Αλλιώς τα περιμέναμε, Ατρόμητε...

Μας τα χάλασε ο Ατρόμητος. Αλλα περιμέναμε από την ομάδα του Περιστερίου. Δεν ήταν φαβορί κόντρα στην Αλκμααρ, αλλά αυτό το 1-3 είναι βαρύ. Το πως ήρθε είναι άλλη ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει. Το ευρωπαϊκό όνειρο έσβησε και για φέτος. Νωρίς και πάλι. Κι αν τις άλλες δυο φορές Σεβίλλη και Νιούκαστλ έμοιαζαν ανυπέρβλητα εμπόδια, οι Ολλανδοί δεν έδειχναν το ίδιο. Τα φαινόμενα απατούν. Ηταν καλύτεροι και νίκησαν.

Μένει η πίκρα επειδή ο Ατρόμητος έφαγε σε τρεις φάσεις, τρία γκολ. Πάλεψε αρκετά, άγγιξε την ισοφάριση. Την άξιζε, αλλά στο ποδόσφαιρο αυτό δεν έχει σημασία. Εχει καλό ρόστερ ο Ατρόμητος. Ισως το καλύτερο από κάθε άλλη φορά. Φιλοδοξίες πολλές και όνειρα ακόμη περισσότερα. Πιστέψαμε ότι φέτος μπορούσε την περίφημη υπέρβαση. Δεν θα ήταν εύκολο από τη στιγμή που και πάλι ως αδύνατος θα τον περίμενε μια καλή ομάδα από τους ισχυρούς.

Δεν έβγαλαν μάτια με την απόδοσή τους οι παίκτες της ΑΖ, αλλά ούτε ο Ατρόμητος το μπόρεσε. Κάθε λάθος που κάνεις σε τέτοιο επίπεδο τιμωρείται. Η άμυνα έχει πρόβλημα. Φάνηκε και με τον Εργοτέλη. Μπορείς να πεις ότι έφαγε δυο γκολ σε δυο φάσεις από τους Κρητικούς. Ατυχία. Το ίδιο συνέβη και τώρα. Τρεις φάσεις, τρία γκολ. Κάτι δεν πάει καλά στα μετόπισθεν.

Ισως να είναι τυχαίο, προσωρινό, κάτι που διορθώνεται. Για την ώρα έχει κοστίσει δυο χαμένους βαθμούς στο πρωτάθλημα και μια πρόκριση από το πρώτο κιόλας ματς στην Ευρώπη. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Κάθε άλλο. Ο Ατρόμητος έχει την ομάδα για να ξαναβγεί στην Ευρώπη και να πρωταγωνιστήσει στην Ελλάδα. Αναμένουμε βελτίωση. Το σίγουρο είναι ότι μπορεί...