’ την ομάδα μας.

Δεν κάνω την περίφημη κριτική εκ των υστέρων, ούτε δικαιώνω τους… απόντες (αυτούς που δεν έπαιζαν), διότι τα ‘λεγα στο NOVAΣπορ FM εδώ και μέρες:

• Ο Τοροσίδης ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ σ’ αυτή τη μεσαία γραμμή!
• Το... παγκόσμιο ρεκόρ, της αριστερής πτέρυγας ΧΩΡΙΣ αριστεροπόδαρο, μπορεί να τελειώσει (τουλάχιστον) με τον Σπυρόπουλο.
• Ο «ακραίος κυνηγός» Χαριστέας, το ίδιο, αφού φαντάζει «κακό ανέκδοτο»!
• Η μεσαία γραμμή ΧΩΡΙΣ χαφ με κάθετη πάσα; Μπορούσε να φρενάρει στον Νίνη.

Πολύ απλά, δεν κρίνω απλώς, ούτε βέβαια διεκδικώ τη γνώση του… Μουρίνιο, αλλά προτείνω ένα σχήμα, ως τροφή για σκέψη έστω, που θα μας κρατούσε πιο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ & ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ στο γήπεδο.

Με Γιούρκα δεξιά; Ο.Κ. (αν και ο Βύντρα θα ήταν πιο χρήσιμος). Τζόρβα τέρμα; Μέσα. Αβραάμ στόπερ; Σύμφωνοι. Αλλά Κυργιάκο δίπλα του και Σπυρόπουλο αριστερά. Με τον Κατσουράνη μπροστά τους, αλλά τον Τοροσίδη δεξί χαφ (μπροστά από τον Βύντρα ή τον Γιούρκα) και τον Καραγκούνη αριστερό χαφ (μπροστά από τον Σπυρόπουλο). Και στην κορυφή της 4άδας ΚΑΘΑΡΩΝ ΧΑΦ, τον ΝΙΝΗ! Δηλαδή με τις «βοήθειες» στα άκρα απ’ τους μέσους και δυνατότητα κάθετης πάσας μπροστά. Όσο για την επίθεση; Τους Γκέκα και Σαλπιγγίδη. Δηλαδή πιο ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ και γρήγορο δίδυμο, στο χώρο!

Ίσως αδικεί τον (διασωθέντα) Τζιόλη. Αλλά κι απ’ τον πάγκο ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ λύσεις. Και δίπλα του θα υπήρχαν και οι Σαμαράς, Χαριστέας, Βύντρα (ή Γιούρκας) κ.λπ.
ΈΤΣΙ όπως παίξαμε, με την εικόνα –που πολύ θύμισε το Ελλάδα-Παραγουάη- αυτή, ΔΥΣΚΟΛΑ θα πετύχουμε (όχι νίκη αλλά…) έστω κι ένα γκολ!

Χωρίς δυνατότητα στο «τρανζίσιον γκέιμ», χωρίς πλάνο προσαρμοσμένο (ΚΑΙ) στα ατού του παιχνιδιού των αντιπάλων, χωρίς ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (κυρίως απ’ τους πρώτους 11) για γρήγορη επιθετική κίνηση, που θα μπορούσε να αιφνιδιάσει ή να «ανοίξει» τους Κορεάτες.

Μ’ αυτό που είδαμε, ΜΟΝΟ «αν» μας είχε κάτσει το 0-1 στο 2’ στο σουτ του Τοροσίδη, «θα» μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι. Όμως, επειδή με «αν» και «θα» ΔΕΝ γίνονται αυτές οι δουλειές, το φάγαμε στο 7’ και είδαμε τη Ν. Κορέα να παίζει το στυλ του παιχνιδιού που τόσο θα θέλαμε να παίξουμε εμείς…