Του Γιάννη Καραλή
Μπορεί να φανεί αιρετικό και να μην ηχεί όμορφα αυτή μου η άποψη αλλά – ΔΥΣΤΥΧΩΣ – θεωρώ ότι η σειρά των τελικών… «κατέληξε» (αφού δεν τελείωσε) έτσι όπως αναμενόταν!
Δηλαδή, όλοι αυτοί που σήμερα… ΑΠΟΡΟΥΝ για όσα έγιναν την Κυριακή στο Σ.Ε.Φ. ειλικρινά ΔΕΝ τα περίμεναν;
Όταν το πρωτάθλημα ολόκληρο, αποτελεί ένα… πρόγευμα του γνωστού δεδομένου τελικού, όταν θυμίζει όχι πρωτάθλημα αλλά… δηλωτή, και όταν γνωρίζουν το ΜΙΣΟΣ (κι όχι «ανταγωνισμό» ή «έχθρα» απλώς) μεταξύ των δύο, ΔΕΝ γνωρίζουν πως θα γίνουν ΑΙΣΧΗ;
Η αλήθεια είναι ότι, μετά την αθλιότητα ΠΑΟΚτζήδων και ΑΕΚτζήδων στην Λαμία (με… πεδίο δράσης τον τελικό κυπέλλου χάντμπολ), ήρθαν τα κυριακάτικα, αλλά και η… φίλαθλη ατμόσφαιρα που προηγήθηκε στο ΟΑΚΑ, για να πιστοποιηθεί αυτό που ΟΛΟΙ ξέρουμε!
Οι οπαδοί των τεσσάρων «μεγάλων» του ποδοσφαίρου, με δεδομένη την απαγόρευση μετακινήσεών τους στο ποδόσφαιρο, που τους έκοψε τον… δρόμο των ραντεβού, είτε συναντώνται (με αφορμή τις μάχες των όποιων τμημάτων των ομάδων τους) όπου… δη και σκορπούν πανικό, είτε αρπάζουν την… «ευκαιρία» να φιλοξενήσουν τον όποιο αντίπαλο, σε όποιο σπορ, δημιουργώντας συνθήκες ΖΟΥΓΚΛΑΣ!
Δεν θεωρώ «αδύναμο φύλο» τις γυναίκες, το αντίθετο. Αλλά ως αρσενικό με τον απαραίτητο ΣΕΒΑΣΜΟ στα θηλυκά, ειλικρινά ΝΤΡΑΠΗΚΑ ακούγοντας όσα… τραγουδούσαν στους τελικούς του γυναικείου βόλεϊ απ’ τις (κάθε χρώματος) εξέδρες!!!
Ζούμε τον αθλητισμό (;) των ΚΑΦΡΩΝ!
Ζούμε την εποχή της απόλυτης επιβολής της βίας των λίγων, στη φίλαθλη διάθεση των πολλών.
Ζούμε την εποχή της κονιορτοποίησης ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ, προπονητών ακόμη και ανθρώπων – μορφών του αθλητισμού, ανάμεσα στις «πέτρες» του μίσους των ηλιθίων.
Και –ΔΥΣΤΥΧΩΣ- ζούμε την εποχή ενός ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ κατασταλτικού, κρατικού μηχανισμού, που έχει καταντήσει έρμαιο των διαθέσεων των, λογής – λογής, χουλιγκανέων. Και… Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ!
Υ.Γ Η ευθύνη του Τύπου σε αυτό το χάλι; ΜΕΓΑΛΗ. Όμως ως δευτερογενής παράγοντας. Διότι, πρωτογενώς, υπάρχει η ΑΠΟΦΑΣΗ κάποιων, να πάνε σε έναν αθλητικό χώρο και να… «ξεχαρμανιάσουν», βγάζοντας έξω όλα τα βίαια συναισθήματα που κουβαλούν μέσα τους. Ευθύνη, ναι. ΑΙΤΙΑ βίας,ΟΧΙ!